«Ο τίτλος «Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό» -και η απόλυτη σιγουριά του- αντηχεί σαν αστείο στην εποχή της αβεβαιότητας που διανύουμε. Επέλεξα αυτό τον τίτλο, όχι τόσο ως κριτικό κοινωνικό σχόλιο, αλλά επειδή σε ένα άλλο πεδίο μας υπενθυμίζει με χιούμορ – την προσπάθειά μας να ορίσουμε και να κατανοήσουμε την πολυδιάστατη ύπαρξή μας και τη σχέση μας με τον χρόνο και τον κόσμο», σημειώνει στο artplay.gr η χορογράφος Μαριέλα Νέστορα με αφορμή την παράστασή της που ανεβαίνει στο Φεστιβάλ Αθηνών και στην Πειραιώς 260 την Παρασκευή και το Σάββατο, 8 και 9 Ιουλίου.
«Το έργο «Αυτό είναι, όχι άλλο , μόνο αυτό», εξελίσσεται σε έναν ιδιότυπο «κήπο», όπου συνυπάρχουν τρεις χορεύτριες, οι Ιωάννα Αποστόλου, Νικολέτα Καρμίρη και Βιτόρια Κωτσάλου, με τις Μπετίνα Παναγιωτάρα (θεωρητικό χορού), Άννα Παγκάλου (voice artist) και Χριστίνα Κατσάρη (εικαστικό), οι οποίες λειτουργούν σαν δημιουργικοί θεατές που συνδιαλέγονται με το έργο. Η θεωρητικός χορού παρατηρεί, μιλάει και μοιράζεται τις σκέψεις της για το χορό, η εικαστικός ζωντανά συνδιαλέγεται με εικόνες βίντεο, και η voice artist αναπτύσσει φωνητικά έναν διάλογο με το έργο.
Ο συνεχής κατακερματισμός της ροής του χρόνου σε στιγμές δημιουργεί διαφορετικές χρονικότητες, αναθεωρώντας το παρόν, τον συγχρονισμό και το κενό. Όλα συμβαίνουν πραγματικά, χωρίς αναπαράσταση, σε ένα τοπίο οικείο και ανοίκειο συνάμα.
Η ομάδα YELP διανύει μια πορεία εδώ και χρόνια με κεντρικό άξονα την έρευνα στον χορό, επεξεργάζεται την κίνηση, τη δομή, τη σχέση με τον θεατή, τη σχέση με την εικόνα και τη φιλοσοφία. Συγκεκριμένα σε αυτό το πρότζεκτ ακολουθήσαμε το νήμα από περιοχές που ανοίχτηκαν σε προηγούμενα έργα όπως το Das ( ist) ein… (Φεστιβάλ Αθηνών) και του Α-Μ Ι ( Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας). Οι κεντρικοί άξονες της έρευνάς μας είναι ο Χρόνος, η Συν(ύπαρξη), η Σκέψη, η Γλώσσα. Επίσης πειραματιζόμαστε με διαφορετικές μορφές παρουσίας και συνειδησιακής κατάστασης στη σκηνή.
Κάθε έργο είναι μια διαδικασία μελέτης -ανάλογα με τη θεματολογία- κινητικής ή χορογραφικής γλώσσας. Τι μπορεί να είναι χορός? Πως μπορεί ο χορός και το σώμα να γίνουν, να ‘είναι’ σκέψη και έννοια εκτός απο εικόνα, ενέργεια, σχέση, συναίσθημα? Που βρίσκεται και σε ποιά συνθήκη θέασης είναι το κοινό?
Οι χορευτές καλούνται να αναπτύξουν μια τεχνική οξυμένης συνειδητότητας η οποία τους επιτρέπει να ανοίξουν το φάσμα της δημιουργικότητάς τους κατά πλάτος σε σχέση με τα άλλα ερεθίσματα και σε βάθος, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Δουλεύουμε με την τεχνική του αυτοσχεδιασμού, εστιάζοντας στις αισθήσεις, την αφή, την όραση , την ακοή αλλά και εξαντλώντας ολόκληρο το σώμα- την κίνηση, την σκέψη, τις αισθήσεις, την ακινησία, τη φωνή, το βλέμμα.
Ο τίτλος «Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό»; -και η απόλυτη σιγουριά του- αντηχεί σαν αστείο στην εποχή της αβεβαιότητας που διανύουμε. Ταυτόχρονα, μια τέτοια σιγουριά υπάρχει στις ελάχιστες στιγμές έκλαμψης, όταν βλέπουμε ‘καθαρά’ δηλαδή σύγχρονα και μέσα στον χρόνο. Επέλεξα αυτό τον τίτλο, όχι τόσο ως κριτικό κοινωνικό σχόλιο, αλλά επειδή σε ένα άλλο πεδίο μας υπενθυμίζει με χιούμορ – την προσπάθειά μας να ορίσουμε και κατανοήσουμε την πολυδιάστατη ύπαρξή μας και τη σχέση μας με τον χρόνο και τον κόσμο.
Το έργο διατυπώνει μια ευχή – αυτή της ολοκλήρωσης του ανθρώπου μέσα στον κόσμο, μέσα στον χρόνο, μέρος της φύσης. Και πάνω αυτή την ευχή η ενδυματολόγος και σκηνογράφος Μαρία Παπαδοπούλου δημιούργησε έναν ‘υπαρξιακό’ κήπο.
Δημιουργούμε ένα πλέγμα που δονείται από κινήσεις, δράσεις, χειρονομίες, λέξεις, ήχους, εικόνες, αντικείμενα- που συμβαίνουν ταυτόχρονα. Ο κάθε θεατής εστιάζει, την κάθε στιγμή, σε διαφορετικά γεγονότα. Έτσι, ο καθένας μέσα από την δική του οπτική και τους δικούς του συνειρμούς – οι οποίοι απελευθερώνονται ανάμεσα στα υλικά- δημιουργεί ένα δικό του έργο.
Το έργο λειτουργεί πέρα από την περιγραφή ή την αναπαράσταση. Η δουλειά που κάναμε για την ενορχήστρωση όλων των υλικών έχει την πρόθεση να ανοίξουν οι χώροι ανάμεσα στα πράγματα. Εκεί όπου μπορεί να δημιουργηθεί το έργο που δεν υπάρχει ή δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις.
Η πρόθεση μας είναι να γίνει ο θεατής συμμέτοχος – όχι μέσω της διάδρασης ή της θέσης του στο χώρο όπως με άλλα έργα της YELP danceco. Εδώ η πρόσκληση για την μετατόπιση του θεατή είναι νοητή. Το έργο προσκαλεί τον θεατή να εγκαταλείψει την οικεία λειτουργία της κατανόησης ή παθητικής παρατήρησης του έργου και του προσφέρει τον χώρο να βιώσει, να σκεφτεί και να δημιουργήσει ένα δικό του έργο».
Μαριέλα Νέστορα
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal modeΧορογραφία- Μαριέλα Νέστορα
Περφόρμερ- Νικολέτα Καρμίρη, Ιωάννα Αποστόλου, Βιτόρια Κωτσάλου, Μπετίνα Παναγιωτάρα, Χριστίνα Κατσάρη, Άννα Παγκάλου.
Σκηνικά/ Κοστούμια – Μαρία Παπαδοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου- Τζίνα Ηλιοπούλου
Φωτισμοί- Αλέκος Γιάνναρος
Βίντεο- Χριστίνα Κατσάρη
Τεχνική υποστήριξη βίντεο- Λουίζος Ασλανίδης
Κείμενα- Αλέξανδρος Μιστριώτης, Mamaza, Paul Valery
Μουσική- Bernier Messier, Edith Piaf, Sibelius, ilios, Mahler
Μουσική προετοιμασία/ Αγωγή λόγου- Άννα Παγκάλου
με την υποστήριξη του Κέντρου Έρευνας χορού Ντάνκαν
Thanks to
Φυτώρια Κιτάτζης, Sebastien Seixas, Rudi Laermans, Φίλιππος Κανακάρης, EleΩnas festival, Dance Act One Patra, Feldenkrais Center, Τζελίνα Πάλλα, Αλέξανδρος Κακλαμάνος.
