“Η αφορμή για να επιλέξω αυτό το έργο ήταν μια ελληνική αφορμή: ο Βασίλης Παπαβασιλείου. Όταν ήρθα στην Ελλάδα το 1991 από την Γερμανία, υπήρχε ακόμα ο απόηχος της παράστασης «Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» που είχε κάνει ο Βασίλης, την οποία ωστόσο δεν
είχα δει αλλά γνώρισα κάποιους από τους ηθοποιούς που έπαιζαν, τον Γιάννη Ρήγα, τη Ελένη Κοκκίδου και άλλους, είχα και το πρόγραμμα – βιβλιαράκι της παράστασης από το θέατρο Πορεία, του 1989 στην μετάφραση του Παπαβασιλείου”, αναφέρει στο artplay.gr ο Ακύλλας Καραζήσης για το έργο του Χόρβατ “Πίστη-Αγάπη- Ελπίδα”, που σκηνοθετεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από 17 έως 30 Δεκεμβρίου.
“Στη φαντασία μου ήταν μία παράσταση των χρόνων που εγώ δεν βρισκόμουν στη Ελλάδα, όλου αυτού του καλού, μυθικού θεάτρου, του Βογιατζή, του Παπαβασιλείου και προσβλέποντας σε αυτού του είδους το θέατρο κατέβηκα από την Γερμανία. Έτσι λοιπόν το έργο το είχα φαντασιακά σημείο αναφοράς. Και ήταν μια πολύ ωραία ευκαιρία να το κάνω αυτήν την εποχή. Ένα έργο που μιλάει ακριβώς για αυτά τα πράγματα που ζούμε με έναν τρόπο. Οι ατυχίες μιας κοπέλας , η διαπραγμάτευση ενός μικρού παραπτώματος που έχει τραγικές συνέπειες. Και πως το μικρό αλλάζει κλίμακα και γίνεται τεράστιο ως προς τις συνέπειες που έχει στη ζωή ενός ανθρώπου, πράγμα που το ζούμε σήμερα πάρα πολύ. Όπως ένα χρέος που σήμερα μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδία. Και μας οδηγεί όλους σε μικρές τραγωδίες …
Στο «Πίστη – Αγάπη – ελπίδα», μια γυναίκα ξεκινάει θέλοντας να πουλήσει το μελλοντικό της πτώμα για να εισπράξει κάποια χρήματα για να πάρει μια άδεια πλασιέ. Πάνω σε αυτό υφαίνεται όλο το έργο. Είναι μια ιστορία πάρα πολύ αστεία , σε σχέση με όλη αυτήν την εικόνα του ΄30 που είναι πάρα πολύ συνδυασμένη με την σημερινή εικόνα …
Ένα έργο γραμμένο σε μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα γλώσσα, αυτήν την «χορβατική γλώσσα» που είναι η γλώσσα της μπαναλιτέ…
Το έργο και η γλώσσα του με ένα τρόπο διαπραγματεύεται και την κοινοτυπία του κακού που οδηγεί στην άνοδο του φασισμού…
Είναι μια γλώσσα υπαρκτή, των μικροαστών, χρησιμοποιεί και την διάλεκτο και βέβαια την κατασκευάζει, την τονώνει την ζωγραφίζει με πολύ πιο έντονα χρώματα.
Η γλώσσα της μετάφρασης είναι η λόγια και αναγνωρίσιμη γλώσσα του Βασίλη της δεκαετίας του 80, με το μικρό αποτύπωμα του μοντερνισμού εκείνης της εποχής
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο επίσης στην παράσταση η μουσική του Κορνήλιου που είναι και επί σκηνής..
Όλο αυτό έχει μια γείωση προς τα κάτω που είναι εξαιρετικά πολιτική
Είναι ένα πάρα πολύ πολιτικό έργο
Άλλωστε το θέατρο είναι μια ζωντανή, γλαφυρή, πολύ συγκινητική και πολύ αστεία προπαγάνδα, είναι διαφωτισμός πάνω σε κάτι …
Το έργο αποτελείται από άνεργους , ένα μεγάλο κομμάτι του εξελίσσεται μπροστά στην κοινωνική πρόνοια , ένα άλλο μπροστά σε ένα ταμείο..
Έχει σχέση με ένα σύγχρονο και μπανάλ υπαρξιακό τρόπο. Με τον τρόπο που η καθημερινή μας ζωή είναι σε βάθος υπαρξιακή” .
Μάνια Ζούση
