O Σταμάτης Κραουνάκης που συνεχίζει να αφουγκράζεται τους καιρούς και σαν παλμογράφος της στιγμής και της ιστορίας να καταγράφει και να σχολιάζει, πάντα με τον προσωπικό του τρόπο, συνεχίζει και αυτό το φθινόπωρο να αφηγείται την ιστορία της ζωής του, που είναι και δική μας, λίγο διαφορετικά και περισσότερο ήσυχα, αλλά πάντα στο γνωστό του στέκι, το Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης από την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Έτοιμος για άλλη μια φορά να παρουσιάσει μια από τις πιο μεστές μουσικές παραστάσεις τραγουδιών του, από μια τριαντάχρονη διαδρομή, μιας πλούσιας και γενναιόδωρης ζωής και καριέρας. Ενός δημιουργού που μεγαλώνει γλυκά, χαρίζοντάς μας τη σοφία και την μεγάλη του αγκαλιά που θα μας χωράει όλους.
Με αφορμή την παράσταση που χάλασε κόσμο πέρυσι, ταξίδεψε όλο το καλοκαίρι από πόλη σε χωριό και από βουνό σε λόγγο, και πριν ετοιμάσει βαλίτσες για Ευρώπη και Αμερική, ο Σταμάτης μας προσκαλεί και πάλι όλους, γενναιόδωρος οικοδεσπότης της μουσικής παράστασης «ΟΛΟΙ ΕΝΑ» φίλα με!
« Στην ουσία με διατάζω να επιστρέψω στην μουσική μου, στην αληθινή μου πατρίδα δηλαδή» υποστηρίζει στο artplay.gr ο δημοφιλής δημιουργός. «Είναι σαν ένα δίωρο τραγούδι φτιαγμένο από τα τραγούδια μου. Νομίζω θα είναι μια παρήγορη βραδιά για τους θεατές. Έχει διονυσιακό στοιχείο, αλλά και πολύ λυρικό και χαμόγελο στα δραματικά σημεία. Με αυτόν τον τρόπο διώχνουμε τις σκιές. Είμαι εγώ στο πιάνο, είναι ο Άρης στο άλλο πιάνο, ένα βιολοντσέλο και ένα μπουζούκι. Η ίδια η συνθήκη μας υποβάλλει σε μία ακουστική ανάδειξη του μουσικού περιεχομένου και κυρίως του λόγου. Κάτι που μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά, είναι ότι τα τραγούδια είναι ζωντανά και καθόλου ξεπερασμένα».
Στην ερώτηση πώς επέλεξε αυτόν τον τρόπο αφήγησης, ο Σταμάτης Κραουνάκης απαντά ευθαρσώς: «Την ώρα που πάθαμε όλοι την πίκρα της ματαιωμένης αυταπάτης, είπα να μην παρασυρθώ στην πτώση, την αισθηματική πτώση. Με κράτησε κάτι. Το λέω και σε ένα τραγούδι που έγραψα για την παράσταση, αλλά και για την ζωή μου πιο πολύ. Ήθελα να δώσω μια απάντηση στον εαυτό μου και σε αυτούς που για τον α ή β λόγο νιώσανε προδομένοι επειδή ρίξανε τρελό αγώνα.
Τα έξι εφτά τελευταία χρόνια συνειδητά εγκατέλειψα την τραγουδιστική μου υπόσταση χάριν της πολιτικής παράστασης. Ήταν μια συνειδητή απόφαση που άφησε κοινό μου απέξω, ανθρώπους που δεν τους ενδιέφερε αυτή η πλευρά μου, αλλά εγώ το θεωρούσα βασικό. Για μένα ήταν μεγάλη υπόθεση. Πήγα σε «Πανεπιστήμια» που πλουτίσανε τις ιδέες μου και την ψυχή μου. Τρία πολύ βασικά Πανεπιστήμια ιδεών, Αριστοφάνη, Βάρναλη και Ντάριο Φο. Μου έδωσαν όπλα να μιλήσω για αυτό που συμβαίνει.
Στην ουσία διατάζω εμένα να επιστρέψω στην μουσική μου, στην αληθινή μου πατρίδα δηλαδή, και στον έρωτα που τροφοδοτεί τελικά τους ανθρώπους κάτω από οποιαδήποτε φάση κι αν βρίσκονται».
Μια άλλη αφήγηση
«Για την Ελλάδα είναι μια στιγμή βαριά, έχει πόλεμο ή βρίσκεται μέσα στον αφαλό μιας γενικότερης σύρραξης. Ο ρόλος της μπορεί να είναι αυτήν την στιγμή πάρα πολύ καθοριστικός. Δεν έχω απελπιστεί. Πάω εκεί γιατί μου το ζήταγαν πάρα πολύ φίλοι μου. Πάρα πολλοί. Κάνε πια κάτι για το έργο σου, μου έλεγαν. Εξηνταρίζω. Χρειαζόμουνα μια αποσκευή η οποία να μου είναι χρήσιμη για οποιοδήποτε ταξίδι».
-Αναζητάς και μια άλλη αφήγηση; Αυτό που θέλεις να πεις, πως και με ποιον τρόπο θα το πεις;
«Δεν είμαι απλός δημιουργός. Μπαίνω, μελετάω και γεννάω. Μεγάλη άσκηση ο Δικαιόπολις και ο Βάρναλης. Ήτανε προσωπικά αποτελέσματα πολύ σοβαρής μελέτης όπου και ο μουσικός είχε πολύ σοβαρό ρόλο. Δούλευε πάντα η εσωτερική μου παρτιτούρα που με έχει ακονίσει έτσι ώστε να μπορέσω να αφηγηθώ αυτό το ενιαίο μουσικό περιστατικό της ζωής μου.
Κάνω ένα δίωρο τραγούδι φτιαγμένο από τα τραγούδια μου. Δεν κάνω σειρά τραγουδιών. Είναι μια αφήγηση σε έξι εικόνες: Έρωτας, πάθος, κοινωνική ζωή, σπίτι, προσευχή, ερωτική προσευχή, έξοδος.
Εκεί, στις συνδέσεις, στις ραφές, δανείστηκα και πράγματα από το σινεμά, τη λογοτεχνία και το θέατρο, τρεις συγγενικές μου τέχνες. Με κείμενα που είναι για την ζωή μου όλη και το περιεχόμενο των τραγουδιών μου, κείμενα που τα θεωρώ σημαδιακά για όλο μου το περιεχόμενο.
Ένα κομμάτι από τους «Χτίστες» του Χειμωνά, ατάκες από «Τα φτερά του έρωτα» του Βέντερς, ένας πολύ μικρός μονόλογος που μιλάει για τα μαθηματικά της ζωής από τον «Χαρτοπαίκτη» του Μιχάλη Χουρμούζη, ένα πολύ ωραίο κομμάτι από την Τιτάνια στο «Όνειρο θερινής νύχτας» του Σαίξπηρ για την καταγωγή, δέκα σειρές από μια αφήγηση του Σεφέρη για την Σμύρνη από έναν πρόσφυγα, τον μονόλογο του φεγγαριού από τον «Ματωμένο γάμο» και το «Εν Κανά» του Ντάριο Φο από το Μίστερο Μπούφο. Αυτό με 35 τραγούδια που επιλέχτηκαν με τέτοιο τρόπο για να κάνουν μία αφήγηση.
Θα μπορούσα να πω ότι είναι μια ερωτική θεία λειτουργία. Έχω κρατήσει λίγο το τελετουργικό της εκκλησίας , τα τραγούδια είναι συνδεδεμένα με έναν τρόπο που να μην δημιουργείται καμία ανάγκη στο κοινό παρά μόνο να συμμετέχει. Δεν τελειώνει ποτέ κάτι. Όλα σε άνω τελεία. Και έρχεται το επόμενο. Δένω λέξη με λέξη ή αίσθημα με αίσθημα ας πούμε. Και εκεί πάνω βρίσκονται και κάποια πράγματα που έφερε η πρόβα, το «Let it be», το «Άσμα Ασμάτων» που έγινε μια πολύ ωραία διασκευή από τον «Μεγάλο ερωτικό», κάποιες τέτοιες αναφορές για να τονωθεί το θέμα μας, ο έρωτας! Φρόντισα το προσωπικό να είναι συνδεδεμένο με την κοινή πορεία μου με τους ανθρώπους μέσα στα χρόνια.
-Και πόσες ζωές μπορεί να έχει ένα τραγούδι;
«Ξαναγεννιέται με καινούριο πρόσωπο. Είναι μεγάλη χαρά για έναν δημιουργό. Όλο αυτό μου έδωσε και μια πολύ δυνατή κλωτσιά επαναδημιουργίας . Μια παράσταση μεγάλης αντοχής, σαν βιβλίο ζωής που θα δώσει πολλά τεύχη και θα κάνει και επανεκδόσεις. Έχω πολύ όρεξη τώρα να ξαναγράψω. Γεννιέται κάτι. Το νιώθω!».
Μάνια Ζούση
Μαζί με τον Σταμάτη πέντε αστέρια που τα σπάνε
(Αλφαβητικά)
Χρήστος Γεροντίδης
Σάκης Καραθανάσης
Κώστας Μπουγιώτης
Γιώργος Στιβανάκης
Χάρης Φλέουρας
και τρεις εξαιρετικοί σολίστες
Άρης Βλάχος μουσική διεύθυνση, πλήκτρα
Βάϊος Πράπας λαϊκά έγχορδα, κιθάρα
Γιώργος Ταμιωλάκης βιολοντσέλο
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνικό : Γιάννης Μουρίκης
Φωτισμοί : Κώστας Μπλουγουράς
Κοστούμια : Μαρία Καραπούλιου
Ήχος : Δημήτρης Σωτηρόπουλος + Κώστας Χριστοφής
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Μουστάκας
Παραγωγή : Ομάδα Ελληνικού Μουσικού Θεάτρου –Σπείρα Σπείρα
Οργάνωση παραγωγής : Ελένη Συροπούλου
Σχεδιασμός προγράμματος : Χρήστος Μουστάκας
Φωτογραφικό υλικό : Γιάννης Πρίφτης, Πέτρος Αθανασόπουλος
Γενική Είσοδος 16 €
Α.Μ.Ε.Α., φοιτητικά, καθηγητές, δάσκαλοι, νέοι έως 26 ετών 12€
Άνεργοι, σπουδαστές δραματικών σχολών και ωδείων 5€
Προπώληση εισιτηρίων όλων των παραστάσεων, τον Οκτώβριο μέχρι και τις 3 Νοεμβρίου, για όλες τις κατηγορίες, στην τιμή των 12 ευρώ.
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμεία του Ιδρύματος, Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418579, Δευτ-Παρ 11:00 – 14:00 και μία ώρα πριν την παράσταση, Ticket Services , Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου), Δευ. & Τετ. 09:00 – 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 – 20:00, Σαβ. 10:00 – 14:00, Καταστήματα Forthnet, Seretis travel, Πανεπιστημίου 61, 210 3251295. Αγορά με πιστωτική κάρτα: 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 – 14:00, www.mcf.gr.
«ΟΛΟΙ ΕΝΑ» Φίλα με
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9μ.μ.
4 Νοεμβρίου-14 Ιανουαρίου
