Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Θεοδόσης Σκαρβέλης: “Η προσωπική μου ιστορία με τη Νίνα”

Μια αξέχαστη δημιουργική περιπέτεια που έζησε μέσα στον εγκλεισμό της πανδημίας, κι έχει το όνομα “Νίνα”, εξομολογείται στο artplay.gr ο νεαρός ηθοποιός Θεοδόσης Σκαρβέλης, φοιτητής του τμήματος σκηνοθεσίας στην  Ακαδημία Θεάτρου της Μόσχας (GITIS). Πρόκειται για την πρώτη “ακουστική” παράσταση που σκηνοθέτησε, βασισμένος στο διήγημα του Κιρ Μπουλιτσιόφ “Θα μπορούσα να μιλήσω στη Νίνα; ” και η οποία ήδη είναι προσβάσιμη στο κοινό μέσα από την πλατφόρμα  estage.gr.

Ο Θεοδόσης αφηγείται με τον τρόπο του την ιστορία:

Η προσωπική μου ιστορία με τη Νίνα ξεκινάει κάπου στα μέσα του Σεπτέμβρη. Για κάτι που μας είχε ζητηθεί σε σχέση με τη σχολή  έψαχνα κείμενα που είχαν να κάνουν με τον Β’ΠΠ. Αφού διάβασα αυτό το διήγημα του Κιρ Μπουλιτσιόφ, παρότι μου άρεσε πάρα πολύ θεώρησα πως είναι αδύνατο ν’ ανεβεί στη σκηνή καθώς το μεγαλύτερο μέρος του είναι ένας τηλεφωνικός διάλογος. Μόνη λύση θα ήταν να έσπαγα τελείως εξ’ αρχής τη ρεαλιστική συνθήκη που δίνεται, να το έστηνα “φορμαλιστικά”, “μεταμοντέρνα” που λέμε, κάτι που δεν μου φαινόταν πως ταιριάζει σε αυτό το κείμενο.

Περνάει ο χρόνος και φτάνουμε στον καιρό της πανδημίας, 21 Μαρτίου. Η Ελλάδα ήδη βρίσκεται σε καραντίνα. Στη Ρωσία άργησαν να πάρουν μέτρα, μόλις λίγες μέρες πριν έκλεισαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Παρότι η χώρα δεν έχει μπει σε καραντίνα αποφασίζω “ν’ αυτοεγκλειστώ” για καμιά εβδομάδα εκεί. Έτσι, πάω και αγοράζω τρόφιμα, κονσέρβες κτλ, ώστε να βγω απ’ το σπίτι μόνο για κάτι τελείως απαραίτητο. Γυρίζω στο σπίτι φορτωμένος με τρεις-τέσσερις σακούλες ψώνια τα βάζω στο πάτωμα, μπαίνω στο facebook και μαθαίνω ότι την επόμενη μέρα θα κλείσει το Βενιζέλος. Έβγαλα άμεσα εισιτήριο και έτσι ήρθα με μία από τις τελευταίες κανονικές πτήσεις *.

Ξεκινάει και η δική μου καραντίνα. Σχεδόν αυτόματη αντίδραση σε αυτή την τρελή περίοδο ήταν να αξιοποιήσω το χρόνο. Σε αντίθεση με τους περισσότερους γνωστούς και φίλους (ευτυχώς!) εμένα μου λειτούργησε! Είδα ταινίες, παραστάσεις, διάβασα, και 7 Απριλίου, την ημέρα των γενεθλίων μου, μού έκανα το καλύτερο δώρο. Ξαναθυμήθηκα εκείνο το διήγημα…! Τα θέματα του κειμένου είναι τόσο ιδανικά γι’ αυτό που βιώσαμε τότε (και μάλλον βιώνουμε ακόμη). Ξεκινάω να το μεταφράζω, γνωρίζοντας ήδη σε ποιούς θα προτείνω να παίξουν τους δύο βασικούς χαρακτήρες• δεν πρέπει να μου πήρε παραπάνω από δέκα-είκοσι δευτερόλεπτα. Η Χριστίνα και ο Τρύφωνας ήταν οι ιδανικοί.

 

10 Απριλίου τους στέλνω το κείμενο και άμεσα ξεκινήσαμε πρόβες. Αμέσως δέχτηκαν όχι μόνο επειδή τους άρεσε το κείμενο, αλλά και επειδή ήταν για όλους μας μια υπέροχη διέξοδος από την καραντίνα. Λόγω και της συνθήκης (αλλά και τι υπέροχη αφορμή για ένα τέτοιο πείραμα!) οι πρόβες γίνονταν μέσω του messenger. Και μάλιστα πάντα ξεκινούσαμε με κάμερα -να κάνουμε ένα τσιγάρο, να τα πούμε λίγο- και έπειτα την κλείναμε. Οι πρόβες γίνονταν καθημερινά και καθώς ήταν κάτι που κανείς δεν είχε ξανακάνει δεν ήμασταν καθόλου σίγουροι ότι θα βγει κάτι από όλο αυτό, ήταν η πρώτη φορά που κυριολεκτικά κάναμε κάτι με μόνο σκοπό την ευχαρίστησή μας. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν είχα επικοινωνήσει με άλλους ηθοποιούς, δεν είχα σκεφτεί για τη μουσική, σε τι μορφή θα το δημοσιοποιήσουμε, τίποτα απολύτως.

Περνάει ο καιρός και φτάνουμε σ’ ένα σημείο που διαπιστώνουμε ότι έχουμε φτιάξει κάτι που πραγματικά θα μπορούσαμε να το ολοκληρώσουμε, να το κάνουμε παράσταση. Μια ακουστική παράσταση. Επικοινωνώ πάλι με κοντινά και αγαπημένα μου άτομα, που βέβαια αποδείχθηκαν ιδανικοί γι’ αυτούς τους μικρούς σε έκταση χαρακτήρες, αλλά αρκετά σημαντικούς για το έργο.

27 Μαΐου γίνεται η πρώτη πρόβα με τη Δήμητρα και τη Ναταλία, και 30 Μαΐου η πρώτη πρόβα με τον Άρη και την κ. Χατούπη.

 

Κάπου εδώ αναγκαστήκαμε να κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα. Ήμουν σίγουρος για το είδος της μουσικής που θέλω και προσπάθησα να επικοινωνήσω με δύο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες. Η επικοινωνία με κανέναν τους δεν ευόδωσε και τελικά άλλαξα πλάνο, και βρήκα μέσω μίας φίλης, τον Ανδρέα, έναν πολύ καλό όχι όμως πολύ γνωστό καλλιτέχνη αυτού του είδους. Με τον Ανδρέα βρεθήκαμε στις 21 Ιουνίου, αμέσως κατάλαβε και τι θέλω και του άρεσε η ιδέα πάρα πολύ. Στις 27 Ιουνίου μου έστειλε τη μουσική και τους στίχους και οφείλω να ομολογήσω πως δεν θα μπορούσε κάποιος να έχει κάνει κάτι καλύτερο.

Στις 3 Ιουλίου επιτέλους κάνουμε την ηχογράφηση. Έχω ήδη αποφασίσει ότι θα έχει τη μορφή του βίντεο και ξεκινάω να το φτιάχνω.

Στις 8 Ιουλίου διαβάζω πως άνοιξε η πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα παραστάσεων, το eStage.gr.

Τους παίρνω τηλέφωνο να μάθω πληροφορίες και ο Παναγιώτης αρχίζει να μιλάει μαζί μου, με πολύ φιλική διάθεση, και να μου εξηγεί (πέρα απ’ όλα τα διαδικαστικά) ότι το eStage είναι ένα εγχείρημα νέων ανθρώπων που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο, και υποστηρίχθηκε από το συνεταιρισμό “Ουτοπία” στη Σκάλα Λακωνίας.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο μέρος για να μπει αυτή η δουλειά.

ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode




Στις 16 Ιουλίου γυρίζουμε το trailer, πάλι με την βοήθεια φίλου, του Νώντα, στο οποίο εμφανίζονται δύο παιδιά που βρήκα μέσω μιας ομάδας στο facebook.

Στις 29 Ιουλίου κάναμε πρεμιέρα, και αυτό το ταξίδι τελείωσε. Τώρα η Νίνα μεγάλωσε, παντρεύτηκε και έχει γράψει τη δική της ιστορία. Το πώς όμως δημιουργήθηκε αυτή η δουλειά, το πόσο καλά ταίριαξαν όλα και όλοι, και το ότι αναπάντεχα η πρώτη μου σκηνοθεσία έγινε στην Ελλάδα και συντέλεσαν στη δημιουργία της αυτοί οι άνθρωποι με κάνουν να σκέφτομαι πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα αυτά τα μοιρολατρικά. Επειδή δεν μ’ αρέσει αυτή η λέξη, θα προτιμήσω τη λέξη όνειρο. Σαν όνειρο λοιπόν. Μόνο που γίνεται στον ξύπνιο μου.

Και κάπου εδώ θα κλείσω, γιατί μου ζητήθηκε ένα μικρό κείμενο και έχω γράψει ήδη μιάμιση σελίδα.

Περιμένει και η θεία μου να της μάθω να μπαίνει στο google και άλλα τέτοια απίθανα πράγματα, έχει χτυπήσει και το messenger τρεις φορές και ο χρόνος γενικά τρέχει.

Θεοδόσης

 

 *Εδώ πρέπει να πω ένα ευχαριστώ στη φίλη Μαριλένα, γιατί ήδη κάτι μέρες επέμενε να γυρίσω, και ίσως αν δεν ήταν αυτή να είχα μείνει στη Ρωσία, και όλα να ήταν πολύ διαφορετικά.

*Την παράσταση θα τη βρείτε εδώ: estage.gr/theater/tha-borousa-na-milhsw-sth-nina/