Έσπασα φέτος την παράδοση που ήθελε έναρξη Φεστιβάλ στην Πειραιώς 260 και βρέθηκα, μαζί με κάμποσους ακόμα, στο Μέγαρο Μουσικής για μια ξεχωριστή παράσταση του ανήσυχου Ολλανδού Ίβο βαν Χόβε. Ο οποίος διασκεύασε και σκηνοθέτησε δύο γνωστότατες ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέρκμαν: το «Μετά την πρόβα» και το «Περσόνα».
Το κλίμα στο φουαγιέ ήταν αυτό της έναρξης, της συνάντησης, της χαράς του ετήσιου ραντεβού. Τα φιλιά και οι αγκαλιές περίσσευαν, μιας που οι περισσότεροι από τους θεατές της έναρξης ήταν άνθρωποι του στενού ή ευρύτερου θεατρικού χώρου: σκηνοθέτες, ηθοποιοί, κριτικοί, δημοσιογράφοι. Περίσσευαν επίσης και οι φωτογραφίες για τους celebrities (είχε αρκετούς).
Τη δουλειά του Ίβο βαν Χόβε είχαμε πρωτογνωρίσει πριν από λίγα χρόνια στη Στέγη, αλλά ευτυχώς είχαμε ξανά την ευκαιρία να δούμε πώς δουλεύει αυτή η ομάδα. Με δύο δύσκολα, σχεδόν κρυπτικά έργα του Μπέργκμαν, με σκηνικό τόσο λιτό αλλά τόσο εύστοχο (ιδίως στο «Μετά την πρόβα», γιατί το δεύτερο σκηνικό, στην «Περσόνα», ήταν λιτό μεν αλλά και καθηλωτικό) και με φωτισμούς που σε πήγαιναν από το ξημέρωμα στο ηλιοβασίλεμα κι από εκεί στη νύχτα ή στο φωτισμό γραφείου και μ’ εκείνην την απίστευτη σκηνική καταιγίδα (!) (σκηνικά-φωτισμοί: Jan Versweyveld), με μουσικές εξαίσιες, απολύτως συναφείς με όσα γίνονταν επί σκηνής (ήχος: Roeland Fernhout) και με απόλυτη προσήλωση στο λόγο (δραματουργία Peter van Kraaij). Όμως τι είναι θέατρο, όπως αναρωτιέται ο σκηνοθέτης (περσόνα του Μπέργκμαν προφανώς) του «Μετά την πρόβα» Χέντρικ Φόγκλερ; «Ηθοποιός, λόγος, θεατές».
Και τα δύο πρώτα σκέλη υπηρετήθηκαν έξοχα στη χθεσινή παράσταση. Και στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο. Με αβίαστο τρόπο, ακουμπώντας με ακρίβεια και ευαισθησία στον ρυθμό, το ύφος και το διακύβευμα του κάθε κειμένου. Το θέατρο, η πραγματική ζωή, η ψευδαίσθηση, οι φοβίες, τα απωθημένα, οι ανησυχίες και οι αναζητήσεις των ανθρώπων της τέχνης, η φθορά, η διάθεση για έρωτα που ποτέ δεν τελειώνει, ο φόβος για την αποδοχή, ο εαυτός ως ρόλος, το θέατρο, το θέατρο, το θέατρο, η ζωή, η ζωή, η ζωή…
Όλα αυτά αναδείχθηκαν από τους ηθοποιούς (φυσικά) του Ιβο βαν Χόβε. Και βλέποντάς τους σκεφτόμαστε ότι είχε απόλυτο δίκιο στην αυτοσαρκαστική του κυνικότητα, νέος και επιτυχημένος Έλληνας ηθοποιός που έλεγε πριν την παράσταση: «Ήρθαμε να δούμε ερμηνείες, να έχουμε aplication»! Τα εύσημα λοιπόν στις Marieke Heebink, Gaite Jansen και στον Gijs Scholten van Aschat, που καταχειροκροτήθηκαν -δικαίως- στο τέλος της παράστασης. «Τι ηθοποιοί» έλεγαν πολλοί από τους Έλληνες ηθοποιούς που βρέθηκαν στην Αίθουσα Τριάντη το βράδυ της Παρασκευής 1ης Ιουνίου.
Κι επειδή η αίθουσα είχε αρκετές θέσεις άδειες, κι επειδή ίσως δεν είναι ευρέως γνωστός ο Ιβο βαν Χόβε, σπεύσατε όσοι αγαπάτε το απόλυτο θέατρο το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής.
Συμπέρασμα: Το καλύτερο ποδαρικό για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2018.
ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ
