Η σπαρακτική κραυγή ενός βαθιά ενσυνείδητου καλλιτέχνη ηθοποιού, του Φαίδωνα Καστρή, που ζει και αναπνέει για την τέχνη του, με σπάνιο χάρισμα και ξεχωριστό ταλέντο, αντηχεί και αναστατώνει τις τελευταίες ώρες στο διαδικτυακό στερέωμα, όσους μπορούν να ακούνε και να ταράζονται ακόμη με τις αήθεις συμπεριφορές, καθώς όπως ο ίδιος σημειώνει στην προσωπική του σελίδα στο fb, ένα όνειρο δέκα χρόνων, να ξαναπαίξει στο Θέατρο Αργώ, μια παλιά του επιτυχία, τον βραβευμένο μονόλογο του Νταρλέ, «Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ», «εξελίχθηκε σε εφιάλτη»!
Αναλυτικός και ψύχραιμος παρόλο το σοκ που υπέστη, εξηγεί: «Είχα αυτό το όνειρο, δέκα χρόνια μετά να ξαναπαίξω τον μονόλογο του Νταρλέ, «την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ», που έπαιξα πρώτος στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία τότε, με προσέγγισε αυτός ο δήθεν τελικά σκηνοθέτης, που δεν θα συνεργαζόμουν ποτέ μαζί του, με “μαλαγανιές” και αλίμονο θαυμασμούς, με έκανε να τον εμπιστευθώ να αναλάβει την παραγωγή της παράστασης, εγώ είχα ήδη έτοιμο δουλεμένο τον ρόλο, θα έκανε εκείνος μια μιζανσέν σκηνική, να συναντηθούμε σε μια νέα συνθήκη, μη σας τα πολυλογώ, όταν πήρε τα δικαιώματα του έργου έγινε ένας άλλος, αγενής, νευρικός, προσβλητικός, έκανα υπομονή γιατί καταλάβαινα πως θέλει να σφετεριστεί τη δουλειά μου, την ερμηνεία μου, ένιωθα την απειλή, θα είχα φύγει πολύ νωρίτερα αν δεν ήταν αυτό το έργο, το πάλεψα σκληρά, με έφτασε όμως σε τέτοια χαμηλά επίπεδα πτήσης, που αισθητικά, καλλιτεχνικά αλλά και ανθρώπινα δεν μπορούσα πια, μου σκότωσε τη χαρά, το Μαρί Πιεράκι μου, το ρόλο μέσα μου, παραιτήθηκα και τώρα θα κάνει την παράστασή μου χωρίς εμένα, με άλλον ηθοποιό, ένα αρπακτικό, είμαι κομμάτια, αλλά έχω τις πρόβες μου στον Κρέοντα της Θηβαΐδας του Ρακήνα, στο Δημ. Θέατρο Πειραιά, θα πασχίσω να γλυκάνω την πληγή, το Θέατρο είναι πάντα η πανάκειά μου, θα συγχωρήσω, θα προχωρήσω και θα είμαι γρήγορα έτοιμος να ξαναονειρευτώ. {θα μιμηθούν επιδερμικά την δουλειά μου αλλά δεν θα είναι τίποτε παρά ένα τσόφλι, χωρίς ζωή, όταν παίζω εγώ το αίμα μου είναι στη σκηνή ζωντανό }.
Βλέπω να δημοσιεύεται ένα δελτίο τύπου που κυκλοφορεί, για αναβολή παράστασης λόγω αντικατάστασης ηθοποιού, με φωτογραφίες μου παντού, για την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ, εγώ καλώ την Κυρία Αιμιλία Υψηλάντη που γνωρίζει καλά τον “αγώνα του ηθοποιού στο θέατρο” και το Θέατρο Αργώ να μη στεγάσουν την “αρπαγή του ονείρου μου”, να σταθούν απέναντι σε όσους βλέπουν σαν ξενιστή αιμοδότη το θέατρο, στα παράσιτα που μόνο στόχο έχουν να αρπάξουν και να εκμεταλλευτούν, έκκληση κάνω και σε όσους στο ρεπορτάζ με γνωρίζετε, αν ζούσε ο Εμμανουέλ Νταρλέ, που λάτρεψε την παράσταση και την ερμηνεία μου το 2011-12, “την μπαλαρίνα Μαρί-Πιερ” όπως με είδε και με θαύμασε και με τίμησε με τη φιλία του, ο ίδιος τώρα θα ήταν δίπλα μου και δεν θα μιλούσαμε για δικαιώματα, ξεκίνησα να κάνω μια γιορτή, έφτασα στην αβάν πρεμιέρ τραυματισμένος ψυχικά, ναι είναι μπούλινγκ να σε απειλούν πως θα χάσεις το έργο σου, την κατάθεση της ψυχής σου, τις μερίδες “αίματος ζωντανού” που άφησες στη σκηνή…
Φίλοι συνάδελφοι είμαι ένας ηθοποιός, έτοιμος να παίξω την Μαρί-Πιερ μου να την μοιραστώ, μην καταδεχτείτε να ανεβείτε σε ξένα γοβάκια, η Μαρί-Πιερ, ο μπαμπάς Αντρέ κι όλοι εκεί χτυπούν στην καρδιά μου και περιμένουν… Είναι έξι το πρωί, τρεις μέρες τώρα ξυπνώ μέσα στη νύχτα, δεν καταπίνεται το άδικο, λέω γιατί; ήμουν πάντα και θα είμαι ο καλός άνθρωπος που θέλησα να είμαι, θα σηκωθώ να φτιάξω καφέ, να διαβάσω, να πάω στην πρόβα του Ρακήνα, ευτυχώς θα γιατρευτώ.
Σας φιλώ, πήρα δύναμη και κουράγιο από την αγάπη σας, ευχαριστώ».
φαίδων καστρής
ένα ηθοποιός
