«Οι ιστορίες που διηγούμαστε στην παράσταση αφορούν τα ρούχα ως οικειότητα, ως συναίσθημα και ως μνήμη. Τα ρούχα ως εργαλεία για μεταμόρφωση. Ως ένδειξη θριάμβου. Ως σημάδι συγγένειας και επαφής», λέει η Όλγα Ποζέλη για την performance «Η Γυναίκα-Το Ρούχο», που παρουσιάζεται από την «Νοητή Γραμμή», κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο «Φούρνος» σε σύλληψη και σκηνοθεσία δική της.
«Είναι σαν να μιλούν 328 γυναίκες… Γιατί το υλικό μας ήταν πλούσιο και ετερογενές: μοιράσαμε ερωτηματολόγια, πήραμε συνεντεύξεις, διαβάσαμε μελέτες και ποιήματα , κρυφακούσαμε συνομιλίες, αναζητήσαμε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφυλλίσαμε περιοδικά, ακούσαμε τραγούδια, ξετρυπώσαμε παλιές φωτογραφίες και… και… και…», προσθέτει η Όλγα.
Η σχέση ειδικά των γυναικών με το ντύσιμο είναι μια σχέση εξαιρετικά λεπτή, πολυσήμαντη και συχνά αποκαλυπτική – μια σχέση με πολλές πτυχές: άλλοτε φανερές και ερμηνεύσιμες, άλλοτε σκοτεινές και δυσερμήνευτες.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι οι ενδυματολογικές μας επιλογές μας καθορίζουν. Μας προσδίδουν ή μη κύρος, αντικατοπτρίζουν την ιδεολογία μας, προσδιορίζουν τον επαγγελματικό χώρο στον οποίο ανήκουμε, εκφράζουν τη σεξουαλικότητά μας, απηχούν την ηθική μας, μας εντάσσουν σε ομάδες ή μας διαφοροποιούν… Τα κάνουμε εργαλείο, πανοπλία, μάσκα μας.
Στην παράστασή μας κάποια στιγμή, αφήσαμε τα ρούχα στην άκρη και αφουγκραστήκαμε. Γιατί τα ρούχα λένε ιστορίες», καταλήγει.
Η παράσταση είναι αποτέλεσμα σύνθεσης ιστοριών, αφηγήσεων και ερωτημάτων όπως αν έπρεπε να πετάξεις όλα σου τα ρούχα και να κρατήσεις μόνον ένα, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα φορούσες για να ξεχωρίσεις; Τι θα ‘βαζες για να περάσεις απαρατήρητη; Θα μπορούσες να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτη; Θα ήθελες να μπορούσες να κυκλοφορείς γυμνή στον δρόμο; Έχασες ποτέ το ένα γάντι, το ένα σκουλαρίκι, τη μία κάλτσα; Ή όταν είναι να πετάξεις ένα ρούχο, μην πονάς για τον αποχωρισμό, απλά ευχαρίστησέ το για τη χαρά που σου πρόσφερε και γιόρτασε την νέα του ζωή. Ποτέ μα ποτέ, μη δένεις τα καλσόν! Ποτέ, μα ποτέ, μην κάνεις τις κάλτσες σου κουβαράκια. Ήρθε η ώρα κι αυτές να ξεκουραστούν… Όλη τη μέρα ήταν στους δρόμους. Να τις φυλάξεις όλες τις φωτογραφίες σου που δεν σου αρέσεις. Σε είκοσι χρόνια θα τις βλέπεις και θα λες, «τι όμορφη που ήμουν τότε!».
Ταυτότητα της παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Σύνθεση κειμένων: Όλγα Ποζέλη & η ομάδα
Σκηνικά: Κωστής Δάβαρης
Κοστούμια: Κωστής Δάβαρης & η ομάδα
Μουσική επιμέλεια & κίνηση: Όλγα Ποζέλη
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βάσια Λακουμέντα, Σοφία Λιάκου, Όλγα Ποζέλη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίνα Παπανικολάου, Αλεξάνδρα Ασσαντουριάν, Τερέζα Βονάτσου
Βοηθοί σκηνογράφου: Ελευθερία Αραούζου, Μυρτώ Κοκκίνου
Βοηθός παραγωγής: Χριστίνα Καλπογιαννάκη
