Έναν άνθρωπο «με λυσσαλέα αφοσίωση στην επιστήμη, βαθιά πίστη στις ανθρώπινες αξίες και απολύτως καμία στις θεϊκές· με αδιάλειπτο στόχο την προσφορά προς τους ανθρώπους, με σεβασμό απέναντι στην καλοσύνη και κυνισμό απέναντι στη βλακεία· με βαθύτατη αγάπη για τη λογοτεχνία και την τέχνη και βαθιά περιφρόνηση για τους “δήθεν” θεράποντές της», περιγράφει η συγγραφέας Καρολίνα Μέρμηγκα τον «Έλληνα Γιατρό», τον αναγνωρισμένο χειρουργό και “ιατροφιλόσοφο” πρόγονό της, που έγινε βιβλίο από τις εκδόσεις «Μελάνι», μέσα από το οποίο ο αναγνώστης παρακολουθεί την προσωπική του ιστορία που βαδίζει παράλληλα με την ιστορία της Ελλάδας και μιας ολόκληρης γενιάς.
Ο Καθηγητής Μ. ένας άντρας με μανιάτικη καταγωγή που γεννήθηκε το 1874 και πέθανε το 1941, ήταν « φιλόδοξος , λίγο φιλάρεσκος, διέθετε πολύ καυστικό χιούμορ, είχε συνείδηση των ικανοτήτων του, πλαισιωμένος από τις πολύ υψηλές απαιτήσεις που είχε θέσει ο ίδιος στον εαυτό του αλλά και συχνά σκοντάφτοντας πάνω στις αδυναμίες του», αναφέρει η συγγραφέας για το έργο της, που διακρίθηκε με το Βραβείο Νίκος Θέμελης του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης 2017 ενώ ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για την Ελλάδα 2017 και στη Βραχεία Λίστα για το Βραβείο Πεζογραφίας 2016 του περιοδικού Κλεψύδρα.
Η ιστορία της συγγραφής ξεκινά «μια ζεστή αυγουστιάτικη νύχτα, τρία χρόνια πριν, όταν καθόμουνα στο μικρό μπαλκόνι μου στο κέντρο της Αθήνας και κρατούσα στα χέρια μου αναφορές εφημερίδων και στρατιωτικά τηλεγραφήματα ενός άλλου Αυγούστου, του 1922, που η Σμύρνη καιγόταν κι οι άνθρωποί της χάνονταν», σημειώνει η κ. Μέρμηγκα «Την ίδια ώρα αναρωτήθηκα τί έκανε στην Αθήνα ο ήρωάς μου, η οικογένειά του, οι άνθρωποι. Η μαυρόασπρη κοκαλωμένη εικόνα έγινε έγχρωμη και χωρίς να είμαι ευσυγκίνητος άνθρωπος, μ’ έπιασαν τα κλάματα. Κατάλαβα ότι θα έριχνα γέφυρες και θα περπατούσα πάνω τους, και στην άλλη άκρη θα συναντούσα εκπλήξεις. Ψαχουλεύοντας συχνά στα χαρτιά μου και σε αρχεία, έβρισκα μέσα σ’ ένα επίσημο αποτύπωμα κάποιο όνομα πολύ προσωπικό, πολύ γνώριμο, και ψιθύριζα, “Ήσουνα κι εσύ εκεί…”!
Η συγγραφέας έχτισε την δική της μυθοπλασία γύρω και πάνω από αληθινές ζωές: η Δέλτα, ο Πρωτοπαπαδάκης, ο Βασιλιάς Αλέξανδρος, ο Ελευθέριος Βενιζέλος… « Υπήρξα πάρα πολύ προσεκτική ώστε να μην υπάρξουν, μέσα στο πλαίσιο της φαντασίας μου, σημαντικές ανακρίβειες. Ακόμα και το αν έκανε κρύο ή ζέστη τις μέρες εκείνες έψαξα, όσο μπόρεσα! Προσπάθησα να τιμήσω τις ζωές τους, όχι μόνο γιατί θεωρώ ότι το αξίζουν, αλλά και γιατί πάντα ένα μυθιστόρημα πρέπει να τιμά, κατά κάποιον τρόπο, τους χαρακτήρες του. Προσπάθησα πολύ να μην παραβιάσω, να μην προσβάλω αυτό που υπήρξαν, τη σημασία τους μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της Ιστορίας. Κυρίως, βέβαια, προσπάθησα να σεβαστώ τη σημασία και ουσία του βίου του κεντρικού χαρακτήρα, μεταλλάσσοντάς τον όμως παράλληλα σε “δικό μου” ήρωα».
Μάνια Ζούση
Πηγή: Νέα Σελίδα
