«Οι Πόλεις δεν φλέγονται στο τέλος του έργου όπως σημειώνει η Λούλα, γιατί έχουν ήδη καεί..και εμείς στις στάχτες της, εναπομείναντες μιας δυστοπίας που μας συμπεριλαμβάνει ως τους αποτυχημένους αυτής της ζωής, να πορευόμαστε σε μια κοιλάδα απολεσθέντων στιγμών ευτυχίας και ονείρων, αναζητώντας την αθωότητα σε ένα ήδη καμένο Κόσμο χωρίς επιστροφή», σημειώνει μεταξύ άλλων στο κείμενό του για την «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη που έγραψε ειδικά για το artplay.gr, ο σκηνοθέτης Ένκε Φεζολλάρι .
Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 5 Μαίου στο Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, και θα παιχθεί για δώδεκα παραστάσεις, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Ο Ένκε γράφει: «Οι πόλεις, άλλοτε φρούρια και τώρα φυλακές, μνήμες, τόποι ερημωμένοι, τόποι μαρτυρίου και λύτρωσης.
Η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε μια πόλη που η Ελισάβετ ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε, εκεί σε ένα διαμέρισμα ζουν και κάθε βράδυ καλούν έναν επισκέπτη. Τα παιχνίδια μνήμης και η παγίδα που στήνει το ζευγάρι στον καλεσμένο έχει το ίδιο μοτίβο, οριακά παιχνίδια υπαρξιακά και βίαια σαν ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των προσώπων .Ένας αλληλοσπαραγμός και μια υπόσχεση ευτυχίας και διαφυγής από την πραγματικότητα αποτυπώνεται στο μονόπρακτο που παρακολουθεί ο Θεατής.
Διαταραγμένες σχέσεις, η εισβολή του έξω κόσμου στο ήδη κλειστό νοσηρό τραυματισμένο κόσμο των Ηρώων ,η αδυναμία επικοινωνίας και η διαστρέβλωση των σχέσεων είναι τα συστατικά που συνθέτουν το περιβάλλον που δρουν τα πρόσωπα του έργου.
Τα τραύματα του πολέμου, του Εμφυλίου ,ο φόβος για την επανάληψη των οδυνηρών γεγονότων που βίωσαν οι πρωταγωνιστές του έργου και το παρόν μιας Πόλης που δεν έχουν θέση, δημιουργεί και τους ωθεί σε επικίνδυνα παιχνίδια αναζήτησης ταυτότητας και μιας σύνδεσης παρελθόντος και μέλλοντος. Η πόλη νοσεί, τα ιερά και τα όσια έχουν καταρρεύσει, στις σύγχρονες Πόλεις τα βλέμματα είναι αποστασιοποιημένα, οι κάτοικοι στερημένοι , αποσιωπούν, φόβος και απόγνωση , η βία έχει ποτίσει τους κατοίκους, η Πόλη όχι μόνο θα σ΄ ακολουθεί που λέει ο Καβάφης, αλλά θα τραφεί από τη σάρκα σου, θα εισβάλλει και θα σε μετατρέψει σε Τέρας. Πως να νικήσεις την μοναξιά σου, το υπαρξιακό κενό, πως να αφήσεις την κραυγή σου σε ένα κόσμο αποστειρωμένο ,σε έναν κόσμο που ο ”Θεός” λείπει ; Οι Πόλεις δεν φλέγονται στο τέλος του έργου όπως σημειώνει η Λούλα, γιατί έχουν ήδη καεί..και εμείς στις στάχτες της, εναπομείναντες μιας δυστοπίας που μας συμπεριλαμβάνει ως τους αποτυχημένους αυτής της ζωής, να πορευόμαστε σε μια κοιλάδα απολεσθέντων στιγμών ευτυχίας και ονείρων, αναζητώντας την αθωότητα σε ένα ήδη καμένο Κόσμο χωρίς επιστροφή.
Απρίλιος 2022
Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνοθεσία : Ένκε Φεζολλάρι
Παίζουν: Βάνα Πεφάνη , Βασίλης Αφεντούλης ,Δημήτρης Μπούρας /Ένκε Φεζολλάρι (διπλή διανομή)
Σκηνικά Γιώργος Λυντζέρης
Κοστούμια : Μάγδα Καλορίτη
Δραματολόγος : Ναταλί Μηνιώτη
Φωτογραφίες :Γιώτα Εφραιμίδου
