Ήταν τρία χρόνια πριν στο Bios της οδού Πειραιώς, όταν ο νεαρός ηθοποιός και σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης τάραξε την θεατρική πιάτσα με μια ροκ μπάντα που ζωντάνεψε με ένα ιδιαίτερο τρόπο το “Θείο Τραγί” του Γιάννη Σκαρίμπα.
Όταν το καλό νέο που άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, διαδόθηκε γρήγορα, ήταν πια αργά καθώς το “Θείο Τραγί” κατέβηκε, αφού η συμφωνία ήταν για μικρό αριθμό παραστάσεων. Επαναλήφθηκε στον ίδιο χώρο τον περασμένο χειμώνα και παρουσιάζεται εκ νέου για δυο ημέρες, 25 και 26 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Με ένα μπάσο, μια ηλεκτρική κιθάρα και τύμπανα( Τάκης Βαρελλάς μπάσο, Βασίλης Γιασλακιώτης τύμπανα, Παντελής Παντελόγλου, χειρισμός εικόνας) ο Μπινιάρης αφηγείται την ιστορία ενός προκλητικού αλήτη, ενός εχθρού του καθωσπρεπισμού που επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για μια παλιά του αγάπη. Εκείνη παντρεμένη με έναν πλούσιο αστό ζει την “ευτυχία” μιας “γεμάτης” ζωής και ο αντιήρωας του Σκαρίμπα ραδιουργεί σωτήρια, εναντίον μιας δοσμένης συνταγής που καθιστά τους ανθρώπους κοινωνικά “κανονικούς”, απεγνωσμένα “υγιείς” και κάλπικα γεμάτους”. Οι μουσικοί ροκάρουν και ο νεαρός performer, παίζοντας την κιθάρα του διηγείται την ιστορία, ενώ την ίδια ώρα προβάλλονται, ως σκηνικό, ασπρόμαυρες σκηνές από διεθνή επίκαιρα της εποχής του ΄30.
Στα δεκαοκτώ του χρόνια ο Άρης Μπινιάρης είχε “συγκλονιστεί” όπως εξηγεί στο artplay.gr , από το “Θείο Τραγί” και την εκκεντρική γραφή του Σκαρίμπα. “Την ίδια εποχή ο Νικόλας Άσιμος μελοποιεί το “Ουλαλούμ”. Είναι μεγάλη η γοητεία που ασκεί η σκέψη και η γραφή του Σκαρίμπα”, συνεχίζει ο Μπινιάρης. “Με διάφανη κοινωνικοπολιτική θέση και καθαρή ορμή και τόλμη μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον κόσμο. Στα τριάντα μου χρόνια ταυτίστηκε η ανάγκη μου να πω τα πράγματα – όπως και εκείνος – με απλότητα και χωρίς φιοριτούρες. Ο Σκαρίμπας εμπεριέχει μια πολύ μεγάλη ποιητική και λυρικότητα.
Στο “Θείο Τραγί”, ένα μυθιστόρημα σε πρώτο πρόσωπο, η σχέση μας με το κείμενο είναι ουσιαστική. Αφηγούμαστε την ιστορία πεντακάθαρα με επτά μουσικά μέρη σε στίχους δικούς μου που αντλούν υλικό από τον κοινωνικοπολιτικό περίγυρο του ΄30. Είναι μια μουσική παράσταση με πρωταγωνιστή έναν παρακμιακό χαρακτήρα, «κοσμογυριστή, στρατοκόπο και αλήτη», διονυσιακής υφής, έναν αντιήρωα που λειτουργεί ως σύμβολο για τον Σκαρίμπα”.
Ενθουσιασμένος ο Άρης Μπινιάρης, αλλά χωρίς να θέλει να δώσει προς το παρόν περισσότερες λεπτομέρειες, θα επανέλθει τον χειμώνα σε άλλο έργο του συγγραφέα προετοιμάζοντας μια νέα παράσταση για τον “έρωτα, τον πόλεμο, την επανάσταση και την νίκη”.
Μάνια Ζούση
