Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Ο Γιάννης Κακλέας θυμάται τον παλαιό και σχεδιάζει τον “νέο Τεχνοχώρο”

«Οι θεατρολόγοι του μέλλοντος θα αποτιμήσουν την προσφορά που μας αναλογεί στην αλλαγή του θεατρικού χάρτη της Αθήνας. Εμείς δημιουργοί και θεατές θα κρατήσουμε στη μνήμη μας  την ύπαρξη ενός θεατρικού βιότοπου που σημάδεψε την νιότη μας. Αυτά τότε! Τώρα στο Gazatre , σε μια εποχή εγωιστική , φοβισμένη και από-προσανατολισμένη προτείνω λίγο αθόρυβα είναι η αλήθεια, γιατί δεν είναι καιρός για μεγαλοστομίες , μία κίνηση επαναπροσδιορισμού του τρόπου παραγωγής των παραστάσεων με κίνητρο την δημιουργία αλλά και την προσφορά – όπως η άτυπη δωρεάν σχολή, έναν χώρο άσκησης νέων ηθοποιών, σεμιναρίων, επικέντρωση στο ελληνικό κείμενο και πολλά άλλα».

Αυτά απαντά μεταξύ άλλων ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας στο σχόλιο του artplay.gr «Άλλο Τεχνοχώρος, άλλο Gazarte», αμέσως μετά την δημοσιοποίηση από τον ίδιο «μιας καινούργιας συνεργασία με τον χώρο πολιτισμού «Gazarte» ,  αμιγώς θεατρικού, ανοιχτού στην έρευνα της θεατρικής πράξης με παραγωγές , συμπαραγωγές και παραχωρήσεις για παραστάσεις που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τους στόχους του χώρου που θα είναι και η βάση για την συνέχεια των δωρεάν μαθημάτων σε νέους ηθοποιούς».

Το σχόλιο του artplay.gr

«Άλλο Τεχνοχώρος,  άλλο Gazarte, κατά τον περίφημο ρασούλειο στίχο «άλλο θα πει Χαλκιδική και άλλο θα πει Χαλκίδα», αγαπητέ Γιάννη!
Η ιστορία δεν μπορεί να επαναληφθεί, άλλωστε δεν είμαστε πια ούτε στη δεκαετία του ‘ 80, ούτε του ’90 και όσοι έχουμε μνήμη δεν ξεχνάμε τα όσα ο Τεχνοχώρος, εσύ και οι παθιασμένοι ηθοποιοί δημιουργήσατε εκεί! Αυτό δεν αλλάζει και δεν ξαναγίνεται. Άλλες ιστορίες θα γεννηθούν τώρα και άλλες αφηγήσεις θα ακουσθούν. Καλή τύχη και Σίδερο στη Μέση Σου!»

 

Η απάντηση του Γιάννη Κακλέα στο artplay.gr

 

Αγαπητή Μάνια

Ο «Τεχνοχώρος» έκλεισε τον κύκλο του. Ήταν ένα ταξίδι που ξεκίνησε με Σάμιουελ Μπέκετ συνέχισε με Αρκά, Αρτώ, Ζαρύ, Ντε Φιλίππο, Σεβαστίκογλου, Φόρντ, Λαμπίς, Κολτές και τελείωσε με Έντουαρντ Άλμπυ και άλλους πολλούς – 22 χρόνια ήταν αυτά! Από το 1980 έως το 2002. Στο Θέατρο Εντοπία , στο Στούντιο Δεξαμενή ,στο θέατρο Αβέρωφ ,στο θέατρο Κάβα, στο Αμόρε ,στο Παγοποιείο του ΦΙΞ και στον Τεχνοχώρο της Οδού Μαυρομιχάλη μοιραστήκαμε με ένα φανατικό κοινό που πάντα γέμιζε το θέατρο , την αγάπη μας για ένα θέατρο επιθετικό , αναρχικό , εξομολογητικό – ένα πραγματικό θέατρο έρευνας. Τι να πρωτοθυμηθώ: Την τελετουργία των μεταμεσονύκτιων παραστάσεων που καθιερώσαμε στην θεατρική Αθήνα; Την αντιπαράθεση των ιδεών και των απόψεων μετά τις παραστάσεις με ένα κοινό που ως ζωντανός οργανισμός αντιδρούσε θετικά ή αρνητικά; Το πάθος των ηθοποιών; Γιάννης Μπονσταντζόγλου, Κώστας Μπάρας , Αννα Αποσπόρη , Ιφιγένεια Αστεριάδη , Εκτωρ Καλούδης , Φρόσω Λύτρα , Γιάννης Στεφόπουλος, Κώστας Φιλίππογλου, Μαριάννα Κάλμπαρη, Σπύρος Μπιμπίλας ,Βάνα Πεφάνη, Φαίδων Καστρής, Αρης Σερβετάλης , Γιάννης Μαυριτσάκης μερικά από τα παιδιά που δώσανε την ψυχή τους για το συλλογικό όραμα της ομάδας. Την αγωνία για την οικονομική επιβίωση των μελών της ομάδας και του θεάτρου μας; Τις χιλιάδες πλάκες αλλά και τα δράματα κατά την διάρκεια των πολύμηνων προβών; Το άδειασμα της ψυχής μου όταν μας κλείσανε τον Τεχνοχώρο; Οι θεατρολόγοι του μέλλοντος θα αποτιμήσουν την προσφορά που μας αναλογεί στη αλλαγή του θεατρικού χάρτη της Αθήνας. Εμείς δημιουργοί και θεατές θα κρατήσουμε στη μνήμη μας, την ύπαρξη ενός θεατρικού βιότοπου που σημάδεψε την νιότη μας. Αυτά τότε! Τώρα στο Gazatre , σε μια εποχή εγωιστική , φοβισμένη και από-προσανατολισμένη προτείνω λίγο αθόρυβα είναι η αλήθεια, γιατί δεν είναι καιρός για μεγαλοστομίες , μία κίνηση επαναπροσδιορισμού του τρόπου παραγωγής των παραστάσεων με κίνητρο την δημιουργία αλλά και την προσφορά – όπως η άτυπη δωρεάν σχολή, έναν χώρο άσκησης νέων ηθοποιών, σεμιναρίων, επικέντρωση στο ελληνικό κείμενο και πολλά άλλα. Απλά κάνω ένα κάλεσμα συνεργασιών με βάση την συλλογικότητα την αυτό-διαχείριση και την κοινωνική προσφορά. Δεν έχω στο μυαλό μου ένα Μίνι-Μάρκετ ημι-ερασιτεχνικών προσπαθειών που θα εκμεταλλεύεται την επιθυμία των νέων για έκφραση. Όλα εξαρτώνται από την διάθεση των καλλιτεχνών που θα προσεγγίσουν τον χώρο αλλά και από την δική μου δυναμική . Εύχομαι ο Διόνυσος να μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε το όραμα μας. Δύσκολο εγχείρημα ….Αλλά εγώ δεν βρήκα πουθενά τίποτε εύκολο στη ζωή μου. Η επιθυμία και η θέληση υπάρχει! Ίδωμεν!»

Γιάννης Κακλέας