Ένα πεζογράφημα το οποίο προέκυψε από την επεξεργασία μίας διδακτορικής διατριβής στη Δημιουργική Γραφή, αποτελώντας το πρώτο μυθιστόρημα – αποτέλεσμα της συγκεκριμένης επιστημονικής εργασίας – κάνει την πρώτη πανελλήνια εμφάνισή του στην εκδοτική αγορά με τον τίτλο « Ισος Ιησούς» και συγγραφέα τον Γιώργο Παναγιωτίδη.
Πρόκειται για το πρώτο ακαδημαϊκό μυθιστόρημα στην Ελλάδα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης», γνωστό ως «campus novel» στην αγγλοσαξονική βιβλιογραφία, για το οποίο ο συγγραφέας του εξηγεί στη «Νέα Σελίδα» τον τρόπο δημιουργίας του, την θεματική του αλλά και το ποιες είναι οι τεχνικές και οι διαφορές του από ένα μη ακαδημαϊκό.
«Κατά την ακαδημαϊκή πρακτική, η εκπόνηση ενός διδακτορικού στη Δημιουργική Γραφή εμπεριέχει τη συγγραφή ενός πρωτότυπου λογοτεχνικού έργου και τη θεωρητική τεκμηρίωση, ερμηνευτική διερεύνηση των μεθόδων συγγραφής του, αλλά και των θεματικών του αξόνων υπό το πρίσμα της λογοτεχνικής θεωρίας και της συγγραφικής πρακτικής», σημειώνει ο κ. Παναγιωτίδης.
Πρόκειται για έναν συγκερασμό της καλλιτεχνικής έμπνευσης και του «κανόνα» ο οποίος καθιστά τον συγγραφέα ταυτόχρονα δημιουργό και θεωρητικό αναλυτή του δημιουργήματος. Μετά τη ραγδαία εξάπλωσή του σε όλα τα αγγλόφωνα πανεπιστήμια κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό εξελικτικό άλμα για το μυθιστόρημα ως είδος. Το « Ισος Ιησούς εκπονήθηκε ως διατριβή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, όπου και το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη Δημιουργική Γραφή, τμήμα που πρωτολειτούργησε πριν από 8 χρόνια με πρωτοβουλία του ποιητή και πανεπιστημιακού Μίμη Σουλιώτη στην Παιδαγωγική Σχολή με έδρα στη Φλώρινα.
Η ιστορία του «Ισος Ιησούς» χρειάστηκε, όπως μας λέει ο συγγραφέας του, περίπου τέσσερα χρόνια έρευνας κι ένα εξάμηνο εντατικής συγγραφής.
Ο βασικός προβληματισμός του έγκειται στην αλληλεπίδραση του ανθρώπου με την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη σε μια κοινωνία που αλλάζει ταχύτητα.
Στον εγκέφαλο ενός δωδεκάχρονου παιδιού που έχει αυτισμό, εμφυτεύεται πειραματικά ένας νάνο-υπολογιστής, ο οποίος ονομάζεται Ιησούς και έχει σκοπό ή πρόφαση, να το υποστηρίξει στην κοινωνικοποίησή του.
Με τη βοήθεια αυτού του μικρό-υπολογιστή όλη η μνήμη του παιδιού μεταμορφώνεται σταδιακά στον σκληρό δίσκο ενός υπέρ – υπολογιστή. Το περιβάλλον που διαδραματίζονται τα γεγονότα κυριαρχείται από πανίσχυρες εταιρείες, διαβρωμένες από άκρατο υλισμό και το ερώτημα που τίθεται είναι πού θα μπορούσε να οδηγηθεί μία κοινωνία με την επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης; Είναι άραγε το μέλλον του ανθρώπου ένα υβριδικό ον μέσω του οποίου μπορεί να κερδηθεί η αθανασία της συνείδησής του ή όχι;
«Το ακαδημαϊκό μυθιστόρημα έχει τη δυνατότητα και οφείλει να είναι περισσότερο πειραματικό, θα πρέπει να προτείνει μία νέα, δυναμική κατανόηση του πνευματικού και πολιτιστικού χαρακτήρα της γνώσης. Είναι μία εργασία παράτολμη, επαναστατική και πειστική, γιατί δεν επιλαμβάνεται μόνο του περιεχομένου του, δεν έχει ν’ αντιμετωπίσει μόνον τον εκδότη και τους αναγνώστες, αλλά και την ακαδημαϊκή εξεταστική επιτροπή του», καταλήγει ο Γιώργος Παναγιωτίδης.
Μάνια Ζούση
Πηγή: ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ 3/12/2017
