«Καλούμαστε να επανακτήσουμε τη σημασία των πραγμάτων και να μυθεύσουμε ξανά τον κόσμο», υποστηρίζει στο artplay.gr η χορογράφος και χορεύτρια Ανδρονίκη Μαραθάκη, με αφορμή την περφόρμανς «Κυριακή» που παρουσιάζεται κάθε Κυριακή
έως τις 13 Δεκεμβρίου στο χώρο στάθμευσης οχημάτων «POLIS PARK» (Ριζάρη 4).
Και δεν διστάζει να πει πως «ως νέοι δημιουργοί χρειάζεται να θυμηθούμε τον Μαγκάιβερ. Να φτιάξουμε βόμβες από τσίχλες και να εφεύρουμε πατέντες για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε».
H περφόρμανς με σαφή υπαινιγμό στην εμβληματική λαϊκότητα του υποκοριστικού Κούλα, συνθέτει μια αλληγορία σχετικά με τον συγχρωτισμό και την ζωή του «ενός πάνω στον άλλο» ως κωμικοτραγική συνθήκη. Σχολιάζει και προτείνει έναν αναστοχασμό στις επιλογές του ανθρώπου, στις αξίες που αυτός έχει θέσει ως ανώτερες, και σε αυτές που οφείλει να απολέσει. Γράφει η Ανδρονίκη Μαραθάκη:
«Κάποια στιγμή με ρώτησαν πως θα ήθελα να είναι οι “Κυριακές”. Δυστυχώς είπα σαν τις Πέμπτες.
Η «Κυριακή» είναι μια φιγούρα σταθμευμένη, σχεδόν ακινητοποιημένη στην αποπνικτική ελληνική οικογένεια και στην πυκνότητα των συναναστροφών με τους άλλους της εαυτούς. Ένας χαρακτήρας που διατηρεί επιλογές σχεδόν εμμονικές, ανεξήγητες σύμφωνα με τα δεδομένα που η εποχή προστάζει και που πρακτικά δεν ταιριάζουν με την οικονομική κατάσταση μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Η παράστασή της εμφανίζεται σε ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, σε μια υπόγεια φούσκα με μικρή ροή κίνησης.
Κατεβαίνοντας σε ένα parking έχεις την αίσθηση της βουτιάς. Μιας βουτιάς στο μυαλό της “Κυριακής”, μιας οποιαδήποτε “Κυριακής”, εφόσον κάθε χώρος Parking μοιάζει τόσο με έναν άλλο, ανεξάρτητα από το μέρος της πόλης από το οποίο εισήλθες.
Η παράσταση σχολιάζει η δράση της ανθρώπινης επιλογής μέσω των θανάτων που μια επιλογή φέρει: διαλέγω και ταυτόχρονα σταματώ να ανακαλώ τι υπήρχε πριν συνειδητοποιήσω την ύπαρξη επιλογής.
Αλλά καταπιάνεται και με τις απώλειες και τους χαμένους εαυτούς, ή αλλιώς με τους θανάτους που χρειάζεται να αφομοιώσει ο άνθρωπος για να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Κάθε απώλεια γεννά.
Δυστυχώς σαν τις Πέμπτες είπα. Δεν θυμήθηκα πως ενώ η Κυριακή είναι δεδομένη ως μέρα αργίας, οι δυνατότητες κατάληξής της είναι απρόσμενες.
Η Κυριακή πηδά, στρίβει και γλιστρά με τα τακούνια της αέρινα, όπως αέρινα επιλέγει. Ευτυχώς ακόμη μετεωρίζεται.
Ως νέοι δημιουργοί χρειάζεται να θυμηθούμε τον Μαγκάιβερ. Να φτιάξουμε βόμβες από τσίχλες και να εφεύρουμε πατέντες για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε.
Καλούμαστε να επανακτήσουμε τη σημασία των πραγμάτων, και αντί να εξηγήσουμε την Κυριακή σαν Πέμπτη, να μυθεύσουμε ξανά τον κόσμο”.
Ανδρονίκη
Υ.Γ. :Ευχαριστώ ειλικρινά όλη την ομάδα.
φωτό JSK
