Ένα mail
του Δαμιανού Κωνσταντινίδη
ευγενική μου φίλη
χαίρε
και κυρίως υγίαινε
ευχαριστώ που νοιάζεσαι για μένα
νοιάζομαι εξ ίσου κι εγώ
τι κάνω
τζιτζίκια πεταλώνω
και όχι μόνο
όχι μόνο
κάνω διαδικτυακά μαθήματα
ψιλογράφω
ψιλοδιαβάζω
βλέπω ταινίες
βλέπω βιντεοσκοπημένες
παραστάσεις
θεατρικές
χορευτικές
μουσικές
κι άλλοτε
βαριέμαι να βλέπω ταινίες
βαριέμαι να βλέπω βιντεοσκοπημένες
παραστάσεις
θεατρικές
χορευτικές
μουσικές
χαζεύω
σέρνομαι
φιλοσοφώ
ασχολούμαι μέσα σ’ όλα
με διάφορα θέματα
της σχολής
με δικά μου
γραφειοκρατικά
καταλαβαίνεις
ξανασέρνομαι
ξαναφιλοσοφώ
συνομιλώ
με τους πεθαμένους μου
αδρανώ
πέφτω σε χαύνωση
κάνω τηλεδιασκέψεις
με συναδέλφους
με φίλους
απαντώ σε mails
διαβάζω το μακρύ και το κοντό του καθένα
στο FB
διαβάζω τα κορωνοϊακά αστεία
τα αναμεταδίδω
διαβάζω ποικίλα άρθρα
που εξηγούν
γιατί εμείς
οι απείθαρχοι
οι ανυπότακτοι
οι καμπόσοι
κλπ
έλληνες
πειθαρχήσαμε
και υποταχθήκαμε
γιατί με τόση ευκολία
μαντρωθήκαμε μέσα
για τα καλά
άρθρα διάφορα
περί φόβου
και ευθύνης
περί ευθυνοφοβίας
και παιδισμού των ελλήνων
περί πατερναλισμού της κυβέρνησης
και κουραφέξαλα
διαβάζω
διαβάζω
και μετά
μιλάω στο τηλέφωνο
με φίλους
με συγγενείς
στο εσωτερικό
στο εξωτερικό
μιλάμε με τις ώρες
αναλύουμε με τη σειρά μας
την κατάσταση
και χαιρόμαστε αμοιβαία
που είμαστε όλοι καλά
ψάχνω σημάδια για τον χρόνο
βγαίνω στο μπαλκόνι
βλέπω την ανθισμένη μου πασχαλιά
και σκέφτομαι ότι πρέπει να ‘ναι άνοιξη
ή κάτι τέτοιο
βλέπω και τις τριανταφυλλιές που έχουν μπουμπουκιάσει
και ξανασκέφτομαι ότι
μάλλον
κατά πάσα πιθανότητα
ενδεχομένως
ίσως
πρέπει να ‘ναι άνοιξη
βάφω αυγά
θα πλησιάζει
σκέφτομαι
Πάσχα
πίνω ατέλειωτους καφέδες
ατέλειωτες κόκα κόλες χωρίς ζάχαρη
παίρνω
προληπτικά
ασπιρινοβιταμίνες
τρώω
απερίσκεπτα
πατατάκια
μπισκοτάκια
σοκολατάκια
ξηρούς καρπούς
εκείνα τα φιστίκια Αιγίνης
τα τζαν φιστίκ
και τα άλλα με το κέλυφος
και τα σκέτα φιστίκια
και αμύγδαλα
και φουντούκια
και μαύρα σπόρια
και άσπρα σπόρια
είναι να μην αρχίσω
και ρεπανάκια
που υποτίθεται
δεν έχουν θερμίδες
άπειρα ρεπανάκια
σου μίλησα στο προηγούμενο mail μου
γι’ αυτά
και εξέφρασες κάποιες απορίες
για τα ρεπανάκια
για την ιδέα που είχα
για τα ρεπανάκια
για τα φύλλα τους
θα επανέλθω
εφευρίσκω
όπως ξέρεις
συνταγές
τώρα περισσότερο
από άλλοτε
μαγειρεύω
έχω πάρει ήδη πέντε κιλά
μπορεί και έξι
μπορεί και να μη με γνωρίσεις
όταν με το καλό…
αν δεχόσουν τουλάχιστον
να φτιάξεις
ένα προφίλ στο FB
ένα skype
θα γλίτωνες από πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις
όταν με το καλό…
πάλι καλά
που έχεις ένα e-mail
θυμάμαι
πόσο άργησες
να πάρεις κινητό
γενικά αποφεύγεις
συνειδητά
να ακολουθείς
την τεχνολογική πρόοδο
δεν βαριέσαι
σε ακολουθεί εκείνη
δεν πρόκειται να ξεφύγεις καλή μου
για να επανέλθω σε μένα
κοιμάμαι άσχετες ώρες
και άσχετες ώρες δεν κοιμάμαι
βγαίνω κάθε δεύτερη μέρα
και φοβάμαι να αναπνεύσω
ίσως φταίει η μάσκα
δεν την έχω συνηθίσει
κι έπειτα τα χνώτα μου
μού νοτίζουν τα γυαλιά
και δεν βλέπω τίποτα
φοράω και γάντια
και πασαλείβομαι αντισηπτικά
και πόσες φορές πλένομαι
και ξαναπλένομαι
δεν θέλεις να ξέρεις
καμιά φορά παρανομώ
βγαίνω χωρίς να στείλω μήνυμα
χωρίς πάνω μου το χαρτί
μια αίσθηση ας πούμε ελευθερίας
μια αντίδραση
στην επιβολή περιορισμών
μια αντίσταση
ως έλληνας που είμαι
για να επιβεβαιώσω κάπως
το απείθαρχο της φυλής
κάνω μια βόλτα
ή ψωνίζω κάτι
οτιδήποτε
και γρήγορα πάλι μέσα
ίσα – ίσα να παρανομήσω
χωρίς να με πιάσουν
τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ
ενώ έσκυβα να πάρω μια πατάτα
μια γριά κυρία δίπλα μου
έφτυσε στα δάκτυλά της
για να ανοίξει μια πλαστική σακούλα
και ήρθαν τα σκάγια πάνω μου
ή νόμισα πως ήρθαν
τρομοκρατήθηκα
έτσι μου ‘ρθε να την σφάξω
εκεί επί τόπου
πάνω στο καφάσι με τις πατάτες
το φαντάζεσαι
εγώ ο φιλήσυχος
και ειρηνικός
έτσι για ένα φτύσιμο
να…
όχι καλή μου φίλη
παρόλ’ αυτά
δεν συμφωνώ μαζί σου
δεν πρόκειται για χούντα
δεν ήταν έτσι η χούντα
αν θυμάσαι
ήμασταν μικροί τότε
αλλά κάτι θυμόμαστε
δεν ήταν έτσι
ας μην υπερβάλουμε
ούτε για πόλεμο πρόκειται
και ευτυχώς δηλαδή
όχι πως ξέρω τι είναι πόλεμος
αλλά μπορώ να φανταστώ
έχω διαβάσει τόσα και τόσα
έχω ακούσει τόσα και τόσα
και έχω δει τόσες και τόσες
φωτογραφίες
ντοκιμαντέρ
ταινίες
για πολέμους
που κάπως
με κάποιον τρόπο
ξέρω τι είναι πόλεμος
χωρίς να ξέρω
χωρίς θέλω να πω
να έχω ζήσει τον πόλεμο
και τώρα πια ξέρω
τι είναι καραντίνα
και εγκλεισμός
γιατί ζω τον εγκλεισμό και την καραντίνα
και λέω καλύτερα
καλύτερα αυτό παρά ένας πόλεμος
δεν ξέρουμε τι είναι πόλεμος
γιατί εμείς
η γενιά μας
και οι γενιές μετά από μας
δεν ζήσαμε τον πόλεμο
αλλά δεν χρειάζεται να μάθουμε
κι εμείς από πρώτο χέρι
τι είναι πόλεμος
και μη μου λες
ότι τουλάχιστον στον πόλεμο
μπορούμε να βλέπουμε
ο ένας τον άλλον από κοντά
και να αγκαλιαζόμαστε
και να φιλιόμαστε
και να…
και να…
προτιμώ να ξέρω ότι είσαι καλά
κι εσύ
κι ο άλλος
κι ο παράλλος
κι ας σας βλέπω από μακριά
κι ας μη σας αγγίζω καθόλου
κι ας είμαστε ο καθένας
κλεισμένος στο καβούκι του
αλλά ασφαλείς
υγιείς
ή έστω με αυτά τα κρούσματα
και με τα θύματα εκείνα
και με τα οικονομικά προβλήματα
που δημιουργεί αυτή η κατάσταση
που όμως ούτε στο ελάχιστο
δεν πλησιάζουν εκείνα
ενός πολέμου
του Β’ Παγκοσμίου ας πούμε
θα ‘θελες σε ρωτώ
να είσαι εβραίος
τσιγγάνος
ομοφυλόφιλος
στον Β’ Παγκόσμιο
εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη
απαντάω όχι
και ποιος ξέρει
ποιος θα ‘ναι
εβραίος
τσιγγάνος
ομοφυλόφιλος
σε έναν επόμενο πόλεμο
προτιμώ να είμαι κλεισμένος στο σπίτι μου
για ένα για δύο για τρεις μήνες
για όσο κρατήσει όλο αυτό
κι ας όλο αυτό με τρελαίνει
κι ας χτυπιέμαι στα πατώματα και στους τοίχους
για να νοιώσω πως ζω
κι ας είμαι ολομόναχος
καλύτερα αυτό
παρά σε ένα πολυσύχναστο στρατόπεδο
στο Άουσβιτς
α ναι
ακόμη κι έτσι
ζούμε κάτι ιδιαίτερο
όπως λέει κι ο άλλος
κάτι που έχει μια περίεργη ιστορικότητα
που δεν την καταλαβαίνουμε
αλλά την αισθανόμαστε στο σώμα μας.
έχει δίκιο
συμμετέχουμε
στην Ιστορία
με «Ι» κεφαλαίο
περπατάμε μέσα στην Ιστορία
και σαν υπνωτισμένοι λέει
όχι
κολυμπάμε
σαν υπνοβάτες λέει
μέσα σε όλο αυτό
κι όλο αυτό που ζούμε
είναι αλλόκοτο
και ναι
παρότι εφιαλτικό
είναι και γοητευτικό
υπέροχο λέει
συναρπαστικό
στο mail που μου έστειλε
τις προάλλες
τέτοια μου λέει
μ’ αρέσει η αίσθηση
που έχει της πραγματικότητας
η ικανότητά του
να επισημαίνει τις αντιφάσεις
μιας κατάστασης
και έτσι και γιουβέτσι
μ’ αρέσουν τα ποιητικά του λόγια
όπως και τα δικά σου
οι ελπίδες σου
οι ευχές σου
όλο αυτό
να μας κάνει να δούμε
με άλλα μάτια τη ζωή μας
και να αλλάξουμε πράγματα
στη ζωή μας
και στη ζωή της ανθρωπότητας εν γένει
να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας
να γίνουμε καλύτεροι
να γίνουμε σοφότεροι
να σεβόμαστε περισσότερο
τη φύση
και τη φύση μας
να βρούμε ρυθμούς
ανθρωπινότερους
κλπ
κλπ
κλπ
αλλά
δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση
χρειάζεται
μια βαθιά γονιδιακή αλλαγή
για να αλλάξει ο άνθρωπος
για να μην είναι δηλαδή
άνθρωπος
βιαστικός
και αμνήμων
και πολεμοχαρής
και καταστροφικός
και ανεύθυνος
και αλαζόνας
και
και
και
όχι ότι δεν πιστεύω
στη δυνατότητα μιας αλλαγής
αλλά δεν πιστεύω
στη δυνατότητα
μιας γενικής αιφνίδιας αλλαγής
σαν να είδαμε ξαφνικά όλοι
το ίδιο όραμα
την ίδια στιγμή
και να φωτιστήκαμε με μιας
και με μιας να αλλάξαμε όλοι
αυτό
λυπάμαι
δεν το πιστεύω
και δεν το πιστεύω γιατί
θα αρκούσε ένας και μόνο πόλεμος
για να πάψουν οι πόλεμοι
αλλά όπως ξέρεις
καλή μου φίλη
κάτι τέτοιο δεν έγινε
και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ
κάτι τέτοιο είναι
ανθρωπίνως αδύνατο
η αλλαγή
αν υπάρχει δυνατότητα αλλαγής
προς το καλύτερο
είναι εντέλει μια ατομική υπόθεση
είναι μια αργή και σκληρή δουλειά
πάνω στον εαυτό σου
στ’ αλήθεια πιστεύεις
ότι αίφνης
όλη η ανθρωπότητα
ταυτόχρονα
θα βαλθεί να δουλεύει
αργά και σκληρά
πάνω στον εαυτό της
και ότι δουλεύοντας
θα φτάσει ταυτόχρονα
στον ίδιο βαθμό αυτογνωσίας
και θα πάρει ταυτόχρονα
την ίδια απόφαση
για αλλαγή
για διόρθωση των κακώς κειμένων
για υιοθέτηση άλλων τρόπων ζωής
κλπ
κλπ
κλπ
αχ
καλή μου φίλη
όλα θα ξαναρχίσουν
ίδια κ απαράλλαχτα
ίσως στην αρχή
με κάποια καλή διάθεση
κάποια πράγματα
να διορθωθούν κάπως
κι άλλα να καταργηθούν
ίσως στην αρχή
οι ρυθμοί να είναι πιο αργοί
αλλά πάλι
πολύ γρήγορα
θα ξεφύγουν όλα
όλοι θα επαναπαυθούν
η επιστήμη
θα έχει κάνει πάλι το θαύμα της
θα έχουμε προχωρήσει
θα έχουμε βρει το εμβόλιο
το χάπι
μια ακόμη τεχνολογική νίκη
θα μας σιγουρέψει
θα μας κάνει ξανά αθάνατους
μόνο στην αρχή ίσως
όταν όλα
θα προσπαθούν να επανέλθουν
σε μια κανονικότητα
σ’ αυτό που ήταν πριν
η κανονικότητα
αυτό ναι
ως εκεί ναι
αλλά κάτι άλλο
καλή μου φίλη
όχι
όχι
δεν νομίζω
τέλος πάντων
πολλά είπα πάλι
εκ του μακρόθεν
σε φιλώ
και σε ασπάζομαι
εκ του μακρόθεν
και περιμένω ως συνήθως
τις αντιρρήσεις σου
υγ.
Λοιπόν, δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάμε τα φύλλα από τα ρεπανάκια.
Πίστευες πως δεν χρησιμεύουν σε τίποτα και ότι είναι καλό να τα πετάμε.
Απατάσαι, καλή μου φίλη.
Μόλις έφτιαξα μια νοστιμότατη σούπα και λυπάμαι που δεν είσαι εδώ να την μοιραστούμε.
Η “συνταγή” έχει ως εξής:
υλικά για 2 μερίδες:
1 ματσάκι φύλλα από ρεπανάκια
1 κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 πατάτα
1 καρότο
μερικά φύλλα από σπανάκι
μερικά φύλλα από λάχανο
1 κλαδάκι σέλινο
1 κύβος με ζωμό κοτόπουλο
αλάτι
πιπέρι
ψιλοκόβουμε όλα τα υλικά / τσιγαρίζουμε αρχικά κρεμμύδι σκόρδο πατάτα καρότο / προσθέτουμε στη συνέχεια λάχανο ρεπανόφυλλα σπανάκι σέλινο / τα σοτάρουμε για μερικά λεπτά / χύνουμε ζεστό νερό και προσθέτουμε το κοτόζουμο / αλάτι πιπέρι / αφήνουμε να βράσει το όλον / στο τέλος καλό είναι να “περάσουμε” τη σούπα από ελαφρύ μπλέντερ… μίξερ… ή όπως αλλιώς λέγεται το εργαλείο…
καλό βράδυ!
*Ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Θεάτρου στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
Επιμέλεια: Μάνια Ζούση
