Από τα θεατρικά φαινόμενα που αθόρυβα διέγραψαν τρεις ολόκληρες σαιζόν με μεγάλη επιτυχία και συνεχώς αυξανόμενο κοινό, η παράσταση «Ελάτε σε εμάς για έναν καφέ», ολοκληρώνει τον κύκλο της την Τρίτη 7 Απριλίου.
Η ηθοποιός Στέλλα Χατζημιχελάκη της Ομάδας ΄92 που βρίσκεται πίσω από τον μερακλίδικο «καφέ», θυμάται και γράφει στο artplay.gr για την παράσταση αλλά και την δημιουργία του δυνατού θιάσου.
«Η αρχή έγινε κάτω από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Είχαμε μόλις χάσει τους δύο δασκάλους μας, Νίκο Βασταρδή και Ζωζώ Ζάρπα, αυτό για μας ήταν ένα είδος ορφάνιας και η πρώτη μας σκέψη ήταν να ξαναδουλέψουμε μαζί, να ξανασυστήσουμε αυτήν την τόσο δεμένη οικογένεια που ήμασταν κάποτε. Μετά ήρθε και η ..καλή μας τύχη, ο Βασίλης Νικολαίδης δηλαδή που μας ανέλαβε με πολύ αγάπη και αμέσως έδωσε πνοή σ’ αυτό το όραμα που μέχρι τότε ήταν απλώς μια υπόθεση. Ακολούθησε και η επίσης συγκινητική συμβολή του Γιάννη Μετζικώφ, και κάπως έτσι «σαλπάραμε».
Μετά ήρθε η άμεση ανταπόκριση του κοινού. Αυτή ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μας, η αναπάντεχη επιτυχία, ο κόσμος που μας μάθαινε με την αλάνθαστη συνταγή του «από στόμα σε στόμα». Η παράσταση ανέβηκε σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο και καθώς αναφέρεται με αλληγορικό τρόπο στον φασισμό, ο κόσμος ήταν πολύ προβληματισμένος και είχε την ανάγκη να μιλήσει γι αυτό. Κάπως έτσι χτίστηκε μια έντονη σχέση με τον κόσμο που έρχεται να μας δει.
Ίσως αυτοί οι δύο παράγοντες, η πολύ δυνατή μεταξύ μας σχέση και η ένθερμη ανταπόκριση του κοινού, έκαναν τον καφέ μας να αντέξει τόσον καιρό. Τρία χρόνια μετά, ο «καφές» είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ακόμη δουλειά για μας. Είναι μια εμπειρία που μας εξέλιξε και μας μεταμόρφωσε σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο».
Στέλλα Χατζημιχελάκη ’92
