Τα μάτια της κοίταζαν τα πράγματα σαν να τα γνώριζε από παλιά. Άνθρωποι, άψυχα, το κείμενο ενός καινούργιου ρόλου…
Έμπαινε στη μάχη της γνωριμίας, ήσυχη, παραδομένη άνευ όρων, συμφιλιωμένη με το καινούργιο σαν να το γνώριζε, σαν να ‘χε συνομιλήσει μαζί του από καιρό. Με ζεστά χέρια ακόμα απ’ τη χειραψία της γνωριμίας, και η Νέλλη σε είχε ‘δει’, είχε παραβλέψει τα λάθη σου, τις ιδιαιτερότητές σου, είχε συγχωρέσει τυχόν μικροπρέπειες σου, και είχε προχωρήσει στη βαθύτερη, στην ουσιαστική γνωριμία γιατί αγαπούσε τη ζωή. Αγαπούσε τους ανθρώπους. Αγαπούσε το θέατρο.
Τα πολλά δώρα που της χάρισαν οι Θεοί, τα μοίραζε και με τα δυο της χέρια χωρίς να περιμένει επιστροφές, ανταλλάγματα και τέτοια. Γενναιόδωρη, Άφοβη, κι αγαπημένη Φίλη, θα σε θυμόμαστε, στις κουβέντες μας θα είσαι πάντα εκεί να σταματάς τις βαρετές σοβαροφάνειες και να μας μιλάς για την αληθινή Ζωή, για την αληθινή Τέχνη.
Κοραής Δαμάτης
Ο Κοραής Δαμάτης συνεργάστηκε πολλά χρόνια με την Νέλλη Αγγελίδου, κυρίως στο Εθνικό Θέατρο, όπου την σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων στις παραστάσεις: «Μάνα Κουράγιο», «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι», «Η παρεξήγηση», «Προς Ελευσίνα», «Οι φάλαινες του Αυγούστου», «Η τιμή του Σούλντερμαν», κ.α.
