Κώστας Νικούλι: «Η ιστορία γράφεται καθημερινά και την πένα την έχουμε στο χέρι μας»

«Ο Θουκυδίδης ξεκίνησε την συρραφή του πολέμου με σκοπό την αποφυγή του και όχι την επανάληψη του. Θεωρώ πως μένει διαχρονικός επειδή υπήρχε μια ανάγκη του ίδιου να επικοινωνήσει τα δεινά του εμφυλίου πολέμου στις επόμενες γενιές», σημειώνει μεταξύ άλλων στο artplay.gr ο ηθοποιός Κώστας Νικούλι για τα «Μαθήματα πολέμου» που επαναλαμβάνονται έως και την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου μετά την πρώτη τους επιτυχία και συνεχίζονται και τον Νοέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

-Που αποδίδεις το ενδιαφέρον του κόσμου για την παράσταση “Μαθήματα Πολέμου”.

«Αρχικά πιστεύω πως είναι ο λόγος του Θουκυδίδη που μένει διαχρονικός εδώ και 2500 χρόνια και η δραματικότητα που υπάρχει στη γραφή του. Δεύτερον και πιο σημαντικό θεωρώ ότι ήταν η ομάδα των ανθρώπων που κλήθηκαν να έρθουν αντιμέτωποι με το θέμα. Δεν μπορώ να παραλείψω τον σκηνοθέτη της παράστασης, Δημήτρη Λιγνάδη, που αντιμετώπισε αυτό το εγχείρημα χρησιμοποιώντας σαν μόνο οδηγό τον Θουκυδίδειο λόγο. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να κάνει να αναβλύσει η δραματικότητα στις λεπτομέρειες. Επίσης μας συντόνισε όλους, νοητικά και πνευματικά, και μας ζήτησε να επενδύσουμε τη προσωπικότητα και την μελέτη μας απέναντι στα γεγονότα του εμφυλίου. Τηρώντας αυτή τη γραμμή, αντιλαμβάνομαι πως και ο θεατής συμμετέχει αβίαστα διότι εκπλήσσεται με την μοναδικότητα του κειμένου πως δεν είναι θέατρο. Τα “Μαθήματα Πολέμου” δεν παύουν να είναι μαθήματα».

– Πες μας για τη δική σου συμμετοχή και όσα ερμηνεύεις.

«Η δική μου συμμετοχή στο έργο είναι σε αφηγήσεις κεφαλαίων των άλλων ηθοποιών αλλά κυρίως έχω αναλάβει το πέμπτο μάθημα ” Οι ειρωνείες του πολέμου”. Πιο συγκεκριμένα, με τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Πύλο και στην Σφακτηρία. Την οχύρωση του Κορυφάσιου από τους αριθμητικά αδύναμους Αθηναίους, την απόβαση των Λακεδαιμονίων στην Σφακτηρία και στην ξηρά και τέλος την ήττα των Λακεδαιμονίων από τους Αθηναίους στην ναυμαχία.

” Έγινε ο θόρυβος τεράστιος

και τα πράγματα έλαβαν

ανορθόδοξη τροπή.

Οι Λακεδαιμόνιοι πάνω στην

στην λύσσα και την ταραχή τους

λες και ναυμαχούσαν από ξηράς

και οι Αθηναίοι με την νίκη και

την τύχη στο πλευρό τους

λες και πεζομαχούσαν από θαλάσσης.”

Είναι από τη μια τρομερά ενδιαφέρον ο τρόπος που μπορούσαν να εφευρίσκουν ανά πάσα στιγμή το στρατηγικό πλάνο για την επίθεση και την απόκρουση του εχθρού, αλλά είναι ακόμα πιο τραγικό ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση η διαμάχη ήταν εμφύλια. “Ο κόσμος περίμενε να δει να χύνεται οικείο αίμα, όταν οι δύο πρώτες πόλεις των Ελλήνων με μίσος ανόσιο ακόνιζαν τα μαχαίρια”.

-Γιατί πιστεύεις ότι ο λόγος του Θουκυδίδη μας αγγίζει τόσο ακόμα και σήμερα

«Ο Θουκυδίδης όντας ένας από τους πρώτους ιστορικούς της ανθρωπότητας καταφέρνει να μένει ο λόγος του ανεξίτηλος στο πέρασμα των χρόνων λόγω της δραματικότητας που εμπεριέχεται σε αυτόν, με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και σίγουρα η προσωπική σχέση που είχε με τα γεγονότα. Ακόμα θεωρώ πως μένει διαχρονικός επειδή υπήρχε μια ανάγκη του ίδιου να επικοινωνήσει τα δεινά του εμφυλίου πολέμου στις επόμενες γενιές. Ακούμε συνέχεια ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και αυτό με θλίβει διότι ο καθένας μελετώντας την ιστορία βγάζει τα συμπεράσματα που ευνοούν τον εκάστοτε στόχο του και νομίζω ότι λίγο εθελοτυφλούμε και κάνουμε τα ίδια λάθη με τους προγόνους μας φοβούμενοι την καινούρια μέρα. Πιστεύω πως ο Θουκυδίδης ξεκίνησε την συρραφή του πολέμου με σκοπό την αποφυγή του και όχι την επανάληψη του. Τέλος ας συνειδητοποιήσουμε ότι η ιστορία γράφεται καθημερινά και την πένα την έχουμε στο χέρι μας.