Μια αληθινή καταγραφή για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει το κινηματογραφόφιλο κοινό με την προβολή της ταινίας της Αννέτας Παπαθανασίου «Παίζοντας με τη φωτιά», από σήμερα Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου στον Δαναό.
H Αννέτα Παπαθανασίου, ηθοποιός η ίδια και σκηνοθέτης, επισκέπτεται την Καμπούλ για να διδάξει την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να καταγράψει τη ζωή των Αφγανών καλλιτεχνών, που προσπαθούν να συνδυάσουν την τέχνη και τον πολιτισμό με την σκληρή καθημερινότητα σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα.
«Έχοντας πάει στο Αφγανιστάν το 2007 και κάνοντας γυρίσματα στην περιοχή για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας» απέκτησα μια οικειότητα με την περιοχή και σίγουρα αρκετούς φίλους. Έτσι, όταν ήρθε στα χέρια μου μια φωτογραφία από παράσταση αφγανικού θιάσου ξαφνιάστηκα πολύ και θέλησα να μάθω περισσότερα. Πρώτη φορά έβλεπα γυναίκα Αφγανή ακάλυπτη και μάλιστα να παίζει Μολιέρο στο Αφγανιστάν! Άρχισα την έρευνα», σημειώνει η σκηνοθέτης.
Και προσθέτει: «Εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα ότι στη χώρα υπάρχουν δραστήριες θεατρικές ομάδες και ότι διοργανώνεται ένα Φεστιβάλ Θεάτρου στην Καμπούλ, που έδωσε μάλιστα το πρώτο βραβείο σε μια νεαρή ηθοποιό! Ήθελα να γνωρίσω αυτή την ηθοποιό και άλλους Αφγανούς καλλιτέχνες και να ανακαλύψω περισσότερα για το αφγανικό θέατρο. Γι’ αυτό και αποδέχθηκα με χαρά την πρόσκληση να διοργανώσω σεμινάρια πάνω στην Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Κάπως έτσι, λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του 2012 επισκέφθηκα την Καμπούλ. Παράλληλα με τα σεμινάρια αποφάσισα να κινηματογραφήσω τις ζωές Αφγανών ηθοποιών και να δημιουργήσω το ντοκιμαντέρ “Παίζοντας με τη Φωτιά“.
Στην ταινία αφηγείται τις ιστορίες των γυναικών ηθοποιών που έχουν την τόλμη να ασχοληθούν με το θέατρο και αντιμετωπίζουν σκληρή κριτική, κοινωνική αποδοκιμασία, ακόμα και απειλές για τη ζωή τους και την οικογένειά τους.
«Φθάνοντας στην Καμπούλ ανακάλυψα ότι η κατάσταση για τους καλλιτέχνες δεν ήταν όπως την φανταζόμουν. Το Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Καμπούλ έχει 200 αγόρια και μόνο 8 κορίτσια. Τα περισσότερα κορίτσια μάλιστα απλώς παρακολουθούσαν δεν ήθελαν να παίξουν μπροστά σε αντρικό κοινό. Η νεαρή ηθοποιός που ήθελα να συναντήσω εξαφανίστηκε και κανένας δεν ήξερε που βρίσκεται. Μια 22χρονη ηθοποιός δολοφονήθηκε στην Καμπούλ απλά γιατί έπαιζε στο θέατρο και το έδειξε η εκεί τηλεόραση στις ειδήσεις», τονίζει η Αννέτα Παπαθανασίου.
Η ταινία είναι μια καταγραφή, μια σκληρή καταγραφή, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι αυτό που αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη είναι εικόνες της αληθινής ζωής, χωρίς μυθοπλασία και σενάριο.
