Στο “Παιχνίδι της Μελαγχολίας” της Σάρα Ρουλ, οι ήρωες αγαπούν τα παράθυρα. Τους αρέσει να ακουμπούν πάνω τους και να αγναντεύουν έξω, να χαζεύουν τη ζωή.
Βασισμένη σε μια σκηνική οδηγία της Ρουλ, η παράσταση – σκηνική εγκατάσταση «Πώς να γίνεις αμύγδαλο; » παρουσιάζεται από τις Ιφιγένεια Καραμήτρου και Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, στο Bios της οδού Πειραιώς, σε σκηνοθετική επιμέλεια Ιόλης Ανδρεάδη.
Τα παράθυρα, που αποτελούν τη βάση αυτής της παράστασης – σκηνικής εγκατάστασης, βρέθηκαν όλα πλάι στα σκουπίδια ή μέσα στους μεγάλους κάδους για μπάζα της Αθήνας. Και κουβαλούν ένα μεγάλο παρελθόν και μια ιστορία που δυστυχώς ποτέ δεν θα μπορέσει να ειπωθεί. Μπορούν όμως τα ίδια να πουν την ιστορία αυτού του έργου.
Οι δυο ηθοποιοί επιλέγουν για το artplay.gr την αγαπημένη σκηνή της παράστασης:
Η Ιφιγένεια Καραμήτρου: «Η σκηνή που ξεχωρίζω λίγο περισσότερο από την παράσταση είναι αυτή όπου η Τίλλη, η κοπέλα του έργου, μαζεύει τα δάκρυα της σε ένα δοχείο. Αποφασίσαμε να αποδώσουμε αυτή την σκηνή πιο ποιητικά και όχι τόσο ρεαλιστικά. Δηλαδή το κλάμα αποδόθηκε ως ένα σύννεφο χιονιού που πέφτει στο πρόσωπο της Τίλλη. Αυτή βγάζει το χιόνι από τα μάτια της όπως ακριβώς θα σκούπιζε τα δάκρυα από το πρόσωπο της και αμέσως πλάι της εμφανίζεται το δοχείο γεμάτο με δάκρυα. Επέλεξα τη σκηνή αυτή διότι πιστεύω πως αυτό που μας προκαλεί το κλάμα, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, είναι πολύ σημαντικό για μας. Οπότε φυλάσσοντας κάποιος τα δάκρυα του, εξωτερικά μπορεί να φαίνεται απλώς ένα μπουκαλάκι με λίγο υγρό, αλλά γι’ αυτόν που του ανήκουν τα δάκρυα, το μπουκαλάκι παίρνει εντελώς άλλες διαστάσεις. Μονάχα εκείνος γνωρίζει όλη την ιστορία που οδήγησαν σ’ αυτή την πράξη και τι σήμαινε αυτή η πράξη γι’ αυτόν. Και σ’ αυτή τη θέση της Τίλλη σίγουρα έχει βρεθεί ο καθένας από εμάς».
Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή: «Λίγο πριν το τέλος της παράστασης η Ιφιγένεια/ Τίλλη πίνει τα δάκρυά της κι απ’ το στόμα της βγάζει ένα αμύγδαλο (πιθανόν να είναι το αμύγδαλο που τρώει στην αρχή της παράστασης το οποίο φωτίζεται από έναν φακό). Το φως του φακού επιστρέφει για να ακολουθήσει την πορεία του αμυγδάλου το οποίο οδηγείτε από την Ιφιγένεια προς την βασική λάμπα που φωτίζει την ιστορία μας. Στο σημείο αυτό αρχίζουμε να αναπνέουμε ταυτόχρονα συντονίζοντας την αναπνοή μας με την εικονογράφηση της πτώσης του αμυγδάλου από το φως στο πάτωμα. Θεωρώ ότι είναι απ’ της ποιο ολιστικές σκηνές της ιστορίας μας η οποία δεν απευθύνεται μόνο στον χαρακτήρα αλλά στην ερευνά μιας κατάστασης».
Μετάφραση – Προσαρμογή – Σκηνογραφία – Ερμηνεία: Κορίνα- Άννα Γκουγκουλή & Ιφιγένεια Καραμήτρου
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Ιόλη Ανδρεάδη
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
*Το σκηνικό της παράστασης παρουσιάζεται ως μόνιμη εικαστική εγκατάσταση στον χώρο του Bios τις στιγμές που η παράσταση δεν πραγματοποιείται.
Μ. Ζ
