Κοντά σε ένα δέντρο στο χωριό Σουαζέλ που πολύ αγάπησε και όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, θα ταφεί, σύμφωνα με επιθυμία του ο Μισέλ Τουρνιέ που πέθανε στα 91 του χρόνια.
Από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς, ο Τουρνιέ, αγαπημένος του Φρανσουά Μιτεράν που τον εμπιστευόταν και τον επισκεπτόταν συχνά για να ακούσει την γνώμη του, είχε γεννηθεί το 1924 στο Παρίσι. Σπούδασε Φιλοσοφία στην Σορβόνη και στο Πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν. Διεύρυνε τις γνώσεις του στα αρχαία ελληνικά και το 1944 προετοίμασε τη διπλωματική του εργασία με θέμα τις πλατωνικές ιδέες ενώ ασχολήθηκε ιδιαίτερα και με τα οντολογικά προβλήματα που έχει θέσει ο Παρμενίδης.
Γίνεται ευρύτερα γνωστός με τα μυθιστορήματα «Παρασκευάς ή στις Μονές του Ειρηνικού» (1967), εμπνευσμένο από τον Ροβινσώνα Κρούσο, που του αποφέρει το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας, ενώ το 1970 εκδίδει το μυθιστόρημα «Le roi des aulnes», που είχε επεξεργασθεί πολλές φορές, για το οποίο με ομόφωνη απόφαση τού απονέμεται το βραβείο Γκονκούρ. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ο Δράκος» ( Εξάντας), μυθιστόρημα για έναν άνθρωπο που στρατολογεί παιδιά στους ναζιστές.
Μαζί με άλλους συγγραφείς όπως ο Αρθουρ Μίλερ, ο Γκύντερ Γκρας, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, συνέβαλλε σε ανθολογία διηγημάτων που εκδόθηκε το 2004 με τίτλο «Λέγοντας Ιστορίες» (Καστανιώτης), τα έσοδα από τις πωλήσεις της οποίας διατέθηκαν στην μάχη ενάντια στο AIDS στην Νότια Αφρική.
Άλλα έργα του είναι: Επτά παραμύθια, Τα Μετέωρα, Γκασπάρ Μελχιόρ και Βαλτάσαρ, Η χρυσή σταγόνα, Ο τσαλαπετεινός, Ο βασιλιάς των Σκληθρών, Ζιλί και Ιωάννα κ.ά.
Ο Τουρνιέ έγραψε επίσης βιβλία για παιδιά, τα οποία πολύ αγαπούσε. Συνήθιζε μάλιστα να μιλάει σε σχολεία για τα έργα του. Ασχολήθηκε και με την τέχνη της φωτογραφίας.
