Μια ιστορία αγάπης και απώλειας στα βουνά του Εμφυλίου

«Η ιδέα της παράστασης Ιστορίες Εμφυλίου Αγάπης», που ανεβαίνει στις 3 Απριλίου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού ( 18.00) και στο πλαίσιο του αφιερώματος για τον Εμφύλιο, «πηγάζει

από την ιστορία ενός ζευγαριού ανταρτών  την οποία κατέγραψε η σκηνοθέτης και εγγονή του ζευγαριού, Νατάσσα Νταϊλιάνη.  Ο παππούς και η γιαγιά της, οργανώθηκαν με την ΕΠΟΝ, πολέμησαν στην αντίσταση με τον ΕΛΑΣ και μετέπειτα στον εμφύλιο πόλεμο με τον Δημοκρατικό Στρατό. Τον Αύγουστο του 1949 φυγαδεύτηκαν στην Τασκένδη της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης μαζί με άλλους 25.000 αντάρτες. Παράλληλα με τις μαρτυρίες από το πεδίο της μάχης στην ύπαιθρο, και συγκεκριμένα από τις επιχειρήσεις γύρω από το Γράμμο και το Βίτσι, κατά την περίοδο 1947-1949, το έργο παρουσιάζει την προσωπική ιστορία αγάπης και απώλειας του παππού και της γιαγιάς, που γεννήθηκε και εκτυλίχθηκε στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Η παράσταση παρουσιάζει στοιχεία documentary theater, καθώς αναπαράγεται αυτούσιο μέρος του οπτικού και ηχητικού υλικού. Συνδέοντας την γοητεία και την ζωντάνια των προσωπικών αφηγήσεων των ηρώων με την  ιστορία αγάπης που εξελίσσεται παράλληλα με τον εμφύλιο, επιδιώκει να προσδώσει μία άλλη διάσταση στην σκληρότητα και τον παραλογισμό του εμφυλίου πολέμου και του διχασμού. Η δε βαθειά προσωπική αναζήτηση της εγγονής για τη δική της ταυτότητα, αποτελεί το όχημα μέσω του οποίου επιχειρείται ο παραλληλισμός με  τα γεγονότα του τότε με το σήμερα καθώς και το καθρέφτισμα μίας συλλογικής αναζήτησης ταυτότητας που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Όταν γίνεσαι μάρτυρας του εμφυλίου μέσα από μία τόσο προσωπική κατάθεση εγείρονται μέσα σου ερωτήματα και σκέψεις σε σχέση με την διακινδύνευση της ζωής, την καταδίωξη, την επιβεβλημένη άμυνα, την έννοια της αντίστασης και της ανυπακοής, το τίμημα αυτής, την προσωπική ζωή που πάντα εκτυλίσσεται παράλληλα με τα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα, την αναγκαστική φυγή, την προσφυγιά. Ο εμφύλιος αντιπροσωπεύει μία (ακόμα) ανοιχτή πληγή, ένα ανοιχτό ερώτημα, ένα κομμάτι της ιστορίας που αξίζει όσα λίγα να εντρυφήσει κανείς. Πιστεύω ότι ακουμπάει βασικά ηθικά και πανανθρώπινα αιτήματα, όπως η  ελευθερία, η ανεξαρτησία, η ισονομία, η ευημερία, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και σχετίζεται με την πολιτική τους πραγμάτωση. Καθρεφτίζει τις αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες, θέτει υπό αμφισβήτηση την επικράτηση της όποιας ισχύουσας τάξης, φωτίζει την έννοια της στράτευσης για μία ιδέα, της κινηματικής δράσης και την καταστολή αυτής, ανοίγει το ερώτημα ως προς τα θεμιτά μέσα διεκδίκησης και άμυνας, το αναπόφευκτο ή μη ενός πολέμου. Κι όλα αυτά, σε μία ιστορική στιγμή κατά την οποία δρομολογούνται νέες ισορροπίες δυνάμεων στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων».

 

Νατάσσα Νταϊλιάνη

 

 

Ταυτότητα