Εικαστικά

Όταν τα σπασμένα αγάλματα περπατούν στην καρδιά του λεμονοδάσους

Μια εικαστική σκηνοθεσία επιχειρεί ο Γιάννης Ψυχοπαίδης σε δυο εκθέσεις έργων του που εγκαινιάζονται στον Πόρο στις 8 Ιουνίου υπό τον τίτλο « Ίχνη του Χρόνου», στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού και στη γκαλερί Citronne. Ο γνωστός εικαστικός αποκαλεί τις δυο εκθέσεις εικαστικά ημερολόγια, μια τακτή καταγραφή, στο πλαίσιο της οποίας εκτυλίσσεται μια αφήγηση προσωπική, αλλά με αναφορές στη συλλογική μνήμη.

«Τα ίχνη στον χρόνο αποτυπώνουν τη μνήμη, την ενσυναίσθηση, τη γνώση και την επίγνωση ενός κόσμου κερματισμένου μέσα στην ενότητα του και συμπαγή μέσα στην διάσπασή του, ενός κόσμου αισθαντικού, στοχαστικού και αναστοχαστικού μαζί», σχολιάζει ο δημιουργός.

Κοινός τόπος των δύο εκθέσεων είναι τα βιβλία- είτε ως ορατά αντικείμενα είτε ως μνημονική αναφορά. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, τα έργα του Ψυχοπαίδη είναι 24 βιβλία, με αντιστοίχιση στα ισάριθμα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, η οποία παραπέμπει και στις ομηρικές ραψωδίες. Στην γκαλερί CITRONNE τα 67 έργα, τοποθετημένα σε μορφή μιας αναγνώσιμης φρίζας, έχουν αφετηρία το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη, το «Λεμονοδάσος».

Τα ιστορημένα’ ανοιχτά-κλειστά βιβλία στο Αρχαιολογικό Μουσείο,  συνεπιμέλεια και συνδιοργάνωση της γκαλερί Citronne με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων,  αφηγούνται, υπενθυμίζουν, παραπέμπουν. Στον ίδιο χώρο, δύο πίνακες, χωριστοί από το σύνολο αυτό, εισάγουν τον θεατή, σχεδόν βίαια, σε ένα οδυνηρό κομμάτι του παρόντος, που είναι το προσφυγικό δράμα.

Στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί CITRONNE, οι “νεκρές φύσεις”, με τα λεμόνια ως κεντρικό μοτίβο, αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας ένα δυνάμει ενιαίο σύνολο, το Λεμονοδάσος. Παράλληλα, το κάθε έργο διατηρεί την προσωπική του φυσιογνωμία, καθώς συνδέεται και πλαισιώνεται από διαφορετικά στοιχεία, αποσπασμένα από την καθημερινότητα ή την Ιστορία. Εδώ, την Ιστορία την αφηγείται η φύση· δηλαδή τα χρώματα, τα σχήματα, η θάλασσα, οι συνθέσεις του βίου. Ο ίδιος ο δημιουργός μιλά για “ένα αφιέρωμα στις εικαστικές τέχνες και τη λογοτεχνία, αλλά και στα δώρα μιας πανέμορφης, εύγευστης φύσης, που μας προσφέρονται απλόχερα και οδηγούν την τέχνη να αναπολεί διαρκώς τη χαμένη της αθωότητα”.

“Τα ‘Ίχνη του Χρόνου’, δηλαδή τα αποτυπώματα της μνήμης του Γιάννη Ψυχοπαίδη, υποχρεώνουν τον θεατή να διαβεί το σύνορο, να διαβάσει μια σύνθεση από στοιχεία φαινομενικά ασύνδετα, να αποδεχθεί το αδιαχώριστο του χρόνου στη βιούμενη πραγματικότητα” αναφέρει από την πλευρά της η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη.

Μ.Ζ