Στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και στα πλαίσια της ενότητας Bright Future, από 21 Ιανουαρίου έως 1η Φεβρουαρίου, θα συμμετάσχει η νέα ταινία της Μαργαρίτας Μαντά «Για Πάντα».
Το Φεστιβάλ του Ρότερνταμ, με πρόγραμμά του περιλαμβάνει 220 ταινίες μεγάλου μήκους και 320 μικρού από 6 χώρες, είναι από τα πρώτα φεστιβάλ στον κόσμο σε προσέλευση θεατών. Στις δώδεκα μέρες που διαρκεί, εκατοντάδες επαγγελματίες του κινηματογράφου αλλά και άλλοι καλλιτέχνες, παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε ένα μεγάλο ακροατήριο ( 2014: 287.000 εισιτήρια).
Υπενθυμίζεται πως ημερομηνία εξόδου της ταινίας, αποκλειστικά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, έχει ορισθεί η 29η Ιανουαρίου.
Σημείωμα Μαργαρίτας Μαντά
Τι ήθελα να κάνω με το «Για Πάντα»;
Ήθελα να κάνω μία ελεγεία πάνω στη Σιωπή. Πάνω στον Χρόνο που ορίζεται από την Σιωπή. Κι ήθελα να το κάνω αυτό επιστρέφοντας σε φόρμες του Kινηματογράφου που δεν εικονοποιούν ιστορίες αλλά αναζητούν τις ιστορίες που ενυπάρχουν μέσα στις ίδιες τις εικόνες.
Σε εποχές που ο Kινηματογράφος ψάχνει ξανά τον πυρήνα της μοναδικότητάς του ως τέχνη της αίσθησης του μυστικού, του υπονοούμενου, της διαρκούς αναρώτησης πάνω στην ύπαρξη του ανθρώπινου, εγώ είχα την ανάγκη να επιστρέψω πίσω, στα δομικά υλικά του.
Πίσω, σε μια κάμερα ακίνητη, δεμένη αυστηρά σ’ ένα τρίποδο που κινηματογραφεί ανθρώπους να κοιτάζονται και να συνδιαλέγονται μέσα από τη σιωπή τους. Ανθρώπους που τους έχει απορροφήσει ο χώρος μέσα στον οποίο ζουν αλλά έχουν οι ίδιοι κατασκευάσει τον δικό τους χρόνο μέσα σε αυτό τον χώρο.
Πίσω, στο τραίνο που είναι η πρώτη πρώτη εικόνα της γέννησης του Kινηματογράφου αλλά και το πρώτο travelling.
Πίσω, στους ήχους που είναι από μόνοι τους μουσική και δεν ποδηγετούν την εικόνα αλλά αποτελούν συνθετικό της μέρος.
Ήθελα να κάνω το «Για Πάντα» από μία προσωπική μου ανάγκη να συναντήσω ξανά τον Κινηματογράφο κυρίως σαν αίσθηση και λιγότερο σαν θέαμα. Kαι για να αποτίσω φόρο τιμής σε πέντε κινηματογραφιστές που για μένα υπήρξαν και παραμένουν πάντα οι πνευματικοί μου δάσκαλοι: τον Carl Theodor Dreyer, τον Robert Bresson, τον Michelangelo Antonioni, τον Wim Wenders και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Η Ταινία
Δύο άνθρωποι μόνοι τους, μέσα σε μία πόλη έρημη. Ο Κώστας και η Άννα, στην Αθήνα. Ο Κώστας είναι οδηγός στον Hλεκτρικό Σιδηρόδρομο που διασχίζει κάθε μέρα την πόλη από τη μία της άκρη στην άλλη και κυλάει πάνω στα ίχνη των αρχαίων της ποταμιών που σκεπάστηκαν για να γίνουν δρόμοι. Η Άννα είναι πωλήτρια ακτοπλοϊκών εισιτηρίων στον Πειραιά, στο λιμάνι της πόλης, εκεί όπου κάποτε τα ποτάμια της χύνονταν στη θάλασσα. Ο Κώστας ξέρει την Άννα. Την βλέπει από το τζάμι της καμπίνας του κάθε πρωί που την παίρνει με το τραίνο του από το Θησείο για να την πάει στον Πειραιά, κάθε απόγευμα που την παίρνει από τον Πειραιά για να την πάει πίσω στο Θησείο. Η Άννα δεν ξέρει τον Κώστα. Από το τζάμι του βαγονιού της βλέπει κάθε μέρα την ίδια διαδρομή στην ερημιά της πόλης χωρίς να ξέρει ποιος οδηγεί το τραίνο. Ο Κώστας και η Άννα κάνουν κάθε μέρα το ίδιο πράγμα, με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο ρυθμό. Πάνε στη δουλειά τους, τελειώνουν τη δουλειά τους, επιστρέφουν στο σπίτι τους, τρωνε βραδινό μπροστά σε μια ανοιχτή τηλεόραση. Την ημέρα που ένα τυχαίο γεγονός ανατρέπει τη ζωή του, ο Κώστας αποφασίζει να βγει απ’ τη μοναξιά του και να προσεγγίσει την Άννα. Αρχικά διστακτικά και μετά επίμονα, ο Κώστας θα διεκδικήσει το δικαίωμά του στη ζωή και τον έρωτα. Αρχικά επιφυλακτικά και στη συνέχεια αποφασιστικά, η Άννα θα αφήσει τη μοναξιά της και θα ενδώσει στην ανάγκη της για αγάπη παντοτινή. Οι δύο αυτοί άνθρωποι θα συναντηθούν στην έρημη Αθήνα, στην αυγή μιας καινούργιας, φωτεινής μέρας.
Ταυτότητα
Παραγωγή: FALIRO HOUSE (Ελλάδα, 2014)
Σκηνοθεσία: Μαργαρίτα Μαντά
Σενάριο: Μαργαρίτα Μαντά
Ηθοποιοί: Άννα Μάσχα, Κώστας Φιλίππογλου
Executive Producer: Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
Παραγωγοί: Κώστας Κεφάλας, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, Κώστας Λαμπρόπουλος, Μαργαρίτα Μαντά
Διάρκεια : 87΄
