«Σχηματίστηκε μία σκιά μέσα στο ημίφως του υπογείου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης που θύμιζε Αγία, προσκύνημα. Που συμμόρφωνε την εικόνα και συμπλήρωνε την πρόβα”, σημειώνει στο artplay.gr ο Λύσανδρος Σπετσιέρης με αφορμή τη θεατρική παράσταση Easter Island, που μετά από δύο ιδιαίτερα επιτυχημένες παρουσιάσεις στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου τον περασμένο Ιούνιο, επέστρεψε στο Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.
“Λίγες μόνο ημέρες πριν την πρεμιέρα σχεδιάστηκε ίσως το πιο σημαντικό μέρος του έργου, η επίσκεψη της Κατερίνας στο όρος Σινά και έπειτα στην Ιερουσαλήμ.
Τότε ήταν που φωτίστηκε η παράσταση, τότε ήταν που απέκτησε το άρωμά της.
Το ταξίδι ενός ανθρώπου από εμάς αφηγείται το “νησί του Πάσχα”, ενός θνητού που αγαπά και επιθυμεί τη ζωντάνια, καθαγιάζεται βουτώντας στη μνήμη των ανθρώπων και ανασταίνεται.
Ο λόγος δίνει χώρο και αφήνει τη συνολική εικόνα να κυριαρχήσει.
Η κεντρική ηρωίδα του έργου είναι η Κατερίνα, την οποία και παρακολουθούμε από τη γέννησή της, την μεγαλώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με τις επιθυμίες της, την ακολουθούμε στο ταξίδι της, μπαίνουμε μέσα στο σπίτι της, την παρακολουθούμε κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της.
Ήθελα να χωρίσω τη ζωή αυτής της γυναίκας σε δύο μέρη.
Στο πρώτο να σχηματιστούν οι γραμμές της, οι άξονες που την διχοτομούν και διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της. Εσωτερικά και εξωτερικά. Ενώ στο δεύτερο μέρος, να οδηγείται στην τελική της μορφή. Σε μία μορφή μακριά από αυτό που είχε σχεδιαστεί να καταλήξει και εντελώς ξένη από το αρχικό υλικό που είχε κατασκευαστεί. Συνδεδεμένη όμως τόσο άμεσα με το υλικό αυτό, που θα σηματοδοτεί μία αέναα συνεχιζόμενη πορεία. Μία μετάλλαξη της ύλης χρονικά άπειρη. Αθάνατη.
Η εργασία για να επιτευχθεί αυτό, από το σχεδόν μηδέν, έμοιαζε με ψαχούλεμα του ίδιου του σκελετού μου. Προσπάθησα με τα δάχτυλα, να ξεπεράσω το δέρμα και να καταλήξω στη βάση που στηρίζει το ανθρώπινο σώμα. Αυτή ήταν η διαδικασία που ακολουθήσαμε με τους ηθοποιούς. Μία διαδικασία που άφησε τα ίχνη της στην πρώτη σκηνή του έργου, με τα περιφερόμενα σώματα να είναι ηθοποιοί – μελετητές – ερευνητές – ιστορικοί – αρχαιολόγοι.
Για πρώτη φορά το “easter island” παρουσιάστηκε μέσα στον καθολικό ναό της οδού Φιλελλήνων. Στην αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου. Σαν να βαφτίστηκε ήταν, πριν μεταβεί σε κάποια θεατρική σκηνή. Εκεί η παράσταση δοκιμάστηκε για πρώτη φορά. Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη. Παρατηρώντας τα μάτια των θεατών παρατηρούσες και τη σύνδεσή του με τη σκηνική δράση. Μία βαθιά σύνδεση που εξωτερικευόταν καθ’ όλα για μένα προσδιορισμένη.
Εκεί σε μουσική σύνθεση cello, του Θοδωρή Πιστιόλα και φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα. Έπαιξαν οι: Μαρί Κασσαπιάν, ο Λάμπρος Γραμματικός και η Άννα Παπαδάκη
Τώρα η παράσταση, έχοντας πάρει την ολοκληρωμένη της μορφή, βρίσκεται στον υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Τον ήχο τον σχεδιάζει αυτήν τη φορά η εξαιρετική Άννα Παπαϊωάννου και η εικαστικός Δήμητρα Μαρίνη έχει σχεδιάσει τη σκηνική εγκατάσταση».
Λύσανδρος Σπετσιέρης
Ταυτότητα Παράστασης:
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Εικαστική Επιμέλεια: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Παίζουν: Ευγενία Παπαγεωργίου, Άννα Παπαδάκη, Λύσανδρος Σπετσιέρης
Τραγούδι – Σχεδιασμός Ήχου: Άννα Παπαϊωάννου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Μιχάλης Κλουκίνας
Σκηνογραφία-Σχεδιασμός Σκηνικού Χώρου: Δήμητρα Μαρίνη
Φροντίδα Κοστουμιών: Βασιλική Σύρμα
Ειδικές Κατασκευές: Αλέξανδρος Λόγγος
Training Ηθοποιών: Ευγενία Παπαγεωργίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σπέρη Κανατά
Οργάνωση Παραγωγής: Φαίδρα Χατζηκωσταντή
Φωτογραφίες: Μάριος Βούρος, Κωνσταντίνα Γοργογιάννη
Trailer: Κωνσταντίνα Γοργογιάννη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη
Μία συμπαραγωγή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης και της new production.
Περισσότερες Πληροφορίες:
https://www.spezieri.org/
https://www.facebook.com/easterisland2017/
