“Με τις “Αδελφές Papin” ένιωθα λίγο σαν ..ντετέκτιβ”

“Στόχος μου, ήταν να φτιάξω ένα θεατρικό έργο, με δομή και ρυθμό. Να αφηγείται τα γεγονότα αλλά να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή”, ομολογεί στο artplay.gr η Ανδρονίκη Αβδελιώτη που ξετυλίγει το νήμα για την παράσταση “Αδελφες Papin” , “ένα ντοκιμαντερίστικο αστυνομικό θρίλερ με ψυχαναλυτικά στοιχεία”, όπως το χαρακτηρίζει που ανεβαίνει κάθε Πέμπτη στο “Αγγέλων Βήμα”, εξηγώντας: ” «Οι αδελφές Papin είναι υπηρέτριες σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι της Γαλλίας. Εργάζονται εκεί για 7 χρόνια και είναι εξαιρετικές στη δουλειά τους. Είναι λιγομίλητες, ευγενικές, μετρημένες, τίμιες. Υπόδειγμα υπηρετριών. Περνάνε όλη την ημέρα τους, δουλεύοντας αδιαμαρτύρητα και το βράδυ κοιμούνται μαζί, στο δωμάτιο υπηρεσίας. Δεν έχουν φίλους, δεν έχουν φλερτ. Έχουν μόνο η μία την άλλη. Δεν έχουν κρατήσει επαφή με τους γονείς τους. Ένα σοβαρό γεγονός, διέλυσε για πάντα την σχέση τους με την οικογένεια τους. Η παραβατική συμπεριφορά του πατέρα τους και η σκληρότητα της μητέρας τους, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μεταξύ τους σχέση αλλά και στη διαμόρφωση της προσωπικότητας τους. Οι δύο γυναίκες συνεχίζουν τη ζωή τους κουβαλώντας η καθεμία το παρελθόν της, τα απωθημένα και τα μυστικά της. Ώσπου μια μέρα..

2 Φεβρουαρίου του 1933, ημέρα Πέμπτη και ώρα 16:43.

Η Christine Papin και η Lea Papin συνοδεύουν τα αφεντικά τους στην εξώπορτα της οικίας, γνωρίζοντας πως θα διανυκτερεύσουν σε ένα συγγενικό τους σπίτι. Επιτέλους, για ένα ολόκληρο βράδυ θα είναι μόνες στην οικία.

Στις 19:03, η κυρία τους Leonie Lancelin και η κόρη της Genevieve Lancelin, επιστρέφουν στο σπίτι. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο σύζυγος Rene Lancelin, αναζητά την γυναίκα και την κόρη του. Με τη βοήθεια της αστυνομίας, καταφέρνει να μπει στην οικία και βρίσκει την γυναίκα και την κόρη του δολοφονημένες με απίστευτη αγριότητα. Οι αδελφές Papin είναι κλειδωμένες στο δωμάτιο υπηρεσίας. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο τμήμα όπου και εκεί ομολογούν το έγκλημά τους.»

Η ιδέα για την παράσταση Αδελφές Papin γεννήθηκε πριν από ένα χρόνο, όταν η Μαίρη Άσπρου (η οποία υποδύεται την Christine Papin) μου μίλησε για αυτήν την ιστορία, πάνω στην οποία ο Ζάν Ζενέ βασίστηκε και έγραψε τις «Δούλες» του. Η ίδια είχε κάνει έρευνα και είχε συλλέξει κάποια στοιχεία για τη ζωή τους. Μου παρέδωσε λοιπόν αυτό το υλικό και έτσι ξεκίνησα. Πέρασα ένα διάστημα διαβάζοντας και ψάχνοντας στοιχεία και λεπτομέρειες για τη ζωή τους. Παρακολούθησα ντοκιμαντέρ, εκπομπές, διάβασα ψυχιατρικές μελέτες και άρθρα για αυτές τις γυναίκες. Είχα αγωνία μήπως μου ξεφύγει κάποιο στοιχείο. Κάτι σημαντικό από την υπόθεσή τους. Ένιωθα λίγο σαν ..ντετέκτιβ. Προσπαθούσα να βρω την άκρη του νήματος!

Σε δεύτερη φάση τακτοποίησα τα στοιχεία, τα ταξινόμησα και προσπάθησα να τα βάλω σε μια «λογική» σειρά. Με τη «λογική» βέβαια ενός ανθρώπου που έχει κάνει ένα τρομερό, ανατριχιαστικό έγκλημα. Ξέρετε, διαβάζοντας ομολογίες ανθρώπων που έχουν κάνει στυγερά εγκλήματα, ανεξάρτητα με το κίνητρο, σχεδόν όλοι έχουν μια κοινή λογική και πορεία στις κινήσεις τους. Στον τρόπο σκέψης. Ο φόβος, το ένστικτο της επιβίωσης, η ανάγκη να καλύψουν κάποιον ή να καλυφθούν, τους οδηγεί σε πολύ συγκεκριμένες δράσεις και συμπεριφορές. Ο τρόπος που αφηγούνται τα γεγονότα και τις πράξεις τους, καθώς και οι λέξεις που χρησιμοποιούν, κρύβουν από κάτω άλλες ιστορίες, χιλιάδες σκέψεις.

Αυτά με οδήγησαν να γράψω το κείμενο της παράστασης. Στόχος μου, ήταν να φτιάξω ένα θεατρικό έργο, με δομή και ρυθμό. Να αφηγείται τα γεγονότα αλλά να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή. Δίνονται τα στοιχεία σιγά- σιγά, έως το τέλος που έρχεται η ανατροπή και η μεγάλη αποκάλυψη της ιστορίας τους. Είναι ας πούμε, ένα ντοκιμαντερίστικο αστυνομικό θρίλερ με ψυχαναλυτικά στοιχεία.

Σκηνοθετικά, το κείμενο με ενέπνευσε/οδήγησε, να δώσω σε αυτή την ιστορία ένα πιο κινηματογραφικό χαρακτήρα, με προσωπικό στοίχημα να μην υπάρχει video projection.

Σ’ αυτό βοήθησε η σκηνή του θεάτρου «Αγγέλων Βήμα» με τις ασυνήθιστες δυνατότητες που προσφέρει.

Η ιστορία ξετυλίγεται με την βοήθεια ενός ανακριτή – αστυνόμου, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Ανδράκης.

Κατά την διάρκεια της παράστασης, ακούγονται οι φωνές των Μάνου Παπαδά, Βαγγέλη Παπαδάκη και Ελεάννας Παναγουλέα.

Η υπέροχη μουσική της Σίσσυς Βλαχογιάννη και ο εξαιρετικός σχεδιασμός φωτισμού του Βασίλη Κλωτσοτήρα, έδεσαν γλυκά και αρμονικά σ’ αυτό που δημιουργήσαμε.

Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Η παράσταση από τις 15 Νοεμβρίου θα παίζεται κάθε Πέμπτη στις 20:00