” Μου αρέσει να αλλάζω τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων”, μας λέει ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Γιάννης Θωμαδάκης, του οποίου το βιβλίο “Το Στοιχειωμένο Λαγκάδι” κυκλοφορεί ήδη στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις NightRead.
Ο Γιάννης είναι ένας νέος δημιουργός που μεγάλωσε στα Χανιά και ανατράφηκε από τις ιστορίες του ορεινού χωριού της μητέρας του. Αν και το βιβλίο ανήκει στον ” φολκλορικό τρόμο” ή στο Southern Gothic, ο Γιάννης δεν νιώθει πως περιορίζεται στον τρόμο σαν είδος. Αντίθετα, στις επιρροές του δεν συμπεριλαμβάνει σχεδόν καθόλου συγγραφείς τρόμου: Ο Εμίλ Ζολά, η Ντόρις Λέσινγκ, η Βιρτζίνια Γούλφ, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, η Annie Proulx, ο Truman Capote, o Τεννεσσύ Γουίλιαμς, ο Άμος Όζ, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, αλλά και η J.K.Rowing και ο J.R.R. Tolkien είναι από τους δημιουργούς που καθόρισαν τον τρόπο σκέψης και κατηύθυναν την δημιουργική πορεία του Γιάννη.
“The past is never dead. It’s not even past”, παραμένει το περίφημο ρητό του Φώκνερ, του μεγαλύτερου εκπροσώπου του είδους Southern Gothic, λογοτεχνικό υπο-είδος του Gothic genre.
Άλλωστε το βιβλίο, έχει ισχυρές επιρροές, όπως μας εξηγεί, και από άλλα είδη, που δεν συνδέονται με τον τρόμο. Ο ίδιος χαρακτηρίζει το βιβλίο του κοινωνικό δράμα και νατουραλιστικό μυθιστόρημα με επιρροές από την λογοτεχνία του 19ου και 20ου αιώνα.
Στόχος του έργου, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι πολύ περισσότερο να διατηρήσει τις ιστορίες με τις οποίες ανατράφηκε, παρά να εμπνεύσει τρόμο, αν και, ομολογουμένως, ο τρόμος φαίνεται να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ζωή των ορεινών χωριών της Κρήτης.
Ένας ακόμη βασικός πυλώνας είναι η επιθυμία του συγγραφέα να καταγράψει αλλά και να στηλιτεύσει τις οπισθοδρομικές συμπεριφορές, που χαρακτηρίζουν την νοοτροπία του νησιού και γενικότερα της ελληνικής επαρχίας. Σε αυτό το πλαίσιο παρεκκλίνει από τους στερεότυπους και εξαντλημένους χαρακτήρες των περισσότερων βιβλίων τρόμου και εισάγει στην ιστορία του μεγάλη ποικιλία ανθρώπων, με διαφορές στο μορφωτικό επίπεδο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τα όνειρα ζωής.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι χαρακτήρες κινούνται στα πλαίσια του αρχέτυπου, όπως το έχει αντιληφθεί μεγαλώνοντας ο Γιάννης. Ο bully, που στοχεύει στον αδύναμο, είτε αυτός είναι ο ξένος, είτε ο σωματικά υποδεέστερος, είναι ένας χαρακτήρας γνώριμος από τα παιδικά του χρόνια στα Χανιά. Ο ρατσισμός που συνδέεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και με το μορφωτικό επίπεδο, όπου ο πιο μορφωμένος άντρας κρίνεται ως λιγότερο αρρενωπός, είναι ένα ίδιον του νησιού, ιδιαίτερα στα χωριά του, ακόμη και σήμερα, όπως μας εξηγεί.
Ακόμη όμως πιο αρχετυπικοί αλλά και προσωπικοί χαρακτήρες για τον συγγραφέα είναι εκείνοι που απαρνήθηκαν σε όποιον βαθμό την ασφυκτική κοινωνία και κατάφεραν είτε να ζουν στο περιθώριό της, ή να απαιτούν τον απρόθυμο σεβασμό της.
Σίγουρα, στα πλαίσια του αρχέτυπου εμπίπτουν και πολλές από τις γυναίκες της ιστορίας που ζουν τις κρυφές, μαγικές ζωές τους από τις παρυφές της κοινωνικής οργάνωσης, επηρεάζοντας, αθέατες, τους άντρες.
Η μαγεία και ο τρόμος, άλλωστε, συνδέεται άμεσα με τις γυναίκες της ιστορίας. Με την δική τους ηθική και με τα όπλα που τους έχουν δοθεί κινούν τα νήματα στη ζωή του χωριού για να υπερασπιστούν ή να καταστρέψουν επικαλούμενες σκοτεινές δυνάμεις και στοιχειά με τραγικά και τρομαχτικά αποτελέσματα.
Ο τρόμος είναι για τον Γιάννη ένα εργαλείο για να περιγράψει τη ζωή στον τόπο που μεγάλωσε, όπου, όπως μας εξηγεί, αυτές οι ιστορίες από τα παλιά, που ασκούσαν τεράστια επιρροή στην παιδική του φαντασία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την καθημερινότητα των κατοίκων.
Σήμερα, ο Γιάννης, ζει και εργάζεται στην Αθήνα και γράφει το επόμενο βιβλίο του, το οποίο θα είναι κατά κάποιο τρόπο συνέχεια και εμβάθυνση στους χαρακτήρες του «Στοιχειωμένου Λαγκαδιού».
Ερατώ Κονδύλη
