Μια σόλο περφόρμανς της Ρόζας Προδρόμου με τον τίτλο «Pulsar», εμπνευσμένη από την «Αμοργό» του Νίκου Γκάτσου, που καταπιάνεται με το χρόνο, το θάνατο και τον οργασμικό ενθουσιασμό για ζωή
επανέρχεται από τις 12 Δεκεμβρίου στο Θέατρο 104 κάθε Σάββατο και Κυριακή σε σκηνοθεσία John Britton.
Pulsar είναι ένα άστρο που καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, δίνει την εντύπωση ότι αναβοσβήνει. Μοιάζει με σφυγμό του σύμπαντος. Όταν το βλέπουμε εμείς, είναι ήδη παρελθόν.
Βασικό ερώτημα της παράστασης είναι : από πού αντλούμε πίστη όταν ο κόσμος φαίνεται να καταρρέει ;
pulsar _ a solo performance_gr from Rosa Prodromou on Vimeo.
Η περφόρμανς εμπνέεται από το υπερρεαλιστικό ποίημα “Αμοργός” του Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε το 1943, εν μέσω της γερμανικής κατοχής, καθώς και από «Τα Τέσσερα Κουαρτέτα» του T.S. Eliot (1936-1944)
Πρόκειται για έναν παραληρηματικό μονόλογο συνεχόμενης αφηγηματικής ροής με πολλαπλές μεταμορφώσεις και χρήση ελληνικών και αγγλικών. Η ηρωίδα φλερτάρει ταυτόχρονα με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αποπειράται να αγγίξει το άπιαστο, να βρει ελπίδα στην καταστροφή, να ρίξει φως στο σκοτάδι της ανθρώπινης φύσης. Είναι απεγνωσμένη και αστεία, μεγαλειώδης και παράδοξη, άγρια και ευάλωτη. Το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας – οι ελπίδες, οι ιστορίες, οι φόβοι -στροβιλίζονται στο κεφάλι της, καθώς προσπαθεί να ξεδιαλύνει τα κομμάτια της συλλογικής μας ιστορίας και μυθολογίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διαχειριστούμε το παρόν.
Η περφόρμανς Pulsar, όπως και η Αμοργός, αντικαθρεφτίζουν μέσω έντονων εικόνων την πάλη για την πίστη στην ανθρώπινη φύση, με άξονα το σπόρο του θανάτου σ’ ένα πανηγυρικό φυσικό περιβάλλον ή την αχτίδα της ζωής σ’ ένα περιβάλλον που αποσυντίθεται.
Πλάι στην “Αμοργό”, ακούγονται και υφαίνονται αποσπάσματα από τα έργα : “Ο θεός είναι νεκρός” από το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα του Φ. Νίτσε, “Αυτό Είναι Μόνο για να Πω” του Κάρλος Ουίλιαμς Κάρλος, “Τα 4 Κουαρτέτα” του Τ.Σ. Έλιοτ, “Ωδή σε ένα Μήλο” του Π. Νερούντα και άλλα.
Ο λόγος σωματοποιείται και μέσα από το ζοφερό παρόν, προτάσσει το χιούμορ και την ελπίδα – χωρίς αυτά είμαστε χαμένοι.
Για την performance υπάρχει διαδικτυακή καμπάνια χρηματοδότησης. Λεπτομέρειες στην διεύθυνση : http://goo.gl/URJi7k
Ταυτότητα
Ιδέα/σύλληψη/ερμηνεία: Ρόζα Προδρόμου
Σκηνοθεσία: John Britton
Σκηνικά-κοστούμια : Λουκία Χατζέλου
Μουσική : Τηλέμαχος Μούσας
Κινησιολογική επιμέλεια : Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί : Χριστίνα Θανάσουλα
photo credits : Μυρτώ Αποστολίδου
Info
ημέρες παραστάσεων : Σάββατο, Κυριακή
διάρκεια : 60΄
Bios Πειραιώς 84
O σκηνοθέτης John Britton
Ο John Britton [ http://duende-ensemble.com/ ] είναι Βρετανός σκηνοθέτης, περφόρμερ και δάσκαλος με πολύχρονη εμπειρία στο χώρο του θέατρου. Έχει σημαντική διεθνή διδακτική και σκηνοθετική εμπειρία στην Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία. Είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας DUENDE, που απαρτίζεται από καλλιτέχνες και περφόρμερ διεθνούς εμβέλειας. Έχει πρόσφατα σκηνοθετήσει και συνδημιουργήσει τις πολυβραβευμένες παραστάσεις ακροβατικών και σωματικού θεάτρου “Jerk” και “Finding the Silence”.
Τέλος, είναι ο συγγραφέας του “Εncountering Ensemble” (Methuen 2013) – το πρώτο ολοκληρωμένο βιβλίο για τις μεθόδους δουλειάς σε ανσάμπλ.
Η performer Ρόζα Προδρόμου
Η Ρόζα Προδρόμου είναι ελληνoβρετανίδα ηθοποιός / περφόρμερ και δασκάλα σωματικού θεάτρου.
Πρόσφατες συνεργασίες περιλαμβάνουν τους σκηνοθέτες / χορογράφους :
Θέατρο / περφόρμανς : “Νεκρή Φύση”, Yelp danceco., “Vacuum” Robin Riegels (Πολωνία, Grotowski Center), “Ηλέκτρα” Ευριπίδη, Phillip Zarrilli (σχεδίασμα, Επίδαυρος), “Επτά επί Θήβας” Αισχύλου, Α. Αζάς, “Silence”, Α. Χιώτη, Vasistas (Ελλάδα/ Γαλλία), “Οι Δίκαιοι” Καμύ, Σ. Στρούμπος, ομάδα Σημείο Μηδέν και άλλες.
Κινηματογραφικές / video art συνεργασίες : “Rape of the Sabine Women”, Eve Sussman & the Rufus Corporation (Ν. Υόρκη), “Η Αφροδίτη των κουρελιών σε μετάβαση” Mic. Pistoletto & M. Zygouri, “It’s Not About Fame” A. Buerger (Βερολίνο), “Spineline” Τ. Λάγγης και άλλες.
