performance Θέατρο Μουσική

Χάδι σε ένα απόν σώμα

«Το 57ο σονέτο είναι η ερωτική ψηλάφηση του χρόνου, το χάδι πάνω σε ένα σώμα-σκιά του σώματος που δεν είναι εκεί», γράφει στο artplay.gr ο σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης για την παράσταση  “57//a passion play”, πρώτη καλλιτεχνική σύμπραξη με τον Γιώργο Κουμεντάκη, ο οποίος έγραψε ένα ολοκαίνουριο έργο βασισμένο στο 57ο σονέτο του Σαίξπηρ, που θα παιχθεί σε παγκόσμια πρώτη  24, 25, 31 Οκτωβρίου και 1, 7 και 8 Νοεμβρίου, ως πρώτη παράσταση του αφιερώματος «ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ στη ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ».

14799826_10157615120500111_1720262938_o

«Το 57ο σονέτο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είναι μέρος των ποιημάτων του που κατά τους ειδικούς απευθύνεται σε έναν μυστηριώδη, νεαρό άνδρα με τον οποίον ο Σαίξπηρ εικάζεται να είχε κάποιο είδος ερωτικής σχέσης. Στο 57ο σονέτο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, υπάρχουν οι εξής τρεις: ο απών εραστής, ο παρών ερωμένος, και το ρολόι. Παρότι η έννοια του χρόνου και της υποκειμενικής χρονικότητας υπάρχουν σαν μοτίβα σε πολλά σονέτα του Σαίξπηρ, στο συγκεκριμένο, ο χρόνος, εμφανίζεται τόσο γλωσσικά, όσο και εννοιολογικά, με τη συχνότητα μετρονόμου. Φαίνεται πως η απουσία του αγαπημένου σώματος αντικαθίσταται με την πράξη του μετρήματος των δευτερολέπτων, των λεπτών, των ωρών της απουσίας από τη μεριά του ερωμένου. Όταν φεύγει ο εραστής, ο ερωμένος μετρά τις στιγμές για να ροκανίσει το χρόνο – είναι η μόνη πράξη που επιτρέπει στον εαυτό του. Η καταμέτρηση είναι η ελεγεία του, η ποίησή του, η προσφορά του στην υπέρτατη, βασανιστική αξία του έρωτα.  (Πόσο παράδοξο να γράφει κανείς ποίηση με αριθμούς). Οποιαδήποτε άλλη δράση τόσο του νου, όσο και του σώματος, είναι προσβλητική για τη σύμβαση της επιθυμίας. Ο ερωμένος είναι εξ ορισμού ανάπηρος όταν δεν βρίσκεται δίπλα στο σώμα που αγαπά, και αυτή την αναπηρία διαφυλάσσει. Όταν το σώμα λείπει, η ερωτική φαντασία αναγκάζει τον ερωμένο να μετενσαρκώσει αυτό-που-λείπει σε αυτό-που-μένει: δηλαδή στο χρόνο που τα δυο σώματα μένουν χώρια. Ο χρόνος, με άλλα λόγια, είναι ένα ίχνος σώματος, είναι το «κουκούλι» που ο εραστής αφήνει πίσω του όταν κλείνει την πόρτα. Το 57ο σονέτο είναι η ερωτική ψηλάφηση του χρόνου, το χάδι πάνω σε ένα σώμα-σκιά του σώματος που δεν είναι εκεί. Το μέτρημα γίνεται μια μελαγχολική ερωτική πράξη. Η φαντασία εγκαταλείπει την καταμέτρηση μόνο για να διανοηθεί, ειρωνικά, θλιμμένα, το πόσο χαρούμενο κάνει το ερωτικό σώμα τους άλλους, κάπου αλλού. Γιατί το ερωτικό σώμα που λείπει φαντάζει άπιστο – δεν έχει σημασία αν όντως βρίσκει καταφύγιο σε άλλα κρεβάτια, σε άλλα σώματα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι με το που φεύγει, το σώμα του εραστή γίνεται άπιστο. Η ζήλια, όμως, δεν είναι επιλογή – η ζήλια θα σταματούσε την καταμέτρηση, θα ανέσυρε τον ερωμένο από την μηδενική διαδικασία. Όχι. Ο ερωμένος θα συνεχίσει να μετρά, και εντός αυτής της μοναστικής καταβύθισης στους αριθμούς, συγχωρεί. Και γράφει ποίηση».  

Θέμελης Γλυνάτσης

  14807921_10157615120220111_2082018207_o

 

 Το 57ο σονέτο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είναι μέρος των ποιημάτων του που κατά τους ειδικούς απευθύνεται σε έναν μυστηριώδη, νεαρό άνδρα με τον οποίον ο Σαίξπηρ εικάζεται να είχε κάποιο είδος ερωτικής σχέσης. Όμως, το συγκεκριμένο σονέτο φαίνεται να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα λόγω της ιδιαίτερης αναπαράστασης μιας σχεδόν σαδομαζοχιστικής σχέσης, όπου ο ομιλών υποτάσσεται πλήρως στις επιθυμίες του απόντος εραστή, δημιουργώντας μια ακραία αίσθηση απώλειας, αναμονής και βίαιης παθητικότητας.

Με βάση τον εξαιρετικά σύγχρονο χαρακτήρα αυτού του σονέτου, ο συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης και ο σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στην θεατρική παράσταση και το μουσικό έργο, με συμμάχους τέσσερις λυρικούς τραγουδιστές και τρεις ηθοποιούς. Η παράσταση χρησιμοποιεί το σονέτο τόσο σαν ποίηση όσο και σαν έναυσμα παραγωγής ήχου, και σε συνδυασμό με ένα πλούσιο ηχοτοπίο και ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον, επικοινωνεί το ποίημα σαν μουσική και τον ήχο σαν ποίηση.

 14812966_10157615120475111_1734471863_o

Συντελεστές:

Σύλληψη: Γιώργος Κουμεντάκης και Θέμελης Γλυνάτσης

Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κουμεντάκης

Απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά και κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Ηχητικός σχεδιασμός Tim Ward
Μουσική διδασκαλία: Μιχάλης Παπαπέτρου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Αrtwork: Γιώργος Ζαρταλούδης

Παίζουν (αλφαβητικά): Νικήτας Γκρίτζαλης, Πάνος Κούγιας, Γιώργος Κουσάκης, Νέστωρ Κοψιδάς, Βασίλης Λιάκος, Σταμάτης Πακάκης, Σωτήρης Τριάντης, Γιάννης Φίλιας

φωτογραφίες : doctv specials

14795714_10157615120430111_1379937221_o  

Info:

Τοποθεσία: Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής,  Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11, Κυψέλη

Ημερομηνία: 24, 25, 31 Οκτωβρίου και 1, 7 και 8 Νοεμβρίου 2016, ώρα έναρξης: 21.00. Διάρκεια: 40’

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 8217877

Τιμές εισιτηρίων: €15, €10

Προπώληση: Στο ταμείο του Θεάτρου και Ticket Services