Το Κουκλόσπιτο διοργανώνει το Σάββατο 14 Μαρτίου μια βραδιά αφιερωμένη στο κουκλοθέατρο στα Ίχνη Εμπορίου, Βουλής 8- 10, στο Σύνταγμα. Η εκδήλωση διοργανώνεται ενόψει της γιορτής για την παγκόσμια ημέρα κουκλοθεάτρου που θα γίνει
στις 21 Μάρτη σε διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας.
Η βραδιά θα ξεκινήσει στις 20:00 με προβολή βίντεο από σύγχρονες κουκλοθεατρικές παραγωγές- ξένες και ελληνικές.
Ο χώρος θα φιλοξενεί μια μίνι έκθεση με σκίτσα ελλήνων κουκλοπαιχτών για το κουκλοθέατρο και κούκλες που οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά.
Οι κουκλοπαίχτες θα βρίσκονται εκεί για να συζητήσουν και να κατατοπίσουν το κοινό σε ο, τι αφορά το κουκλοθέατρο.
Στις 21:00 το κουκλοθέατρο Ayusaya! θα δώσει την παράσταση κωμικού λαϊκού κουκλοθεάτρου για ενήλικες και παιδιά άνω των 7 ετών, “O Φασουλής”.
Ο “Φασουλής” είναι μια καρναβαλική ιστορία έρωτος και θανάτου, παράσταση κωμικού λαϊκού κουκλοθεάτρου, σε σκηνοθεσία, κατασκευές και ερμηνεία Στάθη Μαρκόπουλου.
Σημείωμα Σ. Μαρκόπουλου περί Φασουλή
Ο θεός έχει προαιώνια έχθρα με τους κουκλοπαίκτες.
Του είναι αδύνατο να ανεχτεί ότι κάποιος εκτός αυτού δίνει ζωή στην άψυχη ύλη.
Τον εξοργίζει δε ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι οι άνθρωποι βρήκαν τρόπους να υποφέρουν τον θάνατο –ή τη γεμάτη θάνατο ζωή τους- με χάρη.
Το γέλιο αμφισβητεί ευθέως και παντοιοτρόπως τη σοβαρότητα της κατάστασης. Φοβάμαι λιγότερο ότι έχω περιγελάσει.
Ιστορία έρωτα και θανάτου: Το κουκλοθέατρο ως απόλυτη παρωδία της γέννησης του είδους μας και της ύπαρξής του στον κόσμο τούτο.
Ο Φασουλής δεν είναι επαναστάτης, απλώς δεν έχει καμία ηθική αναστολή, καθώς υλοποιεί ταυτόχρονα το πολύ καλό και το πολύ κακό σε μια αρμονική συνύπαρξη.
Εραστής και φονιάς, έρχεται αντιμέτωπος με όλα σε μια σχέση παιδιού με το παιχνίδι του: η ζωτική σοβαρότητα στην εξερεύνηση του κόσμου, ταυτόχρονα με την ελαφρότητα της άγνοιας και της μη φορτισμένης συνείδησης και μνήμης.
Αναλαμπές που φωτίζουν την έμφυτη τάση ελευθεριότητας του Φασουλή, τον οδηγούν στις πράξεις του. Ξέρει άραγε τι κάνει;
Η παραδοσιακή τεχνική του παλιού κωμικού: ο φόνος είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να περάσεις στην επόμενη σκηνή του έργου.
Η τελική αναμέτρηση, με τον ίδιο τον Χάρο, φανερώνει τελικά τη μόνη συνειδητή ιδιότητα του Φασουλή: χτυπώντας το καμπανάκι λήξης της παράστασης αναγνωρίζει την φύση του –καθώς και του Χάρου- ως κούκλα και αυτο-ακυρώνεται προκειμένου να ακυρώσει και τον αντίπαλό του. Μετά την παράσταση, οι κούκλες πεθαίνουν. Οι άνθρωποι συνεχίζουν.
Η Ελλάδα έχει δύο παραδοσιακούς κωμικούς χαρακτήρες. Τον Καραγκιόζη και τον Φασουλή. Ο Καραγκιόζης είναι φιγούρα του θεάτρου σκιών και έφτασε από την Τουρκία. Ο Φασουλής είναι γαντόκουκλα και αδερφός του Ιταλού Fagiolino (και μέλος της μεγάλης οικογένειας των Pulchinella, Punch, Kasper, Petruska, κλπ). Έφτασε στην Ελλάδα από την Ιταλία, το 1840. Πριν από το τέλος του 19ου αιώνα, ήταν ήδη γνωστός στην Αθήνα. Στην αρχή του 20ού και μέχρι το 1930 περίπου, υπήρξε σοβαρός ανταγωνιστής του Καραγκιόζη, αλλά και σύντροφός του, αφού πολλοί καραγκιοζοπαίχτες έπαιξαν και το Φασουλή.
Στον δικό μας ΦΑΣΟΥΛΗ, το κείμενο έχει αφαιρεθεί, οι φωνές έχουν πλήρως παραμορφωθεί, οι μορφές έχουν αλλάξει. Η παράσταση διατηρεί όλα τα καρναβαλικά χαρακτηριστικά και σημάδια της και επικεντρώνεται σε αυτά σαν ένα παγκόσμιο
χαρακτηριστικό του λαϊκού κουκλοθεάτρου, με στόχο την παραγωγή ενός συμπαγούς κωμικού αποτελέσματος, πάντα οικείου και πάντα σύγχρονου.
