“Ο ‘Φιλοκτήτης’ είναι το παράδειγμα του πώς η εξουσία μπορεί να χρησιμοποιήσει τον πολίτη. Ο Ρίτσος θέλει τον Φιλοκτήτη σιωπηλό και βάζει τον Νεοπτόλεμο να μιλάει, αλλά η σιωπή είναι το εσωτερικό όριο της συζήτησης”. Αυτό αναφέρει η Σίσσυ Παπαθανασίου μιλώντας για τον “Φιλοκτήτη” του Γιάννη Ρίτσου, παράσταση στην οποία υπογράφει τη σκηνοθεσία και η οποία με πρωταγωνιστή τον Ένκε Φεζολλάρι ανεβαίνει στο Βρυσάκι για οκτώ παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη από τις 5 Σεπτεμβρίου.
“Αντιμετωπίσαμε τον Φιλοκτήτη και τον Νεοπτόλεμο ως πρόσωπα παραγωγικά. Με αυτήν την έννοια ο λόγος του Νεοπτόλεμου δεν είναι μονόλογος διότι απέναντί του έχει έναν Φιλοκτήτη με τον οποίο συζητά. Και μιλάει για την προδοσία, την εγκατάλειψη, την εκμετάλλευση, την πολιτική ευθύνη. Για την παιδική ηλικία, τη μνήμη και το τραύμα”.
Ο ‘Φιλοκτήτης’ του Ρίτσου μιλάει για όλα όσα μας βασανίζουν, την εσωτερική μοναξιά, τα ιδανικά, το προσωπικό και κοινωνικό – ιστορικό τραύμα, τη συμφιλίωση, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τα παιχνίδια εξουσίας, την απάτη και τη φιλία, τον πόλεμο σε κάθε του εκδοχή.
“Είναι πολλοί αυτοί που κάνουν λόγο για ένα αυτοβιογραφικό κείμενο του Ρίτσου, καθαρά πολιτικό”, σημειώνει η Σίσσυ Παπαθανασίου. “Εδώ ο Νεοπτόλεμος ομιλεί αλλά δεν μονολογεί. Μοιάζει να είναι η στάση που έχει ο Ρίτσος για τα πράγματα. Ο ποιητής δεν μονολόγησε ποτέ. Ο Ρίτσος συνομιλούσε”.
Η παράσταση σχεδιάστηκε για ανοιχτούς χώρους, καθώς παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του “Ελαιώνα” στην Ακαδημία Πλάτωνος, στη συνέχεια ταξίδεψε στο Φεστιβάλ Βόλου και στο Βουκουρέστι στο Undercloud – Festival de Teatru Independent de Orice. Έως και τις 27 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάζεται στο Βρυσάκι, Bρυσακίου 17 στην Πλάκα.
Ο ηθοποιός συνομιλεί και απευθύνεται στο κοινό, ενώ δίπλα του υπάρχει ένα πρόσωπο γυναικείο, σιωπηλό στο μεγαλύτερο μέρος, που στο τέλος τραγουδά ένα μοιρολόι. Υπενθυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις «σύγχρονες σειρήνες» του πολέμου.
Μάνια Ζούση
Πηγή: Αυγή
