Μουσική

«Όταν μια κυβέρνηση χτυπά τη νεολαία φτάνει το τέλος της»

Τραγούδια φωλιές και καταφύγια πλούσιων αισθημάτων, γενναιόδωρες χειρονομίες, όπως η τέχνη μπορεί και προσφέρει «και μάλιστα στη δύσκολη ώρα»,  περικλείει το νέο άλμπουμ του Σταμάτη Κραουνάκη «Γιορτή στα σπίτια». Τραγούδια που  επουλώνουν και παρηγορούν, γεννημένα μέσα στην πρώτη καραντίνα και την εποχή του κατεπείγοντος. «Σαν να μην υπήρχε αύριο. Σαν να ήμουν εν δυνάμει μελλοθάνατος», όπως ομολογεί ο ίδιος στο artplay.gr

«Άρχισα από τις 18 Μαρτίου , τριών ημερών καραντίνα, να τα «ανεβάζω» στο facebook. Ένα βράδυ έκανα μια διαδικτυακή βολτίτσα και είδα τον Rufus Wainwright, καλλιτέχνη που θαυμάζω, να παίζει στο Λος Άντζελες κάτι τραγούδια. Ταυτόχρονα η Σίλβα Ακρίτα με την οποία μιλούσαμε καθημερινά όταν άρχισε η καραντίνα και αυτό εξελίχθηκε σε μια ενθουσιώδη σχέση δυο ανθρώπων που δεν μπορούν να συναντηθούν δια ζώσης, με έψηνε να γράψω.  Της είπα λοιπόν ότι θα γράψω ένα τραγούδι για εκείνη. Έτσι ξεκίνησε. Το τραγούδι ήταν το «Γράφουμε ησυχία», που την επόμενη το ανεβάζω στο fb κι αρχίζουν τα views να χτυπάνε 100.000, 150.000! Από πιτσιρίκια είκοσι χρονών μέχρι άνθρωποι ογδόντα, από παντού, από όλον τον κόσμο. Το πήρα λίγο σαν υποχρέωσή μου. Εδώ είμαστε παιδιά, είπα. Στα σπίτια μας. Έχω το πιάνο μου, το ipad και τα κάνω όλα από εκεί, τα τραγούδια, τα video clip τους, όλα χειροποίητα και με αίσθημα, αυτό που λέγαμε παλιά, ό, τι έχει το ψυγείο θα το μαγειρέψω. Με το «Γιορτή στα σπίτια» «καλωδίωσα» με τον κόσμο. Με ενδιαφέρει αυτό που μου λένε ότι ο ακροατής κάνει ένα ταξίδι δικό του μέσα από αυτήν την ιστορία. Ξόρκισα το φόβο μου με αυτά τα τραγούδια »

Η 7η Οκτωβρίου και οι υπογραφές των τριών αρχηγών

Ενσυνείδητος και ενημερωμένος πολίτης που δε διστάζει να ξιφουλκεί απέναντι στο άδικο, από όπου κι αν προέρχεται, ο Σ. Κραουνάκης μιλά πολιτικά. Για τη χώρα και τον κόσμο. «Πολύ πριν τις αμερικάνικες εκλογές, στην πρώτη καραντίνα,  έβλεπα κάθε βράδυ Λευκό Οίκο. Ήθελα να ξέρω τι μας περιμένει και δεν ήμουνα καθόλου μακριά από αυτό που μας περίμενε τελικά. Γιατί δεν πιστεύω καθόλου ότι ο νέος πρόεδρος θα είναι καλύτερος. Ό, τι και να λένε, εγώ θα γυρίσω στο πατροπαράδοτο σύνθημα της γενιάς μου και των φοιτητικών μου χρόνων «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» . Από την αρχή του πανηγυριού, το παιχνίδι ήταν τράπεζες, φαρμακευτικές , δεδομένες κυβερνήσεις. Ανάμεσα στις οποίες εμείς έχουμε εδώ έναν σκιτζή. Ακόμα και αυτοί που τον διόρισαν τραβάν τα μαλλιά τους . Από την αρχή έλεγα  ότι θα τον ρίξει το ίδιο του το κόμμα.

Μέσα σε όλη αυτή τη σκοτεινιά, υπήρξαν δυο γεγονότα που με στήριξαν πάρα πολύ. Το ένα ήταν η 7η Οκτωβρίου , όπου ο λαός απέδειξε ότι είναι όρθιος και στο δρόμο αν χρειασθεί.  Η 7η Οκτωβρίου κατατρόμαξε τον Μητσοτάκη. Ήταν τρομερός κλυδωνισμός αυτός για τη Δεξιά και την Ακροδεξιά.

Επίσης αυτό που κατατρόμαξε ήταν οι τρεις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών εν όψει του Πολυτεχνείου. Δεν ήταν αστείο. Και πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στο ΚΚΕ που πρωτοστάτησε σε αυτήν την πράξη. Και να πω και την πικρή κουβέντα, πως με μονοήμερες δε βγαίνει η δουλειά. Αυτή η μονοήμερη πρέπει να είναι σταθερή στάση. Για όλους. Ο λαός είναι σοφός και απαντά. Και πρέπει να τον ακούν και να μην περιμένουν να φτάνουν οι μετρήσεις στα γραφεία με τα emails .  Ας βγουν και λίγο έξω στο δρόμο. Δε φτάνουν τα νέα στα κλειστά δωμάτια. Ο λαός περιμένει, και είναι πιο πληγωμένος από ποτέ. Είμαστε σε τεράστια αλλαγή σελίδας. Με παράπλευρες απώλειες. Είναι πόλεμος.  Και είναι ώρα να βρούμε τα νέα κλειδιά της επικοινωνίας. Τα καινούρια εργαλεία της δημοκρατίας, όπως είπε  ο Αντώνης Λιάκος. Να βρούμε λάμπες θυέλλης που να αντέχουνε στην καταιγίδα. Και να ακούμε τα παιδιά !»

«Όσοι πάμε με τα εχέγγυα των αναμνήσεών μας την έχουμε πατήσει»

«Σε αυτόν τον πόλεμο φανήκανε οι φίλοι και οι εχθροί. Τους εχθρούς τους ξέραμε, αλλά οι φίλοι είναι πολύτιμοι τούτες τις ώρες. Ήμουν τυχερός γιατί όταν πήγαμε να ηχογραφήσουμε, ήταν όλοι επί ποδός, ολόφρεσκοι, και την ώρα που τους ρώτησα τι λεφτά να βάλω, η απάντηση όλων των μουσικών ήταν «ό, τι θέλεις»!

Αλλά και εγώ συγκινήθηκα και εξεπλάγην από το φως που μου επέστρεψε ο εαυτός μου. Ο έγκλειστος εαυτός επέστρεψε στον κτήτορα φως. Επέστρεψα στους ποιητές μας. Πήγα πάλι σε αυτούς. Στην Παναγιά του Ρίτσου, του Βάρναλη, αυτή η Παναγιά είναι όπως λέει ο στίχος, η μάνα που πλένει τα ρούχα τα καθημερινά που ζήσαν από τα μάχη, είναι η Παναγιά της Μακρονήσου, η βουβή, των άθεων. Που κι ο άθεος την ώρα που σκύβει στην πίστη του, κάτι  θα ανασύρει”.

-Πως θα είναι η επόμενη μέρα μετά τον πόλεμο;

«Δεν πιστεύω ότι θα παίξει αριστερά – δεξιά. Θα ξαναενωθεί ο κόσμος κάτω από τη φωνή του φωτός. Θα ξαναχρειαστεί να δουλέψουν από όλες τις πλευρές οι άνθρωποι που πιστεύουν στη ζωή και στο φως και όχι στο σκοτάδι και όχι στην κατασκευασμένη συνθήκη και όχι σε αυτό που έχει καταντήσει η πολιτική ζωή του τόπου, με ανθρώπους κλειστού λόγου , μειωμένου λεξιλογίου, ψηφοκυνηγούς και μετριάτζες. Ούτε καν σοβαρούς τεχνοκράτες. Και δεν μιλάω μόνο για την κυβέρνηση.

Ο Τσόμσκι το έχει πει ότι ο παλιός κόσμος, το θηρίο, ώσπου να εξοντωθεί, θα ξερνάει φωτιές από τα ρουθούνια. Εκεί θέλει αντοχή και σοβαρή προετοιμασία για το επόμενο βήμα που θα είναι πάρα πολύ παράξενο. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτό που θα χρειασθεί για να σκάψουμε το καινούριο χώμα».

-Αν η πολιτική χρειασθεί καινούρια εργαλεία, η τέχνη τι πρέπει να εφεύρει;

“Όσοι νομίζουν ότι θα γυρίσουν σε κάτι προηγούμενο, απατώνται. Να σταματήσει όσον το δυνατόν γρηγορότερα η αναμονή της επιστροφής σε κάτι που ξέραμε. Το μετά τη λαίλαπα θα είναι κάτι που δεν ξέρουμε.  Το μόνο που θα μετρήσει αυτήν την ώρα είναι ο Άνθρωπος.   Όσοι πάμε με τα εχέγγυα των αναμνήσεών μας την έχουμε πατήσει. Δε θέλω να κρατήσω στον σκληρό μου δίσκο, πράγματα που θα μου μπλοκάρουν τη συνεννόηση με τον εικοσάχρονο και τα προβλήματά του. Γιατί αυτή η γενιά θα σηκώσει άλλο σταυρό. Και τους χρειαζόμαστε γερούς τους νέους μας . Για να προχωρήσει ο κόσμος. Πάντα υπήρχε μια ξεσηκωμένη γενιά. Και ένας μπάτσος από δίπλα. Αλλά όταν μια κυβέρνηση χτυπάει τη νεολαία στο δρόμο, φτάνει το τέλος της. Το οποίο είναι κοντά»!

Όπως αποκάλυψε, αυτή την εποχή ο Σ. Κραουνάκης ξεκινά ένα νέο κύκλο τραγουδιών και μελετά ένα κείμενο του Τερτσέτη , δικηγόρου του Κολοκοτρώνη και ποιητή, που θέλει να δραματοποιήσει. Ο Αριστοφάνης πάντα τον παραστέκει. “Εκεί είναι η μεγάλη μου πατρίδα,  το καλό χωριό μου, για να λέμε την αλήθεια”, καταλήγει.

Μάνια Ζούση

Στο άλμπουμ «Γιορτή στα σπίτια», τα τραγούδια, εκτός από τον Σ. Κραουνάκη, ερμηνεύουν οι Ελένη Βιτάλη,  Φοίβος Δεληβοριάς, Μανώλης Μητσιάς,  Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης.

Παίζουν οι μουσικοί Παναγιώτης Καλαντζόπουλος κιθάρα, Μάνος Αχαλινωτόπουλος  κλαρίνο ,  Νίκος Κατσίκης μπουζούκι, Βάιος Πράπας κιθάρες – μπουζούκι, Γιώργος Ταμιωλάκης τσέλο – ευφώνιο, Δημήτριος Ανδρεάδης πιάνο  – προγραμματισμός,  Λάμπρος Παπανικολάου κόντρα μπάσο, Αλέξανδρος Καμπουράκης ακορντεόν, Γιώργος Μπερερής πιάνο, Ηλίας Παπαντωνίου τύμπανα , Σπύρος Παναγιωτόπουλος κρουστά σε δυο κομμάτια,  Κωνσταντίνος Παντζής  παραγωγή στο τραγούδι «Με τρολάρουν τα πουλιά»,  Τάκης Αργυρίου ηχοληψία  – μίξη και  Γιάννης Ιωαννίδης  mastering