featured Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν Πες μου μια ιστορία

Τάσος Πυργιέρης: Για τα ξελιγωμένα αδέσποτα της πόλης

Μου ζητήθηκε από τη Μάνια Ζούση να γράψω μία μικρή ιστορία για την πρωτοφανή περιπέτεια που ζούμε, αποτυπωμένη στη ζωή και τη μνήμη μας με την κωδική ονομασία Covid 19. Ήδη διανύουμε την τρίτη εβδομάδα απαγορευτικών μέτρων κυκλοφορίας και είμαι ήδη αρκετά  κουρασμένος από την διαρκή «ανάπαυλα» των ημερών. Οι δουλειές στο σπίτι όλο και λιγοστεύουν, η αρχειοθέτηση της αποθήκης έχει ολοκληρωθεί, τα χειμερινά ρούχα έχουν πάρει ήδη το δρόμο τους στα άνω μέρη της ντουλάπας και ένα πιάτο με νερόβραστα ρεβίθια οριακά με φτάνει για το αυριανό μεσημεριανό.

Μετά από την συνηθισμένη ενημέρωση των 18.00, φοράω αθλητικά   παπούτσια και παίρνω στην πλάτη το μαύρο μου σάκο έχοντας μαζί ξηρά τροφή και δυο πλαστικά μισόλιτρα με νερό. Σιέλ γάντια από λάτεξ και μία μαύρη υφασμάτινη μάσκα συμπληρώνουν την αμφίεσή μου .Πληκτρολογώ γρήγορα στο κινητό μου τον αριθμό της μετακίνησης 6.

Προορισμός μου η Ομόνοια και πιο συγκεκριμένα οι δρόμοι γύρω από το Εθνικό Θέατρο στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου. Με γρήγορο βάδην έφτασα από την Κωνσταντινουπόλεως στην οδό Σατωβριάνδου (μέσα σε έξι λεπτά ), όπου έκανα  την πρώτη μου στάση για να γεμίσω τα άδεια, πήλινα μπολάκια τον αγαπημένων μου φίλων.

Επόμενη στάση  Βερανζέρου και Πατησίων γωνία, όπου εκπλήσσομαι ευχάριστα βλέποντας τα εννέα, κουκλίστικα γατάκια της περιοχής, να καταβροχθίζουν λαίμαργα  το βραδινό τους. Συμπλήρωσα φρέσκο νερό στα δύο πλαστικά κεσεδάκια και τα άφησα στην ησυχία τους.

«Θα τα πούμε αύριο ψιθύρισα. Περίπου την ίδια ώρα» και επέστρεψα με βήμα γοργό πίσω στην έδρα μου, χαρούμενος, ανακουφισμένος και με φτερά στα πόδια και στην καρδιά μου.

Συλλογίστηκα πως υπάρχουν και άλλοι, πολλοί, που νοιάζονται  αυτές τις μέρες για τα αδέσποτα της πόλης.  Αλλά κοντεύει να μου γίνει συνήθεια η μικρόψυχη συμπεριφορά ορισμένων ενοίκων της πολυκατοικίας που μένω, οι οποίοι δεν σκέφτονται ούτε τα αποφάγια τους να προσφέρουν στα αδέσποτα που μας περιτριγυρίζουν ξελιγωμένα, αυτές τις άθλιες μέρες.

Η φιλοζωία είναι δείγμα πολιτισμού, δείγμα ανθρώπινης αξιοσύνης. Είναι στάση ζωής.

Τάσος Πυργιέρης

Επιμέλεια: Μάνια Ζούση