Τα πρώτα λεπτά της πρόβας κυλούσαν άβολα και βαρετά και για αρκετή ώρα αντί για την πλατεία θεάτρου νόμισα ότι βρέθηκα σε σχολική τάξη παρακολουθώντας παράδοση φυσικής, που μου ξύπνησε άχαρες μαθητικές μνήμες. Σύντομα ωστόσο τη θεωρία της σχετικότητας αντικατέστησε ένας εύστοχος σχολιασμός για την εκλαΐκευση της επιστήμης των επιστημών, τη στείρα και ξεπερασμένη ακαδημαϊκή διδασκαλία και την ανάγκη να δοθεί τόπος στη φαντασία!
Η παράσταση «ΦΩΣ, σχεδίασμα Α’», που κάνει πρεμιέρα στις 8 Φεβρουαρίου στον χώρο «Κάμιρος» της οδού Ιθάκης 32, σε δραματουργία και σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, επιχειρεί έναν στοχασμό γύρω από το φως και την ατέρμονη προσπάθεια του ανθρώπου να το κατανοήσει. Από τις σύγχρονες ανακαλύψεις της επιστήμης έως τις λογοτεχνικές αποτυπώσεις και με οδηγό το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη, “Η Αυτοβιογραφία του Φωτός”, συγκεντρώνει όλα τα ερωτήματα, χωρίς να υπόσχεται καμία απάντηση, κι όπως λέει στο artplay.gr ο σκηνοθέτης «θέλω το κεφάλι του θεατή να καίγεται από τις ερωτήσεις»!
Όταν το 2016 ο Μάνος Βαβαδάκης έκανε ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες, επισκέφθηκε το Μουσείο του Μαγκρίτ όπου ο πίνακας «Η Αυτοκρατορία του Φωτός» ήταν το έναυσμα για την παράσταση. «Με το που βλέπεις τον πίνακα σε πιάνει δέος, συγκίνηση αφού συνυπάρχουν όλες οι μορφές φωτός μαζί, καθώς είναι μέρα και νύχτα ταυτόχρονα, υπάρχει τεχνικό, φυσικό φως και σκιάσεις. Βλέποντας αυτόν τον πίνακα ήταν σαν να πήρα μια απάντηση για τον κόσμο», υποστηρίζει και αποκαλύπτει πως άρχισε να αναζητά βιβλιογραφία ώσπου εντόπισε το βιβλίο του Γραμματικάκη.
«Διαβάζοντας το βιβλίο ανακάλυψα έναν οδηγό για το πώς μπορείς να μιλήσεις για το φως όχι μόνο συναισθηματικά και με βάση το βίωμα. Χωράει μέσα η φυσική και η φιλοσοφία»
Έναν μήνα πριν πεθάνει ο Γραμματικάκης παραχωρεί τα δικαιώματα του βιβλίου, κι έτσι η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του.
«Το βιβλίο έχει δείξει ένα δρόμο κι έναν τρόπο για το πώς μπορείς να μιλήσεις για το φως με έναν εκλαϊκευμένο τρόπο χρησιμοποιώντας τη φυσική, και δίπλα σε αυτό υπάρχει το φιλοσοφικό κείμενο του Γιάσπερς για το περιέχον, τι είναι αυτό που τα συνδέει όλα, με παράλληλες προσωπικές αφηγήσεις των ηθοποιών και δικές μου σε σχέση με το φαινόμενο του φωτός, και το πως το φως ενυπάρχει στη ζωή μας. Στο τέλος ακούγεται ο υπέροχος ύμνος από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, ένα αιγυπτιακό κείμενο του 3000 πΧ που μιλάει με τον πιο σύγχρονο τρόπο για το υπερβατικό.
Η παράσταση δείχνει το δρόμο και το σημείο που ο νους σταματά. Εκεί που οι αισθήσεις δεν σε βοηθούν να αντιληφθείς τον κόσμο και πρέπει να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία», εξηγεί ο Μάνος.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναφορές της παράστασης αφορά στη σκιά για την οποία ακούγεται μεταξύ άλλων πως «η σκιά παραμένει πάντα το σημείο έναρξης για να γνωρίσεις τον κόσμο ..παραμένει πάντα ένα εργαλείο για μια βαθύτερη γνώση»
Είναι σίγουρο πως το θέμα αυτό που μοιάζει χωρίς τέλος, θα παραμείνει στις αναζητήσεις της ομάδας που αποτελείται από τους ηθοποιούς Ειρήνη Μπαζάνη, Μαρίνα Νικητοπούλου και Κωνσταντίνο Τριαντακωνσταντή.
Είναι οι ίδιοι που ακούγονται να λένε «άγνωστο, μαγικό και παράξενο, το φως, που παραμένει ένα μυστικό, εξακολουθεί να ανθίσταται στην πλήρη αποκρυπτογράφησή του»!
Την εικαστική εγκατάσταση της παράστασης υπογράφουν οι Λουκάς Ζιάρας και Χρήστος Καλαϊτζόγλου, ενώ την πρωτότυπη μουσική σύνθεση ο Γιώργος Στεφανάκης και τη μουσική παραγωγή ο Σταύρος Μαλαγαρδής.
Η παράσταση από 8 έως 18 Φεβρουαρίου θα ανεβαίνει στο Κάμιρος από Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:00(Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2117251384, 6989945228)
ΜΑΝΙΑ ΖΟΥΣΗ
