Τρεις μήνες μετά το τέλος των σπουδών της στη Δραματική Σχολή ΑΡΧΗ, η Ιωάννα Τρικενέ άρχισε γυρίσματα για την ταινία του Δημήτρη Ζούρα “Μάγδα”, για την οποία και απέσπασε Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Δράμας.
Αυτό στάθηκε και η αιτία να γνωρίσουμε την Ιωάννα και την ηρωίδα της ταινίας μέσα από τα ίδια της τα λόγια, έτσι όπως τα εμπιστεύθηκε στο artpaly.gr :
“Η Μάγδα ζει στην Αθήνα και δουλεύει σε μια δραματική σχολή σαν καθαρίστρια. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον συντηρητικό με μια μητέρα που στα πλαίσια της γονεικής προστασίας από τα “τα κακά“ του κόσμου, κατάφερε να της “ευνουχίσει“ κάθε στάδιο ωρίμανσης: την επαφή της με τους ανθρώπους, τη σχέση με τον εαυτό της, με το σώμα της και φυσικά με την σεξουαλικότητά της. Με λίγα λόγια, στα 30 πια είναι ένα πλάσμα που δεν έχει καταφέρει ουσιαστικά να ενηλικιωθεί. Τη Μάγδα τη συναντάμε στο σημείο της ανάγκης για αλλαγή. Εκείνη την αλλαγή που μπορεί να έχεις απόλυτη άρνηση να αποδεχτείς ότι χρειάζεσαι, όμως το σώμα σου σε πάει προς τα εκεί. Ζούμε διαρκώς μέσα σε συνθήκες, που αν και καταφανώς νοσηρές, έχουν ”χτιστεί” τόσο γερά μέσα μας και στην καθημερινότητά μας που μας δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας. Αυτό είναι που προσωπικά με κινητοποίησε πιο πολύ στην εξερεύνηση της Μάγδας. Στην ταινία βλέπουμε μια ακραία έξαρση της «αλλαγής» αυτής. Οι συνθήκες όλες είναι μεγενθυμένες και βιώνονται στο έπακρο, στην υπερβολή τους. Και αυτό γιατί η ακραία δράση φέρνει, μοιραία, και ακραία αντίδραση. Δύσκολη η συνδιαλλαγή με το ‘άκρο,’ την ‘υπερβολή’. Πολύ δύσκολη και επίφοβη…όπως ακριβώς και στη ζωή. Αλλά συχνά αξίζει τον κόπο! Οι πρόβες ξεκίνησαν μόλις 3 μήνες μετά το τέλος των σπουδών μου στη Δραματική Σχολή ΑΡΧΗ -όπου έγιναν και τα γυρίσματα της ταινίας-. Ο Δημήτρης Ζούρας, αν και νέος στην ηλικία, είχε την ευφυία να φέρει μεν στο τραπέζι την ιδέα και επιθυμία του να μιλήσει για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά παράλληλα να είναι ουσιαστικά ανοιχτός στο να γεννηθεί η πραγματική ιστορία μέσα από την πρόβα και τους ανθρώπους της. Έφτιαξε μια ομάδα ανθρώπων χαρισματικών στη δουλειά τους, με κοινή αισθητική, πίστη και πειθαρχία! Μου χάρισε, επίσης, δύο συμπαίκτριες, τη Δήμητρα Σύρου και την Έλενα Μιρτσόφσκα, που ήταν ”αφόρητα” γενναιόδωρες, ανθρώπινα και καλλιτεχνικά! Δόθηκε, έτσι, άπλετος χώρος σε όλους μας, να μπορούμε να υπάρξουμε -σαν να υπήρχαμε από πάντα-, να δοκιμάσουμε και να ανακαλύψουμε, ο καθένας από το πόστο του. Το βραβείο αυτό, για μένα είναι ουσιαστικά μια επιβράβευση της ομάδας σε έναν, συνολικά, υποδειγματικό τρόπο δουλειάς. Τι έπεται στη συνέχεια δεν έχω ιδέα! Το μόνο που ξέρω είναι αυτό που πάντα έλεγε η δασκάλα μου, Νέλλη Καρρά, και έχει ποτίσει μέσα μου «Κάνουμε θέατρο γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς».
Ιωάννα Τρικενέ
