«Οι ‘Επτά Επί Θήβας’ είναι το πλέον αντιπολεμικό έργο. Και ο Ετεοκλής ένας ήρωας που ξέρει τη μοίρα του και πεθαίνει για να σώσει την πόλη του. Αυτό το βρίσκω τρομερά σημαντικό, ειδικά στις μέρες μας, και αυτό προσπαθώ να καταδείξω μέσα από την παράσταση. Ο Ετεοκλής είναι ο πρώτος μοναχικός ήρωας της παγκόσμιας δραματουργίας« δηλώνει ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου, »πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων” στο ελληνικό θέατρο και στον κινηματογράφο, ρολίστας που ενδύεται τα πρόσωπα που ερμηνεύει και θα μπορούσε να «περιφέρεται» αποκλειστικά ως εγχώριος σταρ, διαθέτοντας μια εντυπωσιακή εμφάνιση, κινηματογραφικών προδιαγραφών. Αντί αυτού, προτίμησε εδώ και είκοσι χρόνια να παραμείνει πιστός σε ένα θέατρο που αγαπά, μαθητεύοντας δίπλα σε σκηνοθέτες και δασκάλους με υπογραφή και μέθοδο, όπως ο Θόδωρος Τερζόπουλος.
Στην παράσταση «Επτά επί Θήβας», σε παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, που ανεβαίνει την Παρασκευή και το Σάββατο 22 και 23 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο Γιάννης Στάνκογλου υποδύεται τον Ετεοκλή, τον έναν από τους δύο γιους του Οιδίποδα, που, μετά την αποκάλυψη των φρικτών πράξεών του, άφησε τον θρόνο στους απογόνους του, Ετεοκλή και Πολυνείκη, οι οποίοι συμφώνησαν να κυβερνούν τη Θήβα εναλλάξ. Ωστόσο, όταν ήρθε η σειρά του Πολυνείκη να αναλάβει την εξουσία, ο Ετεοκλής δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Αυτό προκάλεσε την οργή του Πολυνείκη, ο οποίος συμμάχησε με τον βασιλιά του Άργους Άδραστο και οργάνωσε εκστρατεία εναντίον της Θήβας. Επτά αρχηγοί από καθένα από τα δύο αντίπαλα στρατεύματα παρατάχτηκαν εκατέρωθεν των επτά πυλών της πόλης. O Ετεοκλής και ο Πολυνείκης κατέληξαν να βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο στην έβδομη πύλη.
Οι «Επτά επί Θήβας» είναι ένα έργο που, όπως αποκαλύπτει ο ηθοποιός, αγαπούσε από τότε που ήταν σπουδαστής στη δραματική σχολή και ήδη από πέρυσι κουβέντιαζε γι’ αυτό με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις, κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους στον «Ιούλιο Καίσαρα» στο Φεστιβάλ Αθηνών.
«Ο Γκραουζίνις είναι ένας σκηνοθέτης που εκτιμώ, θαυμάζω, σέβομαι, και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τη συγκεκριμένη τραγωδία, που δύσκολα ανεβαίνει, με έκανε να τον εκτιμήσω ακόμα περισσότερο» λέει και δεν διστάζει να μας ξεναγήσει στον θαυμαστό κόσμο της παράστασης. «Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο, κατά τη διάρκεια της πρόβας, μας έδωσε πολύ χώρο έτσι να προτείνουμε δικά μας πράγματα και την ίδια στιγμή χρησιμοποίησε το χιούμορ, κάτι που το κοινό έδειξε να εισπράττει από τις πρώτες παραστάσεις κιόλας και να το δηλώνει με το χειροκρότημα και τον ενθουσιασμό του, παραμένοντας επί μιάμιση ώρα αταλάντευτο στη θέση του και παρακολουθώντας με μεγάλη προσοχή».
Οι «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου, μια εξαιρετικά δυνατή πολιτική τραγωδία, που ανεβαίνει σε μια νέα, σύγχρονη μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα, θεωρείται δύσκολη και για αυτό τον λόγο παρουσιάζεται σπάνια. Ο Γιάννης Στάνκογλου επιχειρεί να εξηγήσει το γιατί. «Το έργο φαντάζει κατ’ αρχάς πολεμικό και ανολοκλήρωτο, καθώς λέγεται πως ο Αισχύλος δεν ήταν αυτός που έγραψε το τέλος του, αλλά κατά τα ρωμαϊκά χρόνια κάποιος άλλος συμπλήρωσε το τελευταίο κομμάτι της τραγωδίας. Ίσως ένας άλλος λόγος έχει να κάνει με τις πύλες και τον αντίπαλο έξω από αυτές, όταν ο Ετεοκλής αναρωτιέται ποιος είναι ο στρατηγός που θα φυλάξει την κάθε πύλη. Στο τέλος, ο ίδιος και ο Πολυνίκης αποφασίζουν να πεθάνουν για να σώσουν την πόλη. Αυτό από μόνο του είναι ένα δύσκολο θέμα στην ανάπτυξή του, στην παρουσίαση και στον χαρακτήρα του. Και ο Τσέζαρις, για να έχει ενδιαφέρον, κινητοποίησε το χιούμορ, κάτι που είναι εμφανές όταν κάποιος βλέπει την παράσταση».
Ο γνωστός ηθοποιός μιλάει για ένα έργο που φαντάζει εκ πρώτης όψεως πολεμικό, αλλά, όπως έλεγε και ο Γιάννης Τσαρούχης, που το είχε ανεβάσει κάποια στιγμή, είναι ίσως το πλέον αντιπολεμικό έργο. «Καταδεικνύει τη γελοιότητα των ανθρώπων που λύνουν τις διαφορές τους μέσα από τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό» σημειώνει.
Ρωτήσαμε τον πρωταγωνιστή τι θυμάται από μια διαδρομή είκοσι χρόνων στο θέατρο και απαντά χωρίς περιστροφές: «Πολλά πράγματα. Τη δραματική σχολή του Γιώργου Κιμούλη, τη Νέα Υόρκη, τον Θόδωρο Τερζόπουλο, από τον οποίο πήρα πάρα πολλά πράγματα, τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιώ το σώμα, τη φωνή μου, και τελικά την αναρώτηση της αγωνίας τού τι είναι αυτό που με ενδιαφέρει να κάνω στο θέατρο ή τι θέατρο με ενδιαφέρει να κάνω». Δεν διστάζει μάλιστα να παραδεχτεί ότι «παρεκτρέπομαι μερικές φορές ως άνθρωπος, γιατί δεν τα καταφέρνω αλλιώς», εννοώντας την ενασχόλησή του με ένα πιο εμπορικό κομμάτι της τέχνης. «Ωστόσο, αισθάνομαι πλήρης αισθημάτων μέσα από την πρόβα και τις συνεργασίες με συνειδητοποιημένους επαγγελματίες και ανθρώπους που γνωρίζουν τι θέλουν να κάνουν. Μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι πράγματα. Αυτό είναι μια μεγάλη ευτυχία» καταλήγει.
INFO Ο Γιάννης Στάνκογλου ερμηνεύει -σε διπλή διανομή με τον πρωταγωνιστή του ΚΘΒΕ Χρίστο Στυλιανού- τον ρόλο του Ετεοκλή. Μαζί τους η Νάντια Κοντογεώργη (Αντιγόνη), η Ιώβη Φραγκάτου (Ισμήνη), ο Γιώργος Καύκας (Άγγελος), ο Αλέξανδρος Τσακίρης (Κήρυκας) και ένας 14μελής χορός νέων ηθοποιών.
Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα, σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, σκηνικά-κοστούμια Κέννυ ΜακΛέλλαν, μουσική Δημήτρη Θεοχάρη, χορογραφία-κίνηση Έντι Λάμε και φωτισμούς Αλέκου Γιάνναρου.
Μάνια Ζούση
Πηγή: Αυγή
