Στα καφέ της Βιέννης και τη σχέση τους με τη λογοτεχνία του Μεσοπολέμου, χτυπά η καρδιά του μυθιστορήματος του Λέο Πέρουτς «Ο Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας», που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε νέα, συμπληρωμένη έκδοση από την Κίχλη.
Χαρακτηριστικὸ στοιχεῖο τῆς ἀτμόσφαιρας τῶν βιεννέζικων καφὲ – ένα από αυτά το Café Central ἀποτελοῦσε τόπο συνάντησης τῶν συγγραφέων καὶ τῶν καλλιτεχνῶν τῆς πόλης- ἦταν ὅτι ἀρκετοὶ θαμῶνες τὰ χρησιμοποιοῦσαν ὡς χῶρο ἐργασίας, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ ὡς κατάλυμα. Στὴν κατηγορία αὐτὴ ἀνῆκε καὶ ὁ φίλος τοῦ Πέρουτς Egon Dietrichstein. Τέτοιου εἴδους μποὲμ θαμῶνες ἀποτέλεσαν τὸ πρότυπο πάνω στὸ ὁποῖο πλάστηκε ὁ χαρακτήρας τοῦ Πφίστερερ στὸν «Μαὶτρ τῆς Δευτέρας Παρουσίας».
Tὸ Café Herrenhof ἔγινε μετὰ τὸ 1917 τόπος συνάντησης τοῦ Πέρουτς μὲ τοὺς συμπαῖκτες του γιὰ μιὰ παρτίδα ταρώ. Ἐδῶ συναντοῦσε καὶ τοὺς φίλους του συγγραφεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονταν ὁ Richard A. Bermann, ὁ Egon Erwin Kisch, ὁ Anton Kuh, ὁ Paul Frank, ὁ Franz Werfel κ.ἄ.
Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1954, ὅταν ὁ Πέρουτς βρέθηκε γιὰ λίγο στὴ Βιέννη, ξαναέζησε τὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ Café Herrenhof. Μὲ πρωτοβουλία τοῦ Friedrich Torberg, ποὺ εἶχε ἐπιστρέψει ἀπὸ τὴν Ἀμερική, συγκεντρώνονταν ἐκεῖ καθημερινὰ οἱ ἐλάχιστοι ἐναπομείναντες ἀπὸ τὸν «Κόσμο τοῦ χθές».
