Βιβλίο Οι δημιουργοί γράφουν

“Τους ήρωες μου, τους θέλω ζωντανεμένους στο χώρο του μυαλού μου”

«Oι ήρωες μου είναι πάντα οι συνηθισμένοι  άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι αυτοί που συναντάμε στην δουλειά μας, στο μετρό, στις παρέες μας. Δεν είναι  πανέμορφοι, πανέξυπνοι σαν άψυχες κούκλες. Είναι ανθρώπινοι, με εσωτερικό μπόι, συμπαθείς , με  προτερήματα ,ελαττώματα  τραύματα  και αδυναμίες», αναφέρει στο artplay.gr η συγγραφέας Πόπη Λαμπροπούλου σχετικά με το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ωκεανός» με τίτλο «Μη με αφήσεις να ξεχάσω».  Μιλώντας μας για τους ήρωες  του βιβλίου της η κ. Λαμπροπούλου εξηγεί πως «σε αυτούς δεν ταιριάζει  το “έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα “. Το τέλειο ζευγάρι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Πρέπει να μάθει να σβήνει,  να προχωράει και να συγχωρεί. Το ευτυχισμένο τέλος στις ερωτικές ιστορίες  της ζωής  έχει κόστος.  Οι ήρωες  μου είναι νέοι που βγαίνουν στην ζωή με ψυχικά σημάδια από το πατρικό σπίτι,  που δεν τους δίδαξε πως να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις αξίες τους. Γιατί και οι γονείς τους  σε λανθασμένα μονοπάτια πορεύονταν.

Έως να έρθει κάποια στιγμή πριν χάσουν ολοκληρωτικά το παιγνίδι της ζωής, που θα σηκώσουν το κεφάλι τους ψηλά από μόνοι τους (παρακάμπτοντας τους γονείς) και θα πουν  στον εαυτό τους “προχώρα, αξίζεις”. Για να προχωρήσει όμως κάποιος,  πρέπει να συγχωρήσει πρώτα τον εαυτό του. Και στην συνέχεια τους σημαντικούς  άλλους. Αλλά η οργή , ο εγωισμός  και η δίψα για εκδίκηση  μας  έχουν ποτίσει , μας κρατάνε δέσμιους για πολλά χρόνια μερικές φορές.

Τους ήρωες μου,  τους θέλω ζωντανεμένους στον χώρο του μυαλού μου. Μέρες και νύχτες ψάχνω τις εικόνες τους μέσα στο πλήθος, στα αεροδρόμια , στους δρόμους, στα σούπερ μάρκετ. Κάποτε τους ανακαλύπτω.

Είναι αρχικά εικόνες προσώπων που εκφράζουν τον ήρωα και την ηρωίδα καθώς και τα άλλα πρόσωπα  του βιβλίου μου. Περνούν μπροστά από τα μάτια μου. Τους πλησιάζω, τους αγγίζω. Ό,τι αγγίζουμε ζει. Αυτό με βοηθάει στο γράψιμο. Το βιβλίο ζει ένα μέρος από την  πραγματικότητά τους.  Η εικόνα τους με ακολουθεί παντού».

Πόπη Λαμπροπούλου