Ένα έργο που δεν έχει ανέβει ποτέ στην Ελλάδα, το «Class Enemy» του Nigel Williams, που προκάλεσε «τεράστιο αντίκτυπο» όταν ανέβηκε από τον Peter Stein, επιχειρούν να παρουσιάσουν στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου
21-24 Απριλίου, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, οι μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Ασπροπύργου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου ο οποίος γράφει στο artplay.gr για αυτήν την εμπειρία αλλά και για ένα έργο όπου «μια ομάδα εφήβων βρίσκεται χωρίς καθηγητή- αφού έχουν ξεφορτωθεί και τον τελευταίο που δέχτηκε να τους αναλάβει- και για να διασκεδάσουν τη βαρεμάρα τους αποφασίζουν να διδάξουν ο ένας στον άλλον, καταλήγοντας να μιλήσουν για τους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους, το περιβάλλον που τους διαμόρφωσε». Γράφει ο Δημήτρης Ξανθόπουλος:
«Εφέτος είναι η δεύτερη συνεργασία μου με το φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου. Όταν πέρσι μου προτάθηκε να σκηνοθετήσω δεν ήξερα τί να περιμένω. Δεν είχα προηγούμενη εμπειρία με εφήβους και ρώτησα τον καλό φίλο Γιάννη Λεοντάρη που ήδη συμμετείχε πως είναι.
“Κάντο. Μην το σκέφτεσαι καθόλου. Θα το γουστάρεις!” μου είπε κι είχε απόλυτο δίκιο.
Μπαίνοντας λοιπόν στην ομάδα των σκηνοθετών του φεστιβάλ, το πρώτο πράγμα που κατάλαβα είναι πόσο σοβαρά το αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που το τρέχουν. Πόσο πιστεύουν στη σημασία που έχει για τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία να εκτεθούν και να εκφραστούν μέσα από τη θεατρική διαδικασία. Κι είχα την τύχη πολύ νωρίς να δω παιδιά να μεταμορφώνονται, παιδιά που ντρέπονταν να μιλήσουν, να στέκονται και να αρθρώνουν λόγο μπροστά σε 200 ανθρώπους κι αυτό να τα γεμίζει χαρά κι αυτοπεποίθηση. Να μαθαίνουν να συνεργάζονται και να στηρίζει το ένα το άλλο.
Φέτος λοιπόν βρέθηκα στο 1ο ΓΕΛ Ασπροπύργου με ένα έργο που δεν έχει ανέβει ξανά στην Ελλάδα το Class Enemy του Nigel Williams. Ένα έργο που έχει ανέβει από τον Peter Stein προκαλώντας τεράστιο αντίκτυπο. Κι όχι τυχαία. Μια ομάδα εφήβων βρίσκεται χωρίς καθηγητή- αφού έχουν ξεφορτωθεί και τον τελευταίο που δέχτηκε να τους αναλάβει-και για να διασκεδάσουν τη βαρεμάρα τους αποφασίζουν να διδάξουν από ένα μάθημα ο ένας στον άλλον. Καταλήγουν να μιλήσουν για τους εαυτούς τους, για τις οικογένειές τους, για το περιβάλλον που τους διαμόρφωσε… Κάθε “μάθημα” καταλήγει σε μια εξομολόγηση. Με έναν πολύ παράξενο τρόπο ένα θέμα επιστρέφει διαρκώς στη ροή του έργου. Η ανάγκη για γνώση. Μια γνώση που δεν έχει να κάνει με την πληροφορία, μα με τη γνώση αυτή καθεαυτή. Ήταν αποκαλυπτικό πόσα πράγματα ενεργοποίησε σε όλους μας αυτή η διαδικασία. Στα ίδια τα παιδιά την ευθύνη που φέρουν για το τί τους συμβαίνει και για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν. Στους καθηγητές τους τη συνειδητοποίηση της ανεπάρκειας του εκπαιδευτικού συστήματος, σε εμάς την επιβεβαίωση ότι το θέατρο, ανάλογα με τον τρόπο που γίνεται, μπορεί πραγματικά να αφορά ή να είναι μια άψυχη κατασκευή.
Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η φετινή εμπειρία με αυτήν την ομάδα, είναι για μένα μια από τις ευτυχέστερες στιγμές μου στο θέατρο. Η γενναιοδωρία, η εμπλοκή, η αγάπη που επέδειξαν τα παιδιά αποτελεί πυξίδα για το πως θα έπρεπε να γίνονται τα πράγματα. Και γι’ αυτό τους είμαι ευγνώμων. Σε αυτό το τοπίο που φαίνεται ότι τα πάντα καταρρέουν, η συνάντηση μας της Πέμπτης ήταν μία όαση…»
Δημήτρης Ξανθόπουλος
Ταυτότητα
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ξανθόπουλος- Κώστας Σεβδαλής – Μαντώ Γιαννίκου
Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς
Μαθητές : Βανδώρος Γιάννης, Γραμματικοπούλου Ελένη, Κανελλοπούλου-Στάμου Καλλιόπη, Κατσούλας Παύλος, Λαμάι Κρίστυ, Πουλάκη Χαρά, Ράμα Αρλίντα, Ρόδη Ισιδώρα, Ρούσου Υπατία, Σεμερτζίδης Αλέξης, Σιδηροπούλου Ελένη, Τριβέλλα Ισιδώρα, Τσίγκος Χρήστος, Τσίγκου Ευαγγελία, Τσούρα Ευαγγελία, Φίλη Εμμανουέλλα
Υπεύθυνοι καθηγητές : Λάμπρου Μυρτώ, Τσάπος Απόστολος
