Μια φορά κι έναν καιρό, το παραμύθι μεταμορφώθηκε! Το έχουν αυτό τα παραμύθια. Έγινε ένα κόκκινο μεταξωτό μαντήλι. Διάλεξε μια γυναίκα που αγαπούσε τις ιστορίες και ξάπλωσε στο κεφάλι της και τυλίχτηκε στο λαιμό της. Εκείνη πήρε ευχαριστημένη το στολίδι της και το πήγε βόλτα στις εξοχές, στις απλωσιές, στα δάση και στις ποταμιές. Παντού το πήγε. Και όταν χόρτασε αλήθειες και εικόνες, κάθισε με τα παιδιά και δεν έλεγε να φύγει. Γιατί με τα παιδιά είναι από παντού καλύτερα. Όλα καλά, και το παραμύθι ευχαριστημένο στο ταξίδι του και στον ταξιδευτή του. Φύσηξε, όμως ένας βοριάς δυνατός κι απότομος. Το άρπαξε από το κεφάλι της γυναίκας και το στριφογύρισε στον αιθέρα. Το πήγε από δω, το πήγε από κει και ύστερα το παράτησε απότομα. Ολομόναχο, πάνω σε ένα γαϊδουράγκαθο, στον πιο απόμακρο και ψηλό βράχο, στην άκρη άκρη του κόσμου. Το καημένο! Εκεί έμεινε για πολύ καιρό σιωπηλό. Κατάμονο, αγνάντευε τον κόσμο από ψηλά. Κλείστηκε στον εαυτό του. Έγινε σοφό, πολύτιμο. Άλλαζαν οι εποχές. Άνεμοι, βροχές, χιόνια, χαλάζια, λιοπύρια ανελέητα. Το φθείρανε. Έγινε σιγά σιγά λεπτές κόκκινες κλωστές. Ανάλαφρες πια κι ελεύθερες, αφέθηκαν στη ροή του ανέμου. Ταξίδεψαν κι ακόμα ταξιδεύουν. Όπου βρουν τόπο φιλόξενο, ακουμπάνε. Τότε αρχίζει ένα παραμύθι. Ένα ή πολλά, ανάλογα με τον καιρό και τα κέφια του παραμυθά. Τυχερός όποιος συναντηθεί με την κόκκινη αυτή κλωστή. Είναι μεταξωτή και άφθαρτη. Πιο τυχερά, όμως, είναι τα παιδιά κι όσοι νιώθουνε παιδιά, γιατί η αγάπη τους κάνει τα παραμύθια αθάνατα.
“Κόκκινη κλωστή” από το βιβλίο της Φωτεινής Φραγκούλη “Οι άγγελοι των κοχυλιών” που κυκλοφορεί, όπως κι όλα τα βιβλία της Φωτεινής, από τις εκδόσεις Πατάκη. Εικονογράφηση: Εύη Τσακνιά.
