«Ο λόγος του ποιητή Δημήτρη Δημητριάδη ξεμπροστιάζει ανερυθρίαστα την ανθρώπινη κωμωδία και τον εφιάλτη του ντε και καλά «κανονικού»», σημειώνει ο ηθοποιός Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης, μιλώντας στο artplay.gr για την παράσταση «Η αλήθεια είναι», που βασισμένη στο ομώνυμο, νέο έργο του Δημητριάδη, ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη.
«Δάπεδο ένα μεγάλο ορθογώνιο ματωμένο πανί. Σα χαλί σπιτιού στην ελληνική επαρχία ή και σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο. Πάνω στο πανί, τοποθετημένες η μια απέναντι από την άλλη αλλά και χωρίς ακριβώς να κοιτάζονται, σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, δύο κλασσικές καρέκλες κουζίνας σπιτιού στην ελληνική επαρχία ή και σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο.
Στους τοίχους δύο καδράκια. Από τη μεριά της μητέρας σε κάδρο ένας περίτεχνα στολισμένος σταυρός. Από τη μεριά του πατέρα ένα αγόρι που κάθεται στην όχθη ενός ποταμού και ονειροπολεί ατενίζοντας έναν καταρράκτη. Σαν τοίχοι σπιτιού στην ελληνική επαρχία ή και σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο.
Αυτός είναι ο χώρος (εικαστική σύνθεση: Γιάννης Σκουρλέτης / bijoux de kant) μέσα στον οποίο κατοικούν τα δύο πρόσωπα (πατέρας/μητέρα) του καινούργιου έργου του Δημήτρη Δημητριάδη, τα τόσο γνωστά, συγγενικά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Μέσα σε αυτή την κατοικία καλούνται να έρθουν αντιμέτωπα με την αλήθεια, την τόσο τερατώδη, σαρκαστική και οδυνηρή αλήθεια. Καλούνται να έρθουν αντιμέτωπα με τον λύκο-τέρας που τους περιτριγυρίζει και ζητάει λύτρωση. Καλούνται να έρθουν αντιμέτωπα με τα τέρατα που έχουν οι ίδιοι καταντήσει τους εαυτούς τους. Ένας χώρος/κατοικία κάπου στην ελληνική επαρχία ή και σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο. Ένας χώρος μια χώρα.
Μια χώρα με πολλά κρυμμένα ματωμένα μυστικά κάτω από ζεστά, χοντρά, «κανονικά» χαλιά. Μια χώρα με πολλούς «κανονικούς» ανθρώπους που τρέμουν και μόνο στην ιδέα να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια της ανοχής, της ενσωμάτωσης, της συμπερίληψης της όποιας μορφής διαφορετικότητας. Μια χώρα αβάσταχτη και αφιλόξενη για κάποιους συνανθρώπους μας. Αυτή την χώρα, αυτούς τους «κανονικούς» ανθρώπους βγάζει στο φως το καινούργιο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Η αλήθεια είναι». Αυτήν την αλήθεια. Αυτήν την αλήθεια πολεμάμε να αρθρώσουμε σε κάθε παράσταση, εγώ η Μαρία και ο Δημήτρης, πολεμάμε έστω και για τον έναν που θα μετακινηθεί και θα μεγαλώσει διάπλατα τον χώρο/την χώρα μέσα του ώστε να δεχτεί την κάθε ομορφιά. Όπλα μας ο λόγος του ποιητή Δημήτρη Δημητριάδη που ξεμπροστιάζει ανερυθρίαστα την ανθρώπινη κωμωδία και τον εφιάλτη του ντε και καλά «κανονικού» και η γενναία και γενναιόδωρη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Σκουρλέτη. Η διάθεσή μας δεν είναι ηρωική. Η διάθεσή μας είναι η διάθεση του κάθε διπλανού μας που πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν και πρέπει να αλλάξουν. Και ο ένας μπορεί να γίνει δύο και οι δύο τρεις και πάει λέγοντας (και πάει κάνοντας, καλύτερα!).
Τα τελευταία δύο χρόνια, τους τελευταίους μήνες, τις τελευταίες βδομάδες ζούμε και δεν ζούμε, ζούμε και φοβόμαστε, ζούμε από παύση σε παύση, ζούμε γεγονότα αδιανόητα και για τον μικρόκοσμό μας αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Ε ας μην ζούμε και αποκλείοντας! Ας ζήσουμε αυτό το λίγο που μας δόθηκε, αυτό που αναλογεί στον καθένα, πλήρεις και όλοι μαζί. Ας μετακινηθούμε προς τα εκεί, προς την ομορφιά, ας την ατενίσουμε άφοβα!
«Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.», [Έτσι πολύ ατένισα — Κ.Π. Καβάφης]
Συντελεστές
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: bijoux de kant
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη, Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Teaser video: Γιώργος Αποστολόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Οργάνωση παραγωγής: Ασημένια Ευθυμίου
Παίζουν: Μαρία Παρασύρη, Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης και ο Δημήτρης Παγώνης
Παραγωγή: BIJOUX DE KANT
