featured Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Τώνια Ράλλη: «Το “Μακμπέθ” μου μιλάει στα σαράντα δύο μου χρόνια»

Το “Μακμπέθ” ξεκίνησε να προετοιμάζεται σαν παραγωγή εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια. Ο Γιώργος Σίμωνας, συνεργάτης, συνοδοιπόρος και αδερφός μου από το 2000 που γνωριστήκαμε και φτιάξαμε την ομάδα Νοσταλγία – ο οποίος εκτιμά αλλά απεχθάνεται τον Σαίξπηρ και αποφεύγει το σανίδι – με ενθάρρυνε απ’ την πρώτη στιγμή που του αποκάλυψα τη σκέψη μου για το συγκεκριμένο έργο και, εν τέλει, βρέθηκε να είναι μέλος του θιάσου. Πριν δύο χρόνια περίπου κάναμε τις πρώτες κουβέντες με τον Συμεών Τσακίρη (που υποδύεται σήμερα τον ομώνυμο ρόλο) και τη Μαγιού Τρικεριώτη (που υπογράφει τη σκηνογραφία). Και πριν ένα χρόνο προστέθηκαν στο δυναμικό μας η Κική Μπάκα (που υπογράφει την κίνηση) και ο Μάριος Κουτσουρέλης (που σχεδιάζει τους φωτισμούς). Ο Θέμος Σκανδάμης, με το ταλέντο, τη συνέπεια και την αστείρευτη έμπνευση και παραγωγικότητά του, με κέρδισε ως μουσικός συνθέτης από την προηγούμενη άνοιξη που “έντυσε” τη “Σημασία να είσαι σοβαρός” του Όσκαρ Ουάιλντ – και κάπως έτσι, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε κάτι μεγαλύτερο. Η Γκέλη Γκότση έκανε επίσης το ντεμπούτο της ως ενδυματολόγος στη “Σημασία” κερδίζοντας τις εντυπώσεις και η συνέχεια της συνεργασίας μας μου έδωσε τεράστια χαρά. Τέλος, ο Παναγιώτης Λαμπής (φωτογραφία – βίντεο) και ο Αλέξανδρος Λόγγος (μαζί του στις μάσκες η Κωνσταντίνα Τσιάκα), οι οποίοι δεν έχουν λείψει απ’ το πλευρό μου την τελευταία δεκαετία, εξασφάλισαν στο εγχείρημα αυτό την προσωπική πινελιά που ανακαλύπτουμε μαζί στη μακροχρόνια συνεργασία μας.

Και κάπως έτσι (ανα)σχηματίζεται μια ομάδα, με αφορμή ένα νέο θέμα. Στην προκειμένη περίπτωση, το θέμα είναι η φιλοδοξία – η ακράτητη επιθυμία για ανέλιξη φωτισμένη από την υπόσχεση του Αύριο.

Όποιος συμβουλεύεται για το μέλλον χαρτορίχτρες, παραιτείται χωρίς να το ξέρει από μιαν εσωτερική επίγνωση για τα μελλούμενα χίλιες φορές ακριβέστερη απ’ όλα όσα πρόκειται να ακούσει εκεί πέρα. Τον κινητοποιεί η νωθρότητα μάλλον παρά η περιέργεια, και τίποτε δεν μοιάζει λιγότερο με την πειθήνια αποβλάκωσή του ενώ παραστέκει στην αποκάλυψη της μοίρας του από την παράτολμη, σβέλτη χειρονομία με την οποία ο τολμηρός καθορίζει το μέλλον. *

macbeth

Το “Μακμπέθ” μου μιλάει στα σαράντα δύο μου χρόνια. Ένας στρατηγός-ήρωας συναντά στο δρόμο του τρεις μάγισσες που τον προσφωνούν με νέες τιμές και του δίνουν βασιλική ελπίδα. Η υπόσχεση αυτή τον ωθεί στο να σφετεριστεί το θρόνο, πράξη που τον οδηγεί στην αϋπνία, έπειτα στην τρέλα και, τέλος, στο θάνατο. Ο θάνατος υπάρχει στις σκέψεις μας από τα εφηβικά μας χρόνια, αλλά όταν πια φτάσεις στα μέσα του ταξιδιού έχει εδραιωθεί γύρω σου ως πραγματικότητα. Αν όλοι απλώς βαδίζουμε προς τη “σκόνη του θανάτου” γιατί αγωνιζόμαστε, ανταγωνιζόμαστε, “τεντώνουμε” τα όρια της ηθικής μας; Και πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να ανατριχιάζουμε με την ομορφιά και την ασχήμια της ζωής όταν έχουμε κορεστεί συναισθηματικά;

Μέσω της σύμπραξης, πασχίζουμε ξανά, ως “τρελοί” που εθελοτυφλούν μπροστά στη ματαιότητα, να ξορκίσουμε τη νωθρότητα που μας χαρακτηρίζει σήμερα. Το δυσκολότερο έργο το έχει ο θίασος, που πρέπει να λάβει την πληροφορία από ένα υπέρμετρα ποιητικό και μαζί δύστροπο κείμενο (έτσι είναι ο Σαίξπηρ στο χαρτί – και ο Δημήτρης Δημητριάδης τον μεταφράζει χαρισματικά) και να ανακαλύψει τους χρόνους που ενυπάρχουν μέσα του αλλά δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ίσως δεν υπάρχει για εμένα πιο συναρπαστικός συγγραφέας, πιο μεγάλος δάσκαλος στη θεατρική πράξη, ακριβώς επειδή κάτω από ένα σπουδαίο φιλοσοφικό περίβλημα εμπεριέχει πλούτο προθέσεων και δράσεων.

Για αυτόν τον πλούτο, για την προσωπική μας εξέλιξη και όχι ανέλιξη, για να είμαστε αεικίνητοι, για να μην πεθάνουμε πριν την ώρα μας, κάνουμε θυσίες και υπερβάσεις – και, για να συμβεί αυτό, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Η ομάδα Νοσταλγία του σήμερα, η ομάδα ηθοποιών και σχεδιαστών που πάλεψε με το “Μακμπέθ”, αποτελείται από ανθρώπους που άλλοτε συμφωνούν και άλλοτε διαφωνούν. Που άλλοτε παίρνουν το έργο προσωπικά και άλλοτε ψύχραιμα. Που έχουν αγαπήσει και εκνευρίσει ο ένας τον άλλον. Ομάδα σημαίνει να έχεις υπομονή και χιούμορ, σημαίνει να δίνεις γενναιόδωρα τον εαυτό σου και την προσωπικότητά σου, με το ρίσκο να σε κρίνουν οι ίδιοι σου οι συνεργάτες. Η σύμπραξη είναι τέχνη. Αυτή απαιτεί μια εγρήγορση προκειμένου να παίρνεις και να δίνεις χώρο όταν είναι η ώρα. Πετυχαίνει και αποτυγχάνει, ξανά και ξανά, όπως είναι και το λογικό. Λογικό επίσης είναι πως μόνο μαζί με τους άλλους μπορούμε να αναμετρηθούμε με το Τέρας.

Η στιγμή είναι το καυδιανό δίκρανο κάτω από το οποίο το πεπρωμένο υποκλίνεται μπροστά του. Το να μεταβάλεις την απειλή του μέλλοντος σε εκπληρωμένο παρόν, αυτό το ευκταίο τηλεπαθητικό θαύμα, είναι έργο αυτούσιας πνευματικής ετοιμότητας. […] Ο Σκιπίων, σκοντάφτοντας καθώς πατά τη γη της Καρχηδόνας, φωνάζει, απλώνοντας στην πτώση του πλατιά τα χέρια, το νικητήριο σύνθημα: Teneo te, Terra africana! (γη της Αφρικής, σε κρατώ!). Αυτό που πήγαινε να γίνει σημάδι τρόμου, εικόνα γρουσουζιάς, το δένει σωματικά με τη στιγμή και γίνεται ο ίδιος υπηρέτης του κορμιού του. *

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κική και το Θέμο για την ανεκτίμητη συμβολή τους στη δραματουργία και τη σύνθεση του έργου. Και ένα ακόμα, μεγαλύτερο, στο Γιώργο που είναι εκεί τα τελευταία 20 χρόνια.

* Αποσπάσματα από το “Μονόδρομο” του Βάλτερ Μπένγιαμιν (εκδόσεις ΑΓΡΑ)

 

Τώνια Ράλλη

Φωτογραφία εξωφύλλου:  Παναγιώτης Λαμπής.

macbeth

Ταυτότητα παράστασης

 

Σκηνοθεσία: Τώνια Ράλλη

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης

Θίασος ηθοποιών: Αχιλλέας Βατρικάς, Γιώργος Κισσανδράκης, Νάντια Μαργαρίτη, Έλενα Μεγγρέλη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Ειρήνη Σγουρίδου, Γιώργος Σίμωνας, Συμεών Τσακίρης, Γιώργος Φριντζήλας

Σκηνογραφία: Μαγιού Τρικεριώτη

Κοστούμια: Grace Gely

Κίνηση: Κική Μπάκα

Μουσική σύνθεση: Θέμος Σκανδάμης

Μουσική παραγωγή: Κώστας Στεργίου

Φωτισμοί: Μάριος Κουτσουρέλης

Φωτογραφία – βίντεο – προβολές: Παναγιώτης Λαμπής

Μάσκες – ειδικά εφέ: Αλέξανδρος Λόγγος, Κωνσταντίνα Τσιάκα

Βοηθός σκηνογράφου: Δήμητρα Χίου

Graphic Design: Νίκος Δερβίσης

Διάρκεια: 130’

Μια παραγωγή της ομάδας Νοσταλγία

macbeth

Για 17 παραστάσεις:

Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21.00

Κάθε Κυριακή στις 19:00

Από 7 Μαρτίου έως 12 Απριλίου 2019 στο RABBITHOLE (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο)

 

Εισιτήρια: 15€ (γενική είσοδος), 10€ (φοιτητικό / μειωμένο), 8€ (ανέργων, ατέλειες, κάρτες ΣΕΗ, ΣΕΧΩΧΟ)

Οnline προπώληση: viva.gr

(τα πρώτα 20 εισιτήρια κάθε παράστασης στα 12€ & αγορά στα σημεία προπώλησης viva)

Κρατήσεις, πληροφορίες: 210 52 49 903 |  Ώρες ταμείου: 18:00 – 21:00