Βιβλίο Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Δώρα Τσόγια: «Η γραφή είναι μια άσκηση για το πώς μπορείς να ζήσεις»

«Τα Αστικά Μονόπρακτα γράφτηκαν ένα ένα: άλλα σαν άσκηση γραφής, άλλα ως αποτέλεσμα κάποιας τυχαίας παρατήρησης στο μετρό ή σε ένα πάρκο, κι άλλα σαν άσκηση ζωής. Γιατί τι είναι η γραφή, αν όχι μια άσκηση για το πώς μπορείς να ζήσεις, μια φαντασία που προσπαθεί να υλοποιηθεί. Για το πώς θα μπορούσαν ίσως να είναι τα πράγματα. Καλύτερα, χειρότερα ή διαφορετικά», σημειώνει στο artplay.gr η συγγραφέας Δώρα Τσόγια με αφορμή την παράσταση «Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ», που βασισμένη πάνω στο βιβλίο της, ανεβαίνει στο Θέατρο Επί Κολωνώ από τις 12 Ιανουαρίου, σε σκηνοθεσία Μαρίας Αιγινίτου με πρωταγωνιστές την ίδια, την Ειρήνη Ιωάννου, τον Γιώργο Καπινιάρη και τον Γιώργο Μακρή.

«Αποφάσισα λοιπόν κάποια στιγμή να γράψω για τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να συναντηθούν καθώς κυκλοφορούν σε μια πόλη σαν την Αθήνα», προσθέτει η Δώρα. «Για όλους εμάς, ή τους άλλους, που διασταυρωνόμαστε τυχαία, ή αντίθετα που επιδιώκουμε να βρεθούμε αλλά δε συναντιόμαστε πουθενά. Για όλους εκείνους που βγαίνουν απ’ το δρόμο τους για να “βοηθήσουν” (τι λέξη κι αυτή) κάποιον άλλο, άγνωστο άνθρωπο. Που μπορούν να σκεφτούν διαφορετικά. Που μας εκπλήσσουν. Που εκπλήσσουν τον εαυτό τους. Για όλα αυτά που μπορεί να έχουν σημασία. Κάποια στιγμή τα Μονόπρακτα- ήταν τότε λίγα ακόμη, κάπου 8- έπεσαν στα χέρια του Σταύρου Πετσόπουλου, που του άρεσαν και μου είπε ότι αν γράψω άλλα τόσα περίπου, θα μεγαλώσουν και θα γίνουν βιβλίο. Όταν έγιναν λοιπόν 20, εκδόθηκαν στην Άγρα το 2016 με τον τίτλο “20 Αστικά Μονόπρακτα.” Έκτοτε τα Μονόπρακτα ταξιδεύουν στην Ελλάδα, άλλοτε από επαγγελματίες και άλλοτε από ερασιτέχνες. Νομίζω πως ο κόσμος τα αγκαλιάζει γιατί μιλάνε για καταστάσεις που βιώνουμε ή βλέπουμε τριγύρω μας καθημερινά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και θόρυβο, μιλάνε για τις σχέσεις των ανθρώπων. Όπως είναι, ή όπως θα ήθελαν να είναι, ή όπως φοβούνται ότι κάποτε θα γίνουν.

Νιώθω ευγνωμοσύνη για τις διαφορετικές σκηνοθετικές ματιές που γνωρίζουν τα Αστικά Μονόπρακτα. Νιώθω επίσης ευγνωμοσύνη που μπορούμε ακόμα να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Όταν μου ζήτησε η Μαρία Αιγινίτου να σκηνοθετήσει τα Αστικά Μονόπρακτα χάρηκα πολύ. Και φυσικά την εμπιστεύτηκα. Η ματιά της είναι πάντα φρέσκια, δουλεύει -και είναι η ίδια- με πολύ δυνατούς ηθοποιούς, είναι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνει κάθε φορά, και η δουλειά της έχει πάθος. Και όταν μου ζήτησε να γράψω κάποια καινούργια μονόπρακτα, δεν είχα παρά να κοιτάξω τριγύρω: οι άνθρωποι συνεχίζουν, ευτυχώς, να μας εκπλήσσουν ακόμα. Έτσι ανανεώθηκαν με την προσθήκη κάποιων νέων κειμένων.

Ο τίτλος του έργου “Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ” είναι δανεισμένος από ένα έργο του Άρθουρ Μύλλερ, με απόσπασμα του οποίου είχα προλογίσει το βιβλίο μου. Λέει ο Θεός στο έργο “Η δημιουργία του κόσμου και άλλες υποθέσεις”: ” Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ. Τα ώριμα ροδάκινα πέφτουν αφάγωτα στο έδαφος και τα δυο αγαπημένα, ανόητα παιδιά μου περιπλανώνται στην έρημο ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα ξεροκόμματο. Δεν υπάρχει αμφιβολία: όλα πήγαν στραβά”. Πήγαν όντως στραβά τα πράγματα. Κι είναι τόσο κρίμα. Κι οι ήρωες των μονόπρακτων, αυτοί οι αγαπημένοι κι ανόητοι άνθρωποι, περιπλανώνται ακόμα. Ευτυχώς αυτοί ακόμα ελπίζουν».

Δώρα Τσόγια

Το βιβλίο «20 Αστικά Μονόπρακτα” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα