performance Θέατρο Χορός

Ευριπίδης Λασκαρίδης : «Όταν η κατηγοριοποίηση καταπιέζει το νόημα και οριοθετεί τη φαντασία, κάτι χάνεται»

Για την περιπέτεια της τέχνης του, την ιδιωματική σκηνική γλώσσα που καθιέρωσε, τις εμφανίσεις του στις σκηνές του κόσμου, τη μέθοδο, το βάσανο, τη μοναξιά και την αλήθεια του καλλιτέχνη, μιλά στο artplay.gr ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, με αφορμή  τη νέα του παράσταση Elenit που κάνει πρεμιέρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στις 28 Νοεμβρίου.

Μια παράσταση την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει «αλλόκοτη», με ένα βασικό της συστατικό να είναι το αδιανόητο, όπως λέει. «Μέχρι και τελευταία στιγμή αληθινά κι εγώ δεν ξέρω, ποιες σκηνές θα είναι μέσα στο έργο και ποιες όχι. Μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα, και κάθε μέρα φτιάχνουμε ένα τέλος διαφορετικό. Υπάρχουν σκηνές που μεταλλάσσονται μέρα τη μέρα», ομολογεί.

Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δε διστάζει να παραδεχθεί πως βρήκε μέσα από τις παραστάσεις του μια πολύ προσωπική καλλιτεχνική φωνή. Και την ίδια ώρα εξομολογείται το βάσανο και το χρόνο που υπάρχει πίσω από κάθε νέα γέννα.

«Φυσικά και υπάρχει βάσανο που έχει να κάνει με τη δουλειά του ανθρώπου που ερευνά την τέχνη του, καθώς για κάποιο λόγο δεν έκατσα, δεν εφησύχασα, δεν σταμάτησα στους διάφορους σταθμούς που πέρασα μεγαλώνοντας ως ερμηνευτής και καλλιτέχνης, αφού διαρκώς έψαχνα και κάτι αναζητούσα, μέχρι που ευτυχώς κάπως το βρήκα και αυτό ήταν μια πολύ προσωπική καλλιτεχνική φωνή.

Υπήρχε μια πορεία πολύ πριν το Relic η οποία οδήγησε μέχρι εκεί και δεν ήταν άλλη από την πορεία της αναζήτησης της προσωπικής καλλιτεχνικής μου φωνής.

Σχολιάζοντας το ακατάτακτο της τέχνης του, που συνδυάζει πολλά είδη μαζί, αναφέρει:

«Είναι πολύ ευτυχές για μένα το ακατάτακτο, δεν μου αρέσουν οι κατηγορίες ,  τα κουτάκια και δεν μου αρέσει να κλείνει το νόημα. Μου αρέσει πάρα πολύ να μένει ανοιχτό. Οπότε αυτό που κι εσύ διαπιστώνεις και μου επιβεβαιώνεις με τα λόγια σου, μου δίνει μεγάλη χαρά, διότι δεν μου αρέσουν τα κλειστά νοήματα. Καταλαβαίνω ότι προκειμένου να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι, πρέπει να βάζουμε ταμπέλες, να κατηγοριοποιούμε κλπ, όλα αυτά είναι χρήσιμα, αλλά όταν η κατηγοριοποίηση καταπιέζει το νόημα και οριοθετεί τη φαντασία μας και τη σκέψη μας σαν θεατές, δημιουργούς, ανθρώπους μέσα στη ζωή, τότε για μένα κάτι χάνεται».

Τον ρωτάμε ποιος είναι ο τρόπος που εμπνέεται και δημιουργεί κάθε φορά τους κόσμους του.

«Είναι κάτι που συμβαίνει μόνο του, δεν το επιδιώκω. Υπάρχουν κάποιες εικόνες και σκέψεις και υλικά που με κυριεύουν κι αρχίζουν και με καταδιώκουν. Αλλά δεν μπαίνω στην πρόβα με προδιαγεγραμμένες ιδέες και έτοιμα πλάνα. Υπάρχουν κάποιες θεματικές που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τον μεταμοντερνισμό, κάποια on going things που χρόνια σκέφτομαι. Και υπάρχει βέβαια και το σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης και να δημιουργείς μέσα σε αυτό το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Κι επειδή θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου ενσυνείδητο πολίτη και σύγχρονο άνθρωπο, είναι ανησυχίες που τις ακούω, και τις αφουγκράζομαι, γιατί είναι ανησυχίες των καιρών μας.

Αν το Elenit φέρει στοιχεία από το παρελθόν, εμπνέεται από κάτι καινούριο ή πολλά μαζί, ο Ευριπίδης λέει: «Κάθε μία από αυτές τις δουλειές, το Relic, τους Τιτάνες και το Elenit, τις βάζω σε μια σειρά που έχει έναν κοινό παρανομαστή που είναι αυτή  η ιδιαίτερη γλώσσα για την οποία μιλάμε από την αρχή της συζήτησής μας. Έχει αφορμή ένα πλάσμα, κι από εκεί ξεκινά όλο το ζήτημα. Υπάρχει ένα πλάσμα που σε κάθε μια από αυτές τα δουλειές με κυριεύει , έτσι και στο Elenit. Από τη στιγμή που το φαντάστηκα, με έναν τρόπο με στοίχειωσε. Από εκεί αρχίζει και στήνεται ένα σύμπαν γύρω από αυτό το πλάσμα, ένα σύμπαν που έχει χρονικότητες, που έχει ήχους, υφές. Όλα αυτά μου φανερώνονται σιγά σιγά με τη διάρκεια των προβών, των σκέψεων, των συζητήσεων, και όλη αυτή η διαδικασία κρατά δυο χρόνια. Ήταν Ιούνιος του 2017 όταν άρχισα να το πρωτοσκέφτομαι, μόλις είχαμε ξεκινήσει με τους Τιτάνες και τα πρώτα test τα έκανα το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου. Ένας κόσμος στήθηκε σιγά σιγά με πολύ κόπο και μεράκι από τους όλους συντελεστές που συνομιλούν μαζί μου μήνες, φτιάχνοντας σκηνικά, κοστούμια και τόσα άλλα που συνεχώς τα δοκιμάζουμε. Πάντα αφορμή είναι αυτή η περσόνα και γύρω από αυτήν σαν μαγνήτης έλκεται ένα σύμπαν που μας αποκρυσταλλώνεται μέχρι και την τελευταία στιγμή που θα γίνει η πρεμιέρα. Κι έχω να σου πω πως τα πράγματα αλλάζουν και μετά την πρεμιέρα σε αυτές τις παραστάσεις. Αυτά τα έργα όσο ζούμε και μεγαλώνουμε, ζούνε μια μεγαλώνουν μαζί μας. Ειδικά μετά την επαφή τους με το κοινό αρχίζουν και παίρνουν την τελική τους μορφή. Είναι ζωντανοί οργανισμοί.

Είναι σαν οι παραστάσεις σου να μοιάζουν με ένα εργόχειρο, σημειώνουμε κι ο Ευριπίδης συμφωνεί λέγοντας: «Πολλές φορές τα έργα μου τα λέω τρισδιάστατα εργόχειρα. Γιατί από την πρώτη μέρα της πρόβας, πλάθοντας  τα πράγματα, χρησιμοποιώ τον ήχο, το φως, τα αντικείμενα, που είναι το ίδιο σημαντικά με την κίνηση ή την ερμηνεία»

Το Elenit είναι διεθνής συμπαραγωγή και κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Μάνια Ζούση

Συντελεστές

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Ευριπίδης Λασκαρίδης

Με τους: Μιχάλη Βαλάσογλου, Αμαλία Κοσμά, Χαρά Κότσαλη, Μάνο Κότσαρη,

Ευριπίδη Λασκαρίδη, Θάνο Λέκκα, Δημήτρη Ματσούκα, Ευθύμιο Μοσχόπουλο, Γιώργο Πούλιο, Φαίη Τζούμα

 

Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Μουσική & Ηχητική Σύνθεση: Γιώργος Πούλιος

Σκηνικά: Λουκάς Μπάκας

Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Σύμβουλος Δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης

Σύμβουλος Κίνησης: Νίκος Δραγώνας

Τεχνικός Διευθυντής: Κωνσταντίνος Μαργκάς

Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη

Ένα έργο του Ευριπίδη Λασκαρίδη // Osmosis

 

Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Με την υποστήριξη του Fondation d’entreprise Hermès στο πλαίσιο του New Settings Program

Συμπαραγωγή: Théâtre de la Ville-Paris (Γαλλία), Τeatro della Pergola – Florence (Ιταλία), Teatro Municipal do Porto (Πορτογαλία), Festival TransAmériques – Montreal (Καναδάς), Les Halles de Schaerbeek – Brussels (Βέλγιο), Biennale de la Danse de Lyon 2020 (Γαλλία), Teatre Lliure – Barcelona (Ισπανία), Malraux, Scène Nationale Chambéry – Savoie (Γαλλία), Théâtre de Liège (Βέλγιο).

Σε συνεργασία με τα Julidans – Amsterdam (Ολλανδία), ICI—Centre Chorégraphique National Montpellier – Occitanie (Γαλλία)

Η παράσταση ELENIT πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Σε σύμπραξη με την EdM Productions και τη Rial&Eshelman

 

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

28 Νοεμβρίου – 7 Δεκεμβρίου 2019

Κεντρική Σκηνή | 20:30

 

Εισιτήρια

Κανονικό: 7, 8, 10, 14, 18 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 7, 8, 11, 14 €

Παρέα 10+ άτομα: 6, 7, 10, 13 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 €

Συνοδός ΑμεΑ: 5, 7, 10 €

Ομαδικές κρατήσεις στο [email protected]