Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Ζαχαρίας Στουφής : ο έρωτας και ο θάνατος στον θρύλο της Μαρμαρούς

Ζακυνθινός ποιητής που αναζητεί τον θάνατο στη λαογραφία, τη φιλολογία, την ιστορία και την σύγχρονη κοινωνία του νησιού του, διέσωσε και εξέδωσε τον λαϊκό θρύλο του χωριού του, Μαρμαρού (η γυναίκα βρικόλακας),ο Ζαχαρίας Στουφής

γράφει στο artplay.gr με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει κάθε Κυριακή στο Μπιπ με τους Τάσο Αντωνίου και Αποστόλη Ψαρρό, σε σκηνοθεσία Μαρίας Αιγινίτου.

«Για ένα κείμενο που γράφτηκε σε συνθήκες υψηλού πυρετού και αποτέλεσε την πραγμάτωση ενός παιδικού μου ονείρου.
Για ένα κείμενο που θα μπορούσε να είναι απλά η καταγραφή ενός λαϊκού θρύλου μα ωστόσο με γαλούχησε ερωτικά.
Για ένα κείμενο που δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι το έγραψα, αλλά το βίωσα με καταργημένη την έννοια του χρόνου και του συνόρου που χωρίζει τους ζωντανούς από τους πεθαμένους.
Για ένα κείμενο που ξεχάστηκε στο συρτάρι όχι σαν χειρόγραφο, αλλά σαν την θύμηση των παραισθήσεων που αφήνει ο υψηλός πυρετός.
Για ένα κείμενο που δεν σε θέλει συγγραφέα του αλλά φορέα του, είναι κάπως λογικό νομίζω να εμπλέξει και άλλους στην διαδικασίας της διάδοσής του.
Για ένα κείμενο που περιγράφει την τραγική ιστορία της Μαρμαρούς και αιώνες μετά αγαπιέται τόσο πολύ από μία σύγχρονη γυναίκα ως που αποφασίζει να το σκηνοθετήσει για το θέατρο.
Για αυτό το κείμενο νομίζω πως δεν θα μπορούσα κάτι να πω, εξάλλου μέχρι εγώ να το κάνω κείμενο, ήταν λόγος προφορικός της λαϊκής παράδοσης που και τώρα πάλι δεν είναι κείμενο αλλά μια θεατρική παράσταση. Θαρρείς και η βρικολακιασμένη Μαρμαρού επιλέγει τους ανθρώπους που θα την φέρουν…
Η Μαρία Αιγινίτου έχει τώρα τον λόγο που μαζί με τους ηθοποιούς της, Τάσο Αντωνίου και Αποστόλη Ψαρρό μας το παρουσιάζουν στο θέατρο ή καλύτερα το επαναφέρουν στην αρχική του μορφή, κάνοντάς το πάλι αφήγημα και δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στον έρωτα και στον θάνατο που στιγματίζει τον θρύλο της Μαρμαρούς, μας ξαναφέρνουν ενώπιον των ουσιαστικών μας συστατικών».

Ζαχαρίας Στουφής