Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Ο Βόυτσεκ γίνεται ο Πιερότος που αντιδρά

Μετά τον «Μουνή» που εντυπωσίασε, αγαπήθηκε από το κοινό και συνεχίζει για δεύτερη χρονιά, η καλή ομάδα 4 Frontal, επιλέγει τον «Βόυτσεκ» του Μπύχνερ. 

Οι δυο σκηνοθέτες, Σταύρος Γιαννουλάδης και Κατερίνα Γιαννοπούλου, γράφουν στο artplay.gr  την δική τους προσέγγιση.

«Το 1836 ο Γκέοργκ Μπύχνερ ξεκινά τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου, κεντρικό πρόσωπο του οποίου είναι ένας στρατιώτης. Εμπνευσμένος από πραγματικό γεγονός που διάβασε σε εφημερίδα της εποχής, γράφει για έναν ήρωα ταπεινής καταγωγής που οδηγείται στο φόνο της αγαπημένης του. Ο Βόυτσεκ δεν είναι πρίγκιπας, ούτε κάποιος μορφωμένος αστός, αλλά ένας απλοϊκός στρατιώτης που έχει χτίσει ολόκληρη την ύπαρξή του πάνω σε πολύ αυστηρούς κανόνες. Περιβάλλεται από έναν κόσμο γκροτέσκο που τον αντιμετωπίζει ως κατώτερο ον και τον καταπιέζει διαρκώς, οδηγώντας τον τελικά στην παράνοια και τον φόνο. Αντλώντας έμπνευση από τον μελαγχολικό Πιερότο που χάνει την αγαπημένη του από τον Αρλεκίνο και κλαίει θλιμμένος στο φεγγάρι, ο Βόυτσεκ γίνεται ο Πιερότος που αντιδρά, αντιλαμβάνεται την τρομερή αλήθεια και τελικά στρέφεται ενάντια στη ίδια τη ζωή, δολοφονώντας το μόνο πλάσμα που αγαπά πραγματικά. Ο φόνος αυτός σηματοδοτεί το τέλος της εποχής των ψευδαισθήσεων και την κατά πρόσωπο αντιμετώπιση της πραγματικής υπόστασης της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μελετώντας το έργο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, τα οποία όσο και να προσπαθούμε να τα εξομαλύνουμε, είναι πάντα αναπόσπαστο κομμάτι μας. Έννοιες όπως “η θρησκεία”, “η επιστήμη”, “οι κοινωνικές αξίες, όπως η αρετή και η ηθική”, λειτουργούν ως προκάλυμμα στις πιο σκοτεινές ανθρώπινες επιθυμίες. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας πραγματοποιήθηκαν με την δικαιολογία ενός ανώτερου σκοπού, όπως οι θρησκευτικοί πόλεμοι ή η εξέλιξη της επιστήμης για το καλό της ανθρωπότητας. Στο έργο η ίδια η κοινωνία ασκεί ψυχολογική και σωματική βία, οδηγώντας τον ήρωα στο να ξεπεράσει τα όρια του. Στο τέλος μένει μετέωρος απέναντι στην ίδια τη ζωή».

σταυρος γιαννουλαδης βουτσεκ

Σταύρος Γιαννουλάδης – Κατερίνα Γιαννοπούλου

 

κατερινα γιαννοπουλου βουτσεκ