Ευχάριστες εκπλήξεις περιμένουν τους ανυποψίαστους διαβάτες το Σαββατοκύριακο 1 και 2 Οκτωβρίου, καθώς χορευτές και performers από όλον τον κόσμο θα πλημμυρίσουν πλατείες και δρόμους της Αθήνας, δημιουργώντας πολύχρωμα σωματικά παιχνίδια.
Πρόκειται για την πρώτη δράση που ανοίγει το νέο πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με τον τίτλο Dancing Athens όπου παίρνουν μέρος οι ομάδες των χορογράφων Willi Dorner, Γιάννη Μανταφούνη και Aoife McAtamney, Trisha Brown και Boris Charmatz.
Οι ομάδες θα παρουσιάσουν -με ελεύθερη είσοδο για το κοινό- έργα στις πλατείες Συντάγματος και Κοτζιά, καθώς επίσης και στα Μουσεία Ακρόπολης και Σύγχρονης Τέχνης.
Η οργανώτρια της δράσης και Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης, Κάτια Αρφαρά, σημειώνει:
«Ήταν Απρίλιος του 1970, όταν η Αμερικανίδα χορογράφος Trisha Brown έδεσε έναν χορευτή της με σχοινιά ορειβασίας και τον έβαλε να κατέβει περπατώντας την πρόσοψη ενός επταώροφου κτιρίου στον αριθμό 80 της Wooster street στο Μανχάταν, αναζητώντας τρόπους να απορρυθμίσει τη σχέση του σώματος με τη βαρύτητα, τη σχέση του σώματος με το χώρο, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο οι θεατές είχαν συνηθίσει να αντιλαμβάνονται καθημερινές κινήσεις όπως το περπάτημα. Και ήταν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν οι ριζοσπαστικές αλλαγές και οι πειραματισμοί των μεταμοντέρνων της Judson Church βγήκαν πλέον στους δρόμους, στα πάρκα, στις πλατείες, στις ταράτσες και στα μουσεία της Νέας Υόρκης με μια ακατανίκητη διάθεση για αλλαγή. Το άνοιγμα της φετινής καλλιτεχνικής περιόδου στο χορό και το θέατρο με τέσσερις σημαντικές outdoor δράσεις συνδέεται ακριβώς με μια αντίστοιχη ανάγκη, σήμερα, να συνδιαλλαγούμε εκ νέου με το δημόσιο χώρο προτείνοντας νέους τρόπους χρήσης του, που δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν με κάποιο συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο, αλλά με μια απλή πρόταση/πρόσκληση μετατόπισης στον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να κινούμαστε και να μετακινούμαστε στο δημόσιο χώρο, στον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζουμε την κίνηση και το χορό, στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε στο απρόβλεπτο και το τυχαίο. Πρόκειται για ένα μίνι φεστιβάλ «ανοιχτού χώρου» με ελεύθερη είσοδο, που θα απλωθεί σε διάφορες ώρες της μέρας στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου, με τοπία νυχτερινά από τον Boris Charmatz, μια «αναδρομική» της πρώιμης δουλειάς της Τρίσα Μπράουν, intimate εμπειρίες από τον Γιάννη Μανταφούνη, αλλά και απροσδόκητες, ακτιβιστικού τύπου παρεμβάσεις στο αθηναϊκό κέντρο από τον Willi Dorner. Ένα μικρό δώρο στην Αθήνα, το οποίο ίσως σήμερα, με τον περιορισμό πρόσβασης ολοένα και περισσότερων ανθρώπων στο κοινό αγαθό της τέχνης, αλλά και με τον αυξανόμενο έλεγχο και περιορισμό των κινήσεων και των μετακινήσεών μας στον αστικό χώρο, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη.
Το πρόγραμμα
Η πρώτη δράση “Bodies in Urban Spaces” θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 1η Οκτωβρίου (6 μ.μ.) από την ομάδα Cie Willi Dorner στην Πλατεία Συντάγματος. Οι περφόρμερς σκαρφαλώνουν στους στύλους, κρεμιούνται από τους σωλήνες, ανεβαίνουν κάθετα τους τοίχους, ακροβατούν, χορεύουν, περπατούν και δημιουργούν με τα σ Σύλληψη: Cie Willi Dorner
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Αντωνάκη, Ελένη Αραπάκη, Κατερίνα Γεβετζή, Νεφέλη Γιώτη, Λαμπρινή Γκόλια, Μυρτώ Δελημιχάλη, Όλγα Δημητράκη, Ανθή Θεοφιλίδη, Κάντυ Καρρά, Ευαγγελία Κιμπιζή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Γεωργία Μήκου, Μαρία Μόσχου, Ναταλία Μπάκα, Γιάννης Νικολαΐδης, Δανάη Πάνου, Άρης Παπαδόπουλος, Ειρήνη Παπανικολάου, Μάρθα Πασακοπούλου, Ευγενία Σιγαλού, Περικλής Σκορδίλης, Βίκυ Σπάχου, Ελένη Σταυροπούλου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Κατερίνα Φώτη
Την Κυριακή 2 Οκτωβρίου οι Γιάννης Μανταφούνης και Aoife McAtamney θα παρουσιάσουν το “One One One” στο προαύλιο του Μουσείου Ακρόπολης (11 π.μ.) με δύο καρέκλες που προορίζονται για ισάριθμους θεατές, έναν ερμηνευτή που θα χορέψει γι’ αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι συμμετέχουν διαλέγοντας το τραγούδι που τους αρέσε
Μια ιδέα του Γιάννη Μανταφούνη που δεν σταμάτησε ποτέ να μας εκπλήσσει, όχι μόνο με τις σπάνιες ερμηνευτικές δυνατότητές του, αλλά και με την αστείρευτη διάθεσή του για πειραματισμό όταν χορογραφεί. Αυτή τη φορά, κάνει το πείραμα μαζί με την επίσης εξαιρετική Aoife McAtamney. Με ανατρεπτικό χιούμορ και διαρκή μετασχηματισμό της κίνησης, οι δύο ερμηνευτές ξετυλίγουν μια απίστευτη βεντάλια συναισθημάτων και εικόνων και δημιουργούν μαγικές στιγμές ανταλλαγής με το κοινό.
Τι μπορεί να υποδηλώνουν δύο καρέκλες και δύο γραμμές στο έδαφος; Στο One One One, οι δύο καρέκλες προορίζονται για ισάριθμους θεατές, προσκαλώντας τους να ζήσουν αυτή τη μοναδική στιγμή. Στην άλλη άκρη της κάθε γραμμής βρίσκεται ένας ερμηνευτής που θα χορέψει γι’ αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι θεατές συμμετέχουν διαλέγοντας το τραγούδι που τους αρέσει, ελεύθεροι να παρακολουθούν από όπου θέλουν τη χορογραφία ή να περιμένουν τη σειρά τους. Οι δύο ερμηνευτές αντανακλούν σαν καθρέφτης τις αντιδράσεις που προκαλεί ο χορός τους και προτείνουν στους θεατές μια νέα εμπειρία χορού, που αμφισβητεί ρόλους και όρια και, μολονότι δημόσια, παραμένει εντελώς προσωπική.
Χορογραφία: Γιάννης Μανταφούνης, Aoife McAtamney
Διεύθυνση Παραγωγής: Mélanie Fréguin
Παραγωγή: Cie Ioannis Mandafounis
Συμπαραγωγή: Prairie – Migros Cultural Percentage, Tanzfest 2015
Με την υποστήριξη: City of Geneva, State of Geneva, Swiss Arts Council Pro Helvetia, Corodis foundation, Lottery romande, Culture Ireland
Η διάσημη Αμερικανίδα χορογράφος Trisha Brown θα παρουσιάσει στις 1 και 2 Οκτωβρίου το “In Plain Site” στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (12μ.μ), όπου συνθέτει υλικό από το ανεξάντλητο ρεπερτόριό της για να αναδείξει την ιδιαιτερότητα του επιλεγμένου χώρου. Τετάρτη 28 και Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί εργαστήριο με τους χορευτές της σημαντικής χορογράφου.
Trisha Brown Dance Company
Ιδρυτική Καλλιτεχνική Διευθύντρια & Χορογράφος: Trisha Brown
Καλλιτεχνική Συνδιεύθυνση: Carolyn Lucas, Diane Madden
Χορευτές: Cecily Campbell, Marc Crousillat, Olsi Gjeci, Leah Ives, Tara Lorenzen, Jamie Scott, Lee Serle, Stuart Shugg
Εκτελεστική Διευθύντρια: Barbara Dufty
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ
Τετάρτη 28 & Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου
Εργαστήριο με τους χορευτές της Trisha Brown
Σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Το φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί στην Πλατεία Κοτζιά με το “Danse de nuit” του Boris Charmatz (9 μ.μ.), ένα πείραμα τα αποτελέσματα του οποίου παραμένουν ελάχιστα προβλέψιμα. Σάββατο και Κυριακή στις 9 το βράδυ.
Ο Boris Charmatz είναι ένας χορογράφος με την πιο αντισυμβατική σημασία του όρου, ευφυώς προκλητικός, ακούραστος (επι)κριτής των κινησιολογικών συμβάσεων, εξακολουθεί μέσα από τα έργα του να θέτει ερωτήματα για τη «φύση» του χορού. Από τις πρώτες του δημιουργικές απόπειρες, αναζήτησε την ελεύθερη, «απαίδευτη» έκφραση, αμφισβήτησε τους κώδικες του κατασκευασμένου θεάματος, μεταφέροντας τις παραστάσεις του σε εξωτερικούς χώρους και επαναπροσδιορίζοντας την παγιωμένη σχέση μεταξύ θεατή και ερμηνευτή. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτούς τους νεωτερισμούς, ο Σαρμάτς δεν έδειξε τον παραμικρό «σεβασμό»· Παρά τη «χαμένη αθωότητα» στην εξερεύνηση της κίνησης, στα έργα του διακρίνει κανείς την επιθυμία να συνδεθεί ο χορός με εκείνη την πρωταρχική απόλαυση του σώματος, ανόθευτη από κάθε προσδοκία, ερμηνευτικό πλαίσιο και περιορισμό.
Στο danse de nuit, ο Σαρμάτς επαναφέρει το χορό στο γενέθλιο τόπο, την καρδιά της πόλης. Αυτή η καταγωγική σύνδεση δεν σηματοδοτεί μονάχα τη δεκτικότητα του χορού σε ποικίλες, ζωντανές μορφές έκφρασης, αλλά επιχειρεί να αποδομήσει ή να συναρθρώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο όλα τα –γνώριμα και μη– χαρακτηριστικά του, δημιουργώντας έτσι ένα «χορό της πόλης». Στην ουσία, πρόκειται για ένα πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου παραμένουν ελάχιστα προβλέψιμα: αυτό που προέχει δεν είναι η «σαφήνεια» του μηνύματος, όσο εκείνη η επείγουσα αίσθηση της επανακατοίκησης του δημόσιου χώρου, η σύσταση μιας κοινότητας σωμάτων, δημιουργώντας μια παράξενη ρωγμή που εμφανίζεται στην πόλη, τη νύχτα.
Τι ακριβώς είναι το danse de nuit; Ένας νυχτερινός χορός τον οποίο συναντά ο ανυποψίαστος θεατής καθώς περιφέρεται στους δρόμους της πόλης; Ή, μήπως, άλλος ένας σύγχρονος τρόπος έκφρασης, ένας μυστικός κώδικας επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους; Ο Μπορίς Σαρμάτς, ένας οξυδερκής ανανεωτής της γλώσσας του χορού, επιμένει να θέτει ερωτήματα γύρω από τη λογική του κατασκευασμένου θεάματος. Σε αυτή τη δουλειά, δεν αναζητά μονάχα τρόπους για να επανασυνδέσει την κίνηση με την πόλη, αλλά δημιουργεί μια «θραυσματική» κοινότητα σωμάτων ώστε να αναδείξει τους τρόπους που ο δημόσιος χώρος μπορεί να επανακατοικηθεί.
Ερμηνεύουν: Boris Charmatz, Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Julien Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Marlène Saldana
Χορογραφία: Boris Charmatz
Φωτισμοί: Yves Godin
Κοστούμια: Jean-Paul Lespagnard
Φωνητική εκγύμναση: Dalila Khatir
Η «γλωσσολαλία» πραγματώθηκε μέσα από αυτοσχεδιασμούς των χορευτών, τα κείμενα του Tim Etchells, Erasure, Hands Touching, Move και Starfucker, τις λέξεις του Patrick Pelloux στο Radio France Inter στις 8 Ιανουαρίου 2015, γραπτά του Μπορίς Σαρμάτς, παραθέματα και επανοικειοποιήσεις των Robert Barry, Marc Gremillon, Bruno Lopes, Didier Morville, Thierry Moutoussamy, Bruce Nauman, Christophe Tarkos, καθώς και από μια γαλλική ρίμα καταμέτρησης.
Γενική Διεύθυνση Σκηνής: Fabrice Le Fur
Τεχνικός φωτισμών: Mélissandre Halbert
Υπεύθυνη προβών περιοδείας: Magali Caillet-Gajan
Ενδυματολόγος: Marion Regnier
Εκτέλεση Παραγωγής: Sandra Neuveut, Martina Hochmuth, Amélie-Anne Chapelain
Εκτέλεση Παραγωγής (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση): Τάσος Λάγγης
Παραγωγή: Musée de la danse / Centre chorégraphique national de Rennes et de Bretagne – Υπό τη διεύθυνση του Boris Charmatz. Ο οργανισμός λαμβάνει επιχορηγήσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνιών (Περιφερειακή
Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων Βρετάνης), το Δήμο της Ρεν, το Περιφερειακό Συμβούλιο Βρετάνης και το Γενικό Συμβούλιο του Ιλ-ε-Βιλέν. www.museedeladanse.org
Dancing Athens
Σύλληψη & Επιμέλεια: Κάτια Αρφαρά
Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
Γενική Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Βοηθοί Εκτέλεσης Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη
*Όλες οι δράσεις είναι με ελεύθερη είσοδο για το κοινό
