Για μια παράσταση «λυσσαλέα και ομαδική», όπου δεν υπάρχει θεατρική σκηνή, κάτι που λειτουργεί ως «μια τεράστια εμπειρία» για ηθοποιούς και κοινό, μιλούν στο artplay.gr δυο από τις πρωταγωνίστριες του «Κάζιμιρ και Καρολίνα» του Χόρβατ, που κάνει πρεμιέρα στο Bios την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
Ιώβη Φραγκάτου : Μια ιστορία αγάπης που απελευθερώνει τη μικροαστική συνείδηση
Το έργο του Χόρβατ είναι άμεσο και επίκαιρο. Πρόκειται για μία ιστορία αγάπης που έχει σαν στόχο να απελευθερώσει τη μικροαστική συνείδηση. Οι πρωταγωνιστές γεφυρώνουν τις ταξικές διαφορές τους μέσα από την αγάπη και την ερωτική έλξη. Όταν όμως τους σφίγγει η οικονομική ανασφάλεια , οι διαφορές τους οξύνονται και αυτοί εξωθούνται στα άκρα. Παρότι γράφτηκε για την κρίση του 1930, το έργο αντικατοπτρίζει και τις δυσκολίες που βιώνουμε σήμερα. Ιδιαίτερα δημοφιλές γιατί θίγει ζητήματα απλά αλλά παράλληλα ουσιώδη και διαχρονικά. Κοινώς, τα ήθη λυγίζουν μπροστά σε μια μεγάλη οικονομική κρίση και η συμπεριφορά των ανθρώπων καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από την ικανοποίηση των προσωπικών τους συμφερόντων. Επίσης, οι άνθρωποι κατασκευάζουν δικούς τους κόσμους και παγιδεύονται σε αυτούς προκειμένου να αποφύγουν την αντιμετώπιση της θλιβερής πραγματικότητας. Ο Καζιμίρ στην εσωστρέφεια της θλίψης του και η Καρολίνα στην ψευδαίσθηση της μεγάλης ζωής.
Ο ρόλος μου στο έργο είναι διπλός ( Καρολίνα κ ανδρόγυνο) Η Καρολίνα είναι μια μικροαστή, φιλόδοξη γυναίκα. Θεωρεί ότι το κλειδί για την ευτυχία της είναι να κατακτήσει μια θέση στην αφρόκρεμα της εποχής . Είναι επίμονη, πεισματάρα και δεν το βάζει εύκολα κάτω. Ονειρεύεται να βελτιώσει τη ζωή της μέσο της ανέλιξης στην κοινωνική κλίμακα. Γύρω της, σαν καρουζέλ του λούνα παρκ, περιστρέφονται φιλόδοξοι υπάλληλοι, διευθυντές και σύμβουλοι τους οποίους η Καρολίνα τους βλέπει σαν σκαλοπάτι για την αναρρίχηση στη μεγάλη ζωή. Πετυχαίνει το στόχο της αλλά στη συνέχεια τσακίζεται, καταρρέει και προσγειώνεται απότομα στην ωμή πραγματικότητα , κατρακυλώντας πίσω στην όχθη των ηττημένων της καθημερινότητας. Ποιος φταίει; Οι άνθρωποι που είναι κακοί; Όχι, οι άνθρωποι δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί, λέει ο Χόρβατ. Απλώς με την οικονομική κρίση αναγκάζονται να γίνουν λίγο περισσότερο εγωιστές. Με συγκινεί πολύ η διαδρομή της. Εκθέτει σταδιακά την ψυχική της κατάσταση με ακρίβεια και ενάργεια. Όλοι οι ήρωες του Χορβατ με συγκινούν. Είναι φαινομενικά απλοί, καθημερινοί άνθρωποι αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν ποιητικές υπάρξεις . Ήρωες λογοτεχνίας που τους περιβάλλει ένα άλυτο μυστήριο. Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι η απόδοση των συνθηκών της εποχής το οποίο νομίζω αποδίδεται πολύ καλά και σε αυτό βοηθά πολύ η σκηνοθετική προσέγγιση , το σκηνικό του Bios και της σκηνογράφου Εύας Μανιδάκη που θυμίζουν φωτογραφίες του Witkin. Ουσιαστικά ο θεατής νιώθει ότι μεταφέρεται ο ίδιος στο Oktoberfest πίνοντας μπύρες, τρώγοντας παγωτά ,λουκάνικα και κοτόπουλα. Οι γρήγορες εναλλαγές των σκηνών κρατούν τον θεατή σε εγρήγορση και βοηθούν τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς να περάσουν τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας. Δεν υπάρχει θεατρική σκηνή. Κι αυτό είναι μια τεράστια εμπειρία και για μένα και για το κοινό !!
Μάγδα Κόρπη: Μια υπέροχα αλλόκοτη θέαση ενός κόσμου που καταρρέει
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα του έργου Κάζιμιρ και Καρολίνα (Και ο έρωτας δεν τελειώνει ποτέ) είναι αυτή η λιτή και άγρια ποιητικότητα του συγγραφέα που ήθελε να φέρει στο φως την αλήθεια, σε συνδυασμό με την σκηνοθεσία του Γ. Χουβαρδά• μια υπέροχα αλλόκοτη θέαση – σαν μουσική παρτιτούρα- ενός κόσμου που καταρρέει. Ο κοινωνικός ακρωτηριασμός και η διάλυση που βιώνουν τα περισσότερα πρόσωπα στο Κάζιμιρ και Καρολίνα, δυστυχώς θυμίζει εμάς τους ίδιους στην παρούσα ιστορική στιγμή. Πολλά στοιβαγμένα τρύπια βλέμματα.
Αυτό που με συγκινεί βαθιά στην παράσταση, είναι η ανάγκη των ηρώων να παρευρεθούν στη “γιορτή” ό, τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα• στη μεγάλη αυτή γιορτή με το αλκοόλ, τις προσδοκίες, τις αδυναμίες, τα deals, αλλά και τον ξέφρενο χορό των απελπισμένων. Στο γενικότερο λοιπόν αυτό κλίμα του ανθρώπινου παζαριού, του ατομισμού και της φαντεζί γύμνιας, στέκομαι σε μια στιχομυθία που ξεχωρίζω για την υπόκωφη τρυφερότητά της.
Φράντς Μέρκλ: Τι είναι πάλι τερατώδες ψέμα;
Έρνα: Πως ο άνθρωπος είναι κακός.
Ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Γιάννη Χουβαρδά. Είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχω στο Κάζιμιρ και Καρολίνα, μια παράσταση που είναι δομημένη, όμως λυσσαλέα και ομαδική και που σε σημεία επειδή μου θυμίζει τις μέρες μας, με ταράζει αρκετά. Εύφλεκτοι νέοι άνθρωποι που πάση θυσία θέλουν να ζήσουν. Οι άνθρωποι του Χόρβατ και οι ανωμαλίες της φύσης, όλοι με τα κουσούρια τους και σε παρόμοια μοίρα, πρέπει να επιβιώσουν.
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Επιμέλεια μουσικής: Jan van de Engel
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Επιμέλεια Κίνησης: Όλγα Σπυράκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Πολυξένη Καλαντζή, Κωνσταντίνος Κεσσίδης
Βοηθοί Δραματουργίας: Αλκίνοος Δωρής, Σοφία Πολυχρονίδου
Βοηθοί σκηνογράφου: Ερμίνα Αποστολάκη, Μύριαμ Κουρούβανη
Βοηθός ενδυματολόγου: Ήρα Καραγκούνη
Βοηθός φωτιστή: Δήμητρα Δανδόλου
Παίζουν: Βασίλης Αθανασόπουλος, Αλέξανδρος Βάρθης, Ευάγγελος Βογιατζής, Έκτωρ Γασπαράτος, Παναγιώτης Γεωργούλας, Κάτια Γκουλιώνη, Θωμάς Καζάσης, Παναγιώτης Καμμένος, Νίκος Καμόντος, Μάγδα Κόρπη, Νάντια Μαργαρίτη, Έλενα Μεγγρέλη, Νικόλας Μίχας, Δημήτρης Μπίτος, Κέλλυ Νικηφόρου, Σοφία Πριόβολου, Γιώργος Σαββίδης, Ναταλί-Τερέζα Τσάβεζ, Ιώβη Φραγκάτου
Μουσικοί: Μικές Γλύκας, Ιφιγένεια Καραμήτρου, Νίκος Νικολακόπουλος, Νικολάια Τριανταφύλλου
Πληροφορίες παράστασης:
Κτίριο Bios (μπαρ, main, πρώτος όροφος)
Διάρκεια παραστάσεων: Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου – Κυριακή 1 Απριλίου 2018
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή: 20.30
Κάθε Παρασκευή και μεταμεσονύχτια στις 23.30
Τιμή Εισιτηρίου: 26 ευρώ (περιλαμβάνει φαγητό και ποτό: κοτόπουλο, λουκάνικα, μπίρα και παγωτό της μηχανής) & 19 ευρώ* (χωρίς φαγητό)
*περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων
