Θέατρο Οι δημιουργοί γράφουν

Μελίνα Θεοχαρίδου: “Ένα έργο που σου δείχνει το σκοτάδι, αλλά το λούζει το φως”

«Αν προσπαθήσω να θυμηθώ πώς ένιωσα όταν πρωτοδιάβασα το “Every Brilliant Thing”, το έργο των Duncan Macmillan και Jonny Donahoe που παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον τίτλο “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα”, μου έρχεται στο μυαλό το αυθόρμητο γέλιο που με έπιανε κάθε φορά που το κείμενο με εξέπληττε, είτε με μια ατάκα, είτε με ένα καινούριο διαδραστικό “παιχνίδι”. Θυμάμαι επίσης πόσο με συγκίνησε, και με συγκινεί ακόμα, κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά – λέξεις και καταστάσεις απλές, καθημερινές, οικείες, τα πράγματα που μπορούν να σε τσακίσουν… Αλλά δεν σε τσακίζουν”, σημειώνει στο artplay.gr η νεαρή ηθοποιός Μελίνα Θεοχαρίδου με αφορμή το έργο που ανεβαίνει σε σκνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Όταν ρωτήσαμε την Μελίνα τι είναι αυτό που την γοητεύει και την κάνει να χαίρεται με το έργο αλλά και ποιά είναι η σχέση που αναπτύσσεται με το κοινό και το παιχνίδι και ποιές εμπειρίες και έντυπώσεις έχει έως τώρα άποτυπώσει στην μνήμη της, απάντησε:

“Ο κόσμος είναι γεμάτος με αμέτρητα υπέροχα πράγματα, που σε αναπτερώνουν, και σου δίνουν τη δύναμη να συνεχίσεις. Το “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα” είναι ένα έργο που σου δείχνει το σκοτάδι, αλλά το λούζει το φως. Το κορίτσι με τη λίστα δίνει τη δική της μάχη, όπως κι όλοι μας, με τα σκοτάδια, αλλά κάθε φορά βρίσκει τη δύναμη – όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό – να βγει στην επιφάνεια, και να χαρεί το φως του ήλιου.

Αυτό που με κάνει να χαίρομαι είναι ότι βλέπω τους θεατές κάθε βράδυ να ανακαλύπτουν αυτή την ιστορία με την ίδια έκπληξη, χαρά και συγκίνηση που ένιωσα κι εγώ εκείνη την πρώτη φορά. Το γέλιο τους είναι δώρο εκλεκτό, η συγκίνησή τους δύναμη που με γειώνει, και η προθυμία τους να λάβουν μέρος, να πουν αυτή την ιστορία μαζί μου, ένα πραγματικά υπέροχο πράγμα.

Παραθέτω μερικές από τις ομορφότερες διαδραστικές στιγμές που ζήσαμε μέχρι τώρα:

-Το υπέροχο πράγμα αριθμός 16 είναι: “Ο Μπαμπάς όταν τραγουδάει το Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά.” Λέω πάντα τον τίτλο τραγουδιστά. Αυθόρμητα, τρυφερά, ο θεατής που έπαιζε τον Μπαμπά εκείνο το βράδυ, ξεκίνησε να το τραγουδάει… Εγώ τον ακολούθησα και τραγουδήσαμε μαζί ολόκληρη την στροφή…

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά

φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις

είχε γκρίζα τα σγουρά του τα μαλλιά

και μου είπε πως απόψε θα γυρίσεις…

-Η κυρία που έπαιξε την Καθηγήτρια, που ήταν όντως καθηγήτρια εξ’ επαγγέλματος, η οποία, όταν της ζήτησα να μας δώσει μια συνοπτική περίληψη του βιβλίου “Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου” του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, μη έχοντας δει ότι αυτή υπάρχει στο οπισθόφυλλο, απάντησε αστραπιαία: “Την περίληψη θα την κάνετε εσείς! Δουλειά για το σπίτι και την περιμένω στο γραφείο μου αύριο πρωί πρωί!”

-Ο θεατής που έπαιξε τον σύντροφό μου, τον Μάριο, ο οποίος είχε έρθει με την κοπέλα του, και στη φάση που εγώ κάνω πρόταση γάμου στον Μάριο/σε εκείνον, γυρίζει στην κοπέλα του και λέει: “Να πω ναι, ή θα το πληρώσω αργότερα;”

Μελίνα Θεοχαρίδου