Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Τώνια Ράλλη : «Το χειμωνιάτικο παραμύθι μιλάει για μια χειμερία νάρκη»

«Θελήσαμε να αφηγηθούμε, όπως έκανε κάποτε ο Σαίξπηρ, μια θλιβερή ιστορία για το χειμώνα. Για την εποχή εκείνη όπου η αρκούδα κοιμάται – μέχρι η άνοιξη να την ξυπνήσει κι αυτή, πεινασμένη, να κατασπαράξει το άδικο.

Και τότε θα ξεκινήσει μια νέα τάξη πραγμάτων», γράφει στο artplay.gr με αφορμή την σκηνοθεσία της στο «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Σαίξπηρ, η Τώνια Ράλλη, και την πρεμιέρα του στις 2 Απριλίου στο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο).

“Το χειμωνιάτικο παραμύθι” δεν μιλάει για τον πραγματικό θάνατο. Μόνο για μια χειμερία νάρκη. Μιλάει για το χρονικό σημείο όπου κάτι σπάει μεταξύ ανθρώπων – για τον χώρο όπου κάποτε υπήρξε απόλυτη εμπιστοσύνη και τώρα μοιάζει ακίνητο τοπίο, παγωμένο στο χρόνο.

Ο Σαίξπηρ γράφει για μια ιστορία ζήλιας: για την υποψία του βασιλιά της Σικελίας ότι η γυναίκα του (η Ερμιόνη) τον απατά με τον παιδικό του φίλο, το βασιλιά της Βοημίας. Την κατηγορεί δημόσια, τη ρίχνει στη φυλακή έγκυο με το δεύτερο παιδί τους και, παρ’ όλο που απεσταλμένοι του φέρνουν πίσω το χρησμό του Απόλλωνα που την αθωώνει, αυτός επιμένει να την καταδικάσει. Η ύβρις του όμως τον οδηγεί στο να χάσει τα πάντα. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ενώ ο Σικελός πενθεί καθημερινά πάνω απ’ το μνήμα της γυναίκας του και του γιου του, μακριά στη Βοημία ξεκινά μια ιστορία όπου η χαμένη κόρη του, το μωρό που δεν πίστευε ότι ήταν δικό του και εξόρισε, ζει τον πρώτο της έρωτα ανάμεσα σε χωρικούς, βασιλιάδες, σάτυρους και έναν καιροσκόπο γυρολόγο που θα συμβάλλει στο να αποκαλυφθεί η πραγματική της ταυτότητα. Στη δεύτερη αυτή ιστορία είναι που βλέπουμε, με την παρέμβαση του Χρόνου, τις κοινωνικές τάξεις να μπλέκονται, να μεταμφιέζονται, να χορεύουν μεταξύ τους, να αλλάζουν γλώσσα.

Με αφορμή αυτές τις εικόνες, αποφασίσαμε κι εμείς να πειραματιστούμε με μια αλλιώτικη αφήγηση: με μία performer επί σκηνής, να ζωντανεύει όλους τους ρόλους του έργου σε μια σειρά από σωματικά “καρέ”. Καθώς πλησιάζουμε το σημείο όπου ο συγγραφέας δημιουργεί το χάσμα μεταξύ των δύο ιστοριών, η δράση μεταβάλλεται σταδιακά σε μια κινηματογραφική προβολή πάνω στο σώμα της και τον σκηνικό χώρο που την περιβάλλει.

Η σύλληψη προέκυψε στο έργο “Οι αλλαγές των εποχών” που σκηνοθέτησα το 2013 στο Beton7. Είχαμε κάνει μια κουβέντα από τότε με τη Βίκυ (Λέκκα) για τη δουλειά αυτή, αλλά το βεβαρυμμένο πρόγραμμά της οδήγησε στο να πάρω εγώ τη θέση της Ερμιόνης στην σύντομη αυτή performance που παρουσιάσαμε. Πριν ένα χρόνο, με νέα δεδομένα και με κοινό ενθουσιασμό καταφέραμε να ξεκινήσουμε δουλειά για το ολοκληρωμένο έργο – και είναι μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί της! Με τη Βίκυ υπάρχει μια διαρκής περιέργεια και ψυχραιμία ταυτόχρονα, μια ησυχία και μια μεγάλη τρέλα. “Το χειμωνιάτικο παραμύθι” με αφορά σίγουρα σε προσωπικό επίπεδο αλλά πρόκειται για ένα έργο που συνδημιουργήσαμε.

Στο project προστέθηκαν “παλιές καραβάνες” από την ιστορία της ομάδας μας, της Νοσταλγίας – ο Παναγιώτης Λαμπής στα βίντεο, ο Στάθης Νταφαλιάς στη μουσική σύνθεση, ο Γιώργος Σίμωνας στους φωτισμούς, ο Αλέξανδρος Λόγγος στα σκηνικά-αντικείμενα-ειδικά εφέ, ο Παναγιώτης Λογοθέτης στις ζωγραφιστές μάσκες, η Θάλεια Τσίγκου στα κοστούμια. Η Ευαγγελία Μανούρα (μακιγιάζ) και η Μαίρη Μέγγουλη (κομμώσεις) επιμελήθηκαν τη μεταμόρφωση της Βίκυς από Ερμιόνη σε Περντίτα. Και τέλος, το εγχείρημα κατακλύστηκε από έναν θίασο δεκαέξι ακόμα ηθοποιών που συμμετέχουν στα γυρίσματα για τα βίντεο που θα προβληθούν στην παράσταση.

Ξεκινάμε στις 2 Απριλίου – την ημέρα δηλαδή που η Νοσταλγία κλείνει 16 χρόνια ζωής και καλλιτεχνικής δράσης. Στον χώρο μας, το Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο). Και ελπίζουμε αυτό το σκηνικό παραμύθι, αυτή η παράξενη ταινία να ταξιδέψει και σε άλλους τόπους».

Τώνια Ράλλη

Φωτογραφία εξωφύλλου: Έλλη Στεφανίδη