Όντα ανθρωποειδή, ζωόμορφα, μηχανόμορφα, εξωγήινα, με στοιχεία καρτούν, με πολλαπλές συμβολικές υποστάσεις, που επικοινωνούν, εκπέμπουν, εισπνέουν, εκπνέουν και διαλαλούν περιλαμβάνει η νέα έκθεση του Μαρκ Χατζηπατέρα
με τίτλο “Universal Habitat”, που εγκαινιάζεται στις 15 Ιανουαρίου στην a.antonopoulou.art.
Μια έκθεση – εγκατάσταση που διηγείται διαχρονικές καταστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης με μια εικαστική πανανθρώπινη γλώσσα, που αντλεί από τον μοντερνισμό αλλά και την ποπ κουλτούρα και παντρεύει το ‘high and low’ στην τέχνη.
Στους τοίχους, ζωγραφικά ασπρόμαυρα έργα (FWF’s) στα οποία διακρίνουμε βιομορφικά και γεωμετρικά στοιχεία, παραπέμπουν σε ορ-γανισμούς αλλά και στην αρχιτεκτονική και μηχανολογία αρχαίων και μελλοντικών πολιτισμών. Αποπνέουν μια αίσθηση ‘Zen’, τελετουργικότητα και διαχρονικότητα.
Ο Μάρκ Χατζηπατέρας πιστεύει στην παγκοσμιοποίηση αλλά χωρίς την ομογενοποίηση που καταργεί την διαφορετικότητα. Το Universal Habitat προτείνει μια αρμονική συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπων, φύλων, πολιτισμών και θρησκειών που μοιράζονται και ενώνονται μέσα από αξίες βασικές και ουσιώδεις όπως η αγάπη, ο σεβασμός, η αδελφικότητα.
Η ιστορικός τέχνης, Μπία Παπαδοπούλου, αναφέρει:
«Το νέο περιβάλλον του Μαρκ Χατζηπατέρα Universal Habitat απο-τελεί το απαύγασμα της εργασίας ετών και μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη φανταστική πολιτεία του. Συνδυάζει στοιχεία της δουλειάς του από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως σήμερα. Εισάγει νέους συμβολισμούς και δένει την έρευνα του καλλιτέχνη σε ένα ενιαίο αρμονικό όλον.
Στο έργο πρωταγωνιστούν οι γνώριμοι κάτοικοι του ιδιόρρυθμου βασιλείου της φαντασίας του που είχαμε γνωρίσει στο Geneology (2012). Υβριδικές αρχέτυπες μορφές, ξεπηδούν από σελίδες παιδικών βιβλίων και καρτούν, έργα επιστημονικής φαντασίας, έπη, μύθους, τη συλλογική μνήμη και το υποσυνείδητο. […]
Επεκτείνοντας το Geneology, ο Χατζηπατέρας τώρα κτίζει για την κοινότητα και τα νέα της μέλη, τον αρχιτεκτονικό, πολεοδομικό και φυσικό περίγυρο, προχωρώντας ένα διακριτό βήμα πιο πέρα. Αντλεί την πεμπτουσία της πολύχρονης έρευνας του στα έργα χώρου με θέμα τις ακατοίκητες πόλεις, πρωταρχικές και φουτουριστικές: Brussels (1988), Kiddie City (1990-1991), Bittersweetville (1992), Terrain (1993), Mannahatta (1994), Seuscapes (2000) και Aluminum World (2014). Οι γεωμετρικές μινιμαλιστικές φόρμες των παλιότερων εγκαταστάσεων αντιπαρατίθενται με αφηρημένες οργανικές μορφές και τους City Dwellers.»
